Alle inzendingen over losgeweekt

Zo zorgvuldig opgekweekt En liefdevol verzorgd Toch teer geworden Met de tijd En van 't leven losgeweekt…

Kasplant zo liefdevol Verzorgd, zo Zorgvuldig opgekweekt, Toch teer geworden Met de tijd en geleidelijk Aan van ' t leven losgeweekt Met liefdevolle wensen opgedragen aan Anton van der Giessen…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

Ze is losgeweekt door natte handen. Nieuwe boom zoekt onderdak, net als de egel hebben ze al acht jaar lang vertraging…

Word vanmoren wakker Als een loshangend stuk behang Dat zojuist met een stoomapparaat Van de vaste muur werd losgeweekt Flauw, lauw, levenloos bijna Van de basis losgerukt en alleen Nog nutteloos slap naar beneden hangend En 't vreemde is dat ondanks dat ik Doelloos naar beneden hang Er het leven is dat me niet Heeft losgelaten…

ik hoor de bomen niet meer hun zwijgen benadrukt mijn stilte wanneer ik net te laat voor de zomer word weggeblazen ik ben alle woorden vergeten weet niet waarheen de ribben op mijn rug zullen waaien de losgeweekte bloemen het huis vol spiegels of de opgedroogde gevallen bladeren ze hebben mij niet lief de eeuwigheid lijkt te dromen…

Gisteren heb ik me van je losgeweekt in duizend doden, vandaag drink ik uit eigen, zilte zee Jouw smaak tilde me niet over kosmoszeeën maar houdt me uit mijn slaap, en voert me nergens heen Was het ooit zo bedoeld in de sterren, die ogenblikken zijn zeldzaam nu, steeds minder op den duur Je afdronk blijft puur, dat wel mijn schat, maar…

Ik stapte verder, ze spookte door mijn hoofd had iets losgeweekt vanbinnen haar blik en die mooie ogen. Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige plaat. Mijn handen deden de rest, mijn brein werd getest.…

Er zwerven herinneringen rond zonder kop of staart woorden losgeweekt van hun tekstballon buiten het hoofd waarin ze opkwamen en in de duinen wordt duizendguldenkruid vertrapt door zwaargelaarsde spoorzoekers. Ze lachen besmuikt om een afluistercentrale uit de vorige eeuw.…

losgeweekt in het nachtkleed reist ze van kust tot kust mee tot een ommezwaai in vertrouwen. op het keerpunt van een unieke wind klikte de stille romance goed. een weldadige dikke boom keek door het donker raam heen. op het nachtkastje scheen warm licht van het ogenblik.…

Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend naar de dood, ben jij dichterbij dan ooit.…

er is geen wind in dit oude dorp het dwarrelen is ongezien zoals het kind in die ene lichtvlek dat blijft fluisteren en ongestoord rozen plukt heb ik dan de oorsprong losgeweekt, de hele kleine woorden die zoveel overeind hielden en die ik wilde houden graveren in de straten van mijn jeugd, vrij van huiver en zwarte richels al waren…

de meiregen valt met bakken uit de lucht de prunusbloesem wordt losgeweekt treurt om snel vergane glorie laat kopjes hangen ziet op de begane grond vloed aan regenwater dringen bij rioolput de merel dempt zijn gezang minder uitbundig soleert hij bezwerend naar betere tijden wisselvalligheid grijpt mijn lurven neemt me stevig in de houdgreep…

Kijk naar het licht, de zee, beweeg je eiland mee totdat we losgeweekt ons over rotsen spreiden.…

ook al oogt de lucht zomers blauw en het late groen nog steeds tot verbeelding spreekt vult mijn adem de geest al met belegen dauw; ik word deels van de hemel losgeweekt de voeten dragen schaduw zwaar als het gras in zijn lengte gaat berusten ook de ochtend die steeds meer verlaat verkort mede het licht op gangbare lusten neen, het zijn…

Heel wat gevoelens worden losgeweekt wanneer je het kunt vertellen. Jij alleen kan deze leegte door een troostende hand erkennen.…

Verkalkte schuld wordt losgeweekt met injecties pure heroïne en morfine, liters gaan er door zijn lijf, hij is niemand die het wel geroken doodgezwegen heeft en zijn hoofd ligt op de schaal, waar de heks zijn bloedende mond nog kust, waarna hij tussen de weelderige schaamtelippen angstig en verdrietig een weg zoekt in het geheimzinnig verbodene…

Vanuit een wereld met z’n dagelijkse beslommeringen wordt ik losgeweekt. Een deelgenoot van een wereld die volkomen in harmonie is met zichzelf. Het getij als een grote klok, die zonder hapering in haar cadans voortgaat. Zich van niemand en niets, iets aantrekkend Haar zekerheid, wekt de kalme kracht in mij op.…

klein probleem wordt bedacht door blauwe ogen die niet wennen aan moskeeën Als zij later groot is loopt zij hand in hand getweeën door een straat van afgunst heen blust haar blik de hete vuren vergeeft ze hen die haar niet mogen ook al doen de blaren pijn Als zij later groot is deel is van een koud systeem door de wereld voorgelogen losgeweekt…

Losgeweekt van mijn vel loop ik verder en bedenk dat er wel ergere dingen zijn dan medemensen, dat het hem juist zit in het vastzitten op deze pla- neet en het hebben van een be- wustzijn en .. dat ik zo snel mo- gelijk moet maken dat ik thuis- kom, voordat ik overloop tegen een muurtje van een huis en dat nét op dat moment een agent…

leesdorst heeft me van leven weggedreven Mijn lippen zijn jou ontwend Zwarte vingertoppen Bleven te vaak haperen aan ezelsoren Hoe ik ook roer in de ziel Als een geletterde randdebiel Het raakt jou zelden Je vangt nog geen glimp op Van dit banaal taaltalent Het vermelden niet waard De troost van jouw schuine blik Heeft wel vaker de snik losgeweekt…