Netgedichten

netgedicht (nr. 38.565):

Echoput?

Zo maar gelaten, een
ongemeubileerde kamer
met de gordijnen dicht,
kieren zonlicht in de
leegte waar het evenbeeld
van achterhaalde motieven
op verbleken, strepen op
het behang waarvan de wind
en waarden zich hebben losgerukt.

In een laatste groteske snik,
de neuzen tegen de beslagen
ramen drukt, zich naar binnen
keert en aan de halsband van de
onuitgesproken waarheid rukt,
gemakshalve maar vermeden
in de echoput van pijn, is
derhalve nog zwak uitgedrukt.