inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.680):

dansen aan de evenaar

de herfst ontluikt als een droom
diep gelegen in het erbarmen waar zwijgers
takken hakken en bladeren worden ontmand
als filosofische krijgers

de geur van bloed overpeinst de straat, met
het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind
zuigt aan de valreep waar benen zich lossen
van het openbaar gewoel

want alles lijkt de dood te doen herrijzen
als de slagschaduw van de overspelige zon
de tijd verduistert en manke nerven vervoederen

tot de eenvoud van het dansen aan de evenaar
deze dagen rusten als barbaren tegen een kille
horizon die slechts als schim de tijd vertraagt

Schrijver: elze, 7 september 2016


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 74

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
7 september 2016
mooi zoals je de natuur tot metafoor maakt voor andere gebeurtenissen die de tijd verduisteren...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)