ZUCHT TEN HEMEL
Dierbaar leven van mijn leven! ziel van mijn verlaten ziel!
met wie rust en zelfbewustheid aan mijn dorrend hart ontviel!
De Almacht riep u tot die hemel, naar wiens heil gij smachtend waart:
rust volzalig; en (zo ’t zijn moet) blijve ik sterven op deze aard!
Doch vanuit dat schittrend lustoord, zo de keurlingen van God
nog met deernis mogen neerzien op der aardbewoon’ren lot,
werp een blik dan op mijn minvlam, die u eenmaal heeft behaagd,
en, nog in mijn ogen glanzend, aan mijn laatste krachten knaagt!
Zo de droefhied, die mij wegsleept, u niet ongevallig is,
bid dan, als ik zal bezwijken in de smart van uw gemis,
bid dan God, dat mij zijn Engel even snel weer tot u voer’,
als hij d’ echtknoop losgerukt heeft, die ons beider hart bezwoer.
Inzender: Redactie, 29 september 2021
Geplaatst in de categorie: overlijden