Alle inzendingen over maand

Ik heb gezwegen maanden lang, Of 'k nooit meer zingen zou; Gaat nu mijn zang weer aan de gang, Door één klein plekje blauw? Is met één vlekje zonneschijn, Dat op de duinrand ligt, Dat aanstonds zal verwonnen zijn, Gaan weer de wolken dicht, Een enkel vleugje zonnegoud, Dat geluwt op het groen, De vreugde alree begonnen?…

bestaan Als een langzaam reizende zon Het meest zichtbaar in nachtjapon Hoe misselijker hoe beter zegt men Misschien dat ik je daarom wel verwen Als een langzaam reizende zon Wat wordt de naam Laura of toch Ton Afhankelijk van het geslacht Op die uitkomst toch maar tot het laatst gewacht Als een langzaam reizende zon Gaan de negen maanden…

als een boemerang ontblote de dode snoek zijn grijsgroene camouflage buik voorzichtig haalde ik h’m uit het water en keek in dode ogen later in het schuurtje stopte ik de snoek in de weckfles en wachtte zes maanden geduldig zoals een moordenaar kan toen je verjaarde gaf ik je de snoek rijkelijk voorzien van kervel, bieslook en dragon…

Die er altijd voor me zijn, elk jaar, elke maand en elke dag. Voor elk soort probleem. Iedere minuut, iedere seconde, iedere hartslag. Als ik me even wil laten gaan, het masker even niet op. Zullen zij voor me klaar staan. Daarom zijn mijn vrienden mijn helden, en ik koester ze in mijn hart, Want zulke vrienden ontmoet je maar zelden.…

heden ons dagelijks brood Dat is alles wat zij vragen Vooral in derde wereldlanden Zie je mensen met bange holle ogen Kijken naar lege magere handen Smekend om wat mededogen Daar kun je de honger niet mee stillen Dat begrijp ik ook nog wel Maar liever zouden zij dat willen Dan creperen in de hel Er zijn er ook die uit solidariteit Een maand…

vóór elk biertje roep ik gewoontegetrouw gewichtslooslauw binnensmonds bismillah ik ben de jonge Marokkaan en zijn anderstalige gedachten Het van vroombloed kleinerwordend zitbeeld in mijn vader en moeder herinnert mij steeds marginaler aan mijn stamland: rotshol sinds ik hier gewoon ben Let niet tweejaarlijks in de zomer maand…

Strak kijkt zij langs jaren die verdwenen zijn zwijgend sluit ze het venster naar opstandige gedachten de levendige geest heeft haar ingehaald die ene laatste bocht, onoverzichtelijk wijst nog niet de route haar tijd ademt komende en gaande maanden sprakeloos knikt zij ja tegen de muur daar waar haar leven de laatste…

Na al die jaren lief en leed Als zij, als hij, als ik Niet wetend, alles naar elkaar verweet En buigzaam lijdt het hart eronder Kleine stukjes, één voor één Afgezwakt door haat en zonder Liefdeloos zo hard als steen De dagen duren, maanden vormen De afstand groeit de inhoud voorbij Verworven leugens, woorden stormen Het houden van in tijd…

Ongelovig kijken handen als blind naar jaren, maanden en weken nagels, niet gelakt, spitten en draaien om en om het voelt en voelt en voelt ja het voelt als bijna niets geen tijd meer te verliezen om driehoekjes te plakken iets meer pit in de pritt verdorie, waar is die blauwe pen hij schrijft zo soepel alsof letters lijken te dansen…

. -------- HILVERSUM - De EO heeft zijn boegbeeld Arie Boomsma voor de komende drie maanden geschorst. Aanleiding zijn nog niet gepubliceerde foto's in het blad Linda. waarop Boomsma schaars gekleed te zien is. Dit heeft een woordvoerder van de EO dinsdag bekendgemaakt.…

ik ben het jaar begonnen op wit linnen de pigmenten mengen gebeurde diep van binnen het pastel van lente kwam al snel in sprankelende groei tot bloei op het doek een maand met koude kleuren ontsierde de zomer die toch tot diep in de herfst zijn warme teugels liet vieren met een donkerrode oogst die overrijp boog voor de eerste vlokken…

indringend klonk de voordeurbel aan het achterhuis werd gemorreld in de entree stonden drie man een uniform twee in driedelig u zult terstond moeten betalen uw schuld blijkt gruwel opgehoopt bij mij valt zeker niets te halen ben ooit als dubbeltje gedoopt wacht maanden…

Twee maanden gedragen, Een plek in mijn hart, Totaal kapot… ik voel mij verslagen.…

Lekker in de tuin of op terras, wou dat het altijd zo was, lente ontloken, het mag maanden duren. Liefde overal, badend in de zon, smeren met zonnebrand, hopelijk een lente lang.…

Denk ik aan Ro dan klinkt in mijn fluister Stevie Wonder Denk ik aan Ro dan zijn er zijn gedichten die net als zijn schilderingen op mijn netvlies verschijnen Denk ik aan Ro dan klinkt er warmte dan doet me alles in een vriendschap geloven Wensen zijn er te over ik houd het op gezonde dagen, weken, maanden, jaren en op het “grote wonder…

Zij heeft nog een paar lege uren kijkt ietwat mistroostig om zich heen waarom moeten dagen maar duren December, de maand van heel alleen weken lijken voorbij te kruipen donkre nachten duren dubbel lang ‘s avonds zet zij het op een zuipen de wintertijd maakt haar stervensbang dan is daar plots het licht van vrede het blijft ook bij haar…

maar de tegenstander heeft mijn zetten geteld boos naar boven schreeuwen naar mezelf ik geef een schop tegen mijn bed tranen springen in mijn ogen ik kijk naar de spiegels en denk wees niet bang ik ga naar beneden hij is al lang weg ik geschrokken en gestopt met huilen en ik denk morgen spelen we het spel van het leven nog wel maanden…

namen niet van de ganzen die mij vergezellen in de arme stad dit stadsdeel geniet bekendheid vanwege de kakelende kippen de donkerbruine schapen en het gebouw dat op een schip lijkt vroeger was hier een buurt met een telefooncel op de hoek en kroketten die je uit de muur kon eten als je honger had nu is er alleen maar april en de maanden…

Dit is de herfst, dit zijn de mooiste maanden, maar ze ontgaan ons zoals ieder jaar, want wij zijn blinden in een wereld waar het blijvende niet geldt, alleen het gaande.…

loop maar te ruimen dan opeens ben ik het zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken binnen een uur is ons kot aan kant ik zit knorrend achter de laptop vind alles weer prima voor een kleine maand…

Moeten we nog maanden vruchteloos bezig zijn of word ook jij eerdaags die wakende serafijn.…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

Laat ons dus genieten van alle dagen, maanden of wellicht ook nog jaren die ons beiden in blessuretijd nog even zijn gegund. Zo lang ben ik er, indien mogelijk, nog voor jou. Heus!…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

Net een maand terug je laten inslapen - grenzenloos en sprakenloos Hete tranen biggelen ... schattebout wees toch niet boos. Opnieuw zwerfkat uit asiel gehaald; onschuldig dankbaar Ratje Doetje vertederend aanhankelijk jong speels dus reeds verwend katje.…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak.…

Afgelopen maand was goed, de dagen waren veel te zoet, jij liet je gezicht niet zien, ik dacht dat het kon blijven, misschien. Maar ik kan mezelf niet helen, wie kan het eigenlijk schelen? Alles doet nog steeds pijn, ik wil helemaal niet meer zijn. Maak me maar kapot, vergeet me maar, mens of god.…

Maar zoals mijn verstand me maanden al laat weten, ben jij mij gewoon allang vergeten. Loop voorbij aan het laatste terras, vlij me neer alleen met mijn gedachten ergens in het natte gras.…

Onlangs liet ik mijn kunstcollectie schatten Je vraagt je toch af: wat is iets nou waard? De kunstenaars zijn niet echt wijdvermaard Toch was de uitkomst amper te bevatten ‘Ik denk toch zeker een miljoen of drie’, Zo hoorde ik. Al zeg ik niet van wie.…

Ik ben er in vier maanden doorheen geschoten, er zit dan ook gevoel in iedere zin. De volgeling van deze ligt alweer klaar, te wachten op mijn pen. Het is serieus echt waar, dat jij mijn nieuwe zieldrager ben.…