Alle inzendingen over losgeslagen

je speelde nog met vuur het vlot was pas gezonken in het laatste uur van weten, dat het leven lekt langs veel te volle bermen en een witte zwanenbuik wilde haren bleven dwars ze wilden wel gekamd op hoofdhuid kleven maar rust ontbrak in harde wind en het losgeslagen kind verroerde meer dan zeven sloten tegelijk kijk dit is waar ik bang…

de stilte, naakt de stilte laakt het haakt losgeslagen gedachten zij lijken uitgebraakt mijn oren zijn dichtgemaakt de wereld is toegedaan de tong verzaakt en likt een verre maan de wonden ongebonden een zin, reeds ongeschreven in lucht opgegaan gaat hene naar deze of gene met gesloten monden waar enkel lippen ronden de stilte…

is het ontwijken van het lot geen prijs maar een boetedoening om het kansspel dat ik heb genegeerd alleen maar mij, ongeëvenaard in besef beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem de kledij verwijderen die me zo pijnt en zelfs overtreft in de beschouwing die jouw veroordeelt in woord en geluid het gevoel is als een anker zonder doel, losgeslagen…

Losgeslagen paarden volop in galop zijn zo verdraaid moeilijk te vangen De wereld staat op z’n kop Ik vraag me af ik vraag me af wat moet ik doen erachteraan in gestrekte draf? Nee paarden vang je met hun eigen nieuwsgierigheid dus wacht geduldig maar hun aandacht af…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst.…

handen die als een kasteel mij omarmen en die me raken zoals het water me voedt waarvan ik drink en dat me waadt door de mooiste dromen [ met jou ] En toch wanneer ik je naam op het water schrijf verdwijnen de letters bij het licht van de maan in een tijd die niet lijkt te bestaan Doch het verhaal doorklieft de eeuwigheid en kent geen losgeslagen…

reeds in de herfst winterslaap draaien zich op hun zijde als ze snurken In het gelaat vallen strepen zo vredig liggen ze helemaal niet bang De wereld vergaat toch wel buiten binnen leven ze heel lang Als wakker ze worden met trommelgeluid rijen vormen in marsgelid met de voeten stampen in de ochtenkou vormt boven hen zich een damp van losgeslagen…

kon mijn ogen nauwelijks geloven de 'r' verdween als op rolletjes u weet wel'rrrrrrrr' vergeefs zocht ik nog wel op andere pagina's naar de losgeslagen 'r' maar helaas tot heden niets gevonden…

Ik wil de zee - zei je alleen alleen voor mij niet voor het kind met emmertje en schepje niet voor zonnebadende barbie meisjes niet voor glimmende sixpack jongens of anti zonnebrand inwrijf senioren stijf van de olie ook niet voor uitgelaten opstuifhonden die gecultiveerde - in zand en water losgeslagen - kamerolifanten niet…

de te sociale media heeft waarden aangetast mijn land dat eens vijanden en water overwon door ons oud Hollandse nuchtere verstand kenden we geen enkele weerga nu vervlakt ons kleine unieke mooie land en verliezen we ons in losgeslagen wanen die ons achterlaten in schaamte verborgen achter schrijnende tranen *…

mensen gaan kletsen als hun geest geen rust vindt in gedachten als een eenzaam hart hun losgeslagen lippen doet ratelen enkel uit puur tijdverdrijf door te veel te praten mag u verwachten dat er weinig zuiverheid van denken overblijft gedachten willen vliegen als vogels zijn zo vrij vang ze niet te snel in woorden die te vaak…

In mijn hoofd kolkt een vulkaan De schepen achter mij verbranden Het vuur wordt langzaam aangewakkerd De modderstroom glipt door mijn handen Het dorp is geëvacueerd Iedereen is op de vlucht geslagen Geen mens om mij te redden Want ik ben zo losgeslagen Ik ben bij mezelf gebleven Ik groei alleen op vruchtbare grond Wanneer de…

ik zie eilanden doelloos drijvend losgeslagen dobberende ikken in eenzaamheid als wrakhout wanhopig op zoek naar het schip dat breuk liep op rotsen van onwetendheid ik zie bruggen soms wankel soms stevig geslagen tussen tijdelijke wij’s als handen hoopvol vasthoudend aan de liefde die grenzen vervagen zal ik zie stormen…

jij bent gaan vliegen weg van kou en regen wilt kleur bekennen ook al heb je dan wind tegen gedachteloos zweven op de losgeslagen energieën van het stressvol aardse leven dat kolkt en wolkt in een verpeste atmosfeer maar jou niet deert omdat je alles losgelaten hebt zonder geknakt of een zielig wrak te zijn ben jij de lente gaan…

ik weet dat jouw lach de jaren overleeft jij hebt harten beroerd emoties losgeslagen die voorheen vrijwel geen reacties gaven handen gereikt sferen en stemmingen geladen in een wonderlijke parade van intens plezier waarbij grenzen vervagen omdat liefde alles kan dragen het is de ultieme vrijheid die straalt uit je ogen waar lichaamstaal…

Op drift, van uw ankers losgeslagen, zoekend, zwalkend zonder zuilen als kompas. Geen waarden nog normen die u dragen. U hebt uw God gedood uw smart is groot, in welk verborgen graf is Hij begraven? Hoe vindt u in uw kommer en uw nood, nieuwe kracht uw levensgang te schragen?…

De oproerkraaiers en losgeslagen boefjes gaan anders denken. Dictators stoppen hun moordende machtsidee en bekeren zich. Zieken genezen, gevangenen komen vrij, depressie verdwijnt. De rijken geven de armen brood en spelen en liefde, liefde. De hele natuur verandert door het woordje dat ik hier denk.…

Eind April begroet opnieuw de draak die als een losgeslagen metrowagon door de bloedrode groeve raast geen halte geen opstapmogelijkheid alleen zwarte uren springen op het verlaten perron zwartgeblakerde tunnelwanden met affiches vol doodsmaskers diep wortelende bomen schilderen een regenboog in chaos in gebroken kleuren wat ooit vloeibaar…

Ze doet het keer op keer doet ze het gaat schaamteloos al haar oevers te buiten tilt zichzelf onverschrokken naar een hoger niveau tot aan velden en weiden likt aan deuren en ruiten verdrinkt het landschap in haar kolkende golfslag geen meanderende stroom zoals ik haar ken wel een losgeslagen, driftig element ze doet het éen keer om…

Kijk naar wat we geworden zijn Jij een losgeslagen kind ik een verbitterde oude vrijster Jij eeuwig op zoek naar je identiteit die je steeds denkt te vinden maar die nooit de ware is Ik zit vol wrok keer op keer mijn wonden te tellen Ze schoon te likken maar het vuil van jaren en jaren komt eruit Kijk naar wat we geworden zijn…

Op een dag moest zij de eerzucht van de jager maar verdragen want ze mocht geen kapje dragen in het bos waar zij verscheen want de jager vond een meisje met een kapje maar obsceen En zo trok zij heel alleen zonder haar kapje - diep verslagen met haar losgeslagen haren door de bossen - nergens heen waar de wolven haar verslonden met…

tussen mijn kleutervingers en trouw takelde ik met een legowagentje mijn zoete woordjes, ik brak ze alle tegelijk op nieuw geluk sneed ik mijn vingers stuk en voor altijd verbande ik buiten bereik een ziek verdriet hakselde voldaan en breide kwaad na kwade tijd meterslange spijt in onschuld hakte ik het hoofd eraf en sleepte in mij mee een losgeslagen…

Harde stormwind verlaat de Noordzee vol witgekuifde golven waaruit losgeslagen vlokken naar elke verte snellen raast over Vlaams en Nederlands land drukt het gras plat aan de grond laat hoge riethalmen dansen ter ere van zijn kracht de ranke stengels zwiepen sierlijk neer richten zich luchtig weer op hij slaat eenzame bomen met woeste…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Onvoorwaardelijk met me verbonden Geen bloedband maar niet met het origineel te meten Zonder het te weten vergaf je mijn zonden De rebel die je zag, heb je niet vastgebonden Zonder jou had ik nog vastgezeten Mijn vicieuze spiraal heeft je doen zweten Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten besef je altijd te laat De losgeslagen…

Verschrikt en losgeslagen Totdat mijn oog Het baken zag En perspectief Herstelde Inmiddels stil ligt Bommel vast en weer en trekt de brug haar lijnen…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…

verbinden, Dreigt zijn waarde te verliezen In de draaikolk van dit redeloze Bestaan, een leven waarin woede En razernij het dagelijks winnen Van het gezonde verstand waarmee Hij weldegelijk geboren is, Maar dat niets betekent Zonder liefde en geborgenheid, Ankers die hem moeten borgen, Maar die net als hijzelf Van hun basis losgeslagen…

De woordenslaaf is hondsmoe, hij verlangt naar een woordenloos paradijs vol naakte Eva's in een bos bij Stroe, waar talloze borsten hem omringen, hij snakt naar avontuur, onwijs, als van een losgeslagen nar en continu dwaze liederen zingen, reizen als Pipo in een bontgekleurde huifkar.…

Niet teniet te doen Losgeslagen poems in misschien wel recent opgeslagen dromen die inmiddels allang mijlenver van elkaar reeds zijn verwijderd Opnieuw een poëet naar een ander echelon betrekkelijk jong, maar tevens helder even zuiver als de ongeschreven brief…