Alle inzendingen over maanden

November is evenmin de maand van het feestelijk licht. Dat vooral aan december wordt toegedicht. Klaarblijkelijk is november wat saai. En is zijn beeldvorming minder fraai. Ingeklemd tussen de gouden maanden houdt hij zich toch jaarlijks staande. En gelijk een schorpioen veel weerstand biedt, vertrapt men ook november niet.…

Na maanden vond ik jou pas weer. Je leefde weer in mijn gedachten. Ik hoorde weer jouw stem, in lange donkere nachten. Toen kwamen ook de tranen, een nieuwe wereld ging toen open. Een wereld vol herinnering... Herinnering aan jou. Toen pas was je weer de man... Waar ik zo veel van hou.…

en de hele maand moet ik er mee. Ik heb zo'n hekel, om in 't rood te staan... Ach, maak je toch geen zorgen, je bent al vijfentachtig... wat komt het er op aan.…

Eindelijk is het zover, het komt eraan Ja, je bent zwanger nog 8 maanden te gaan Dan een echo voor de zekerheid gedaan Vol vreugde en geluk, het is waar!…

Het nieuws in Hoogerheide luidt Een jongetje door z’n ma vermoord En Nederland gaat door, vooruit Het nieuws gezien, maar niet gehoord Het nieuws in Apeldoorn, dezelfde maand Een jongen dood gevonden En Nederland reageert bedaard Wordt weer niet opgewonden En dan bericht uit Drente, hoor Een kind weer dood, een meisje En Nederland gaat…

Mijn kindje zo heel klein Nu had je groot genoeg kunnen zijn Die negen maanden zijn haast voorbij maar schatje lief, waar ben jij..…

Je hebt je ogen aan de zon gegeven je schonk je lach aan de wind als was het je laatste wens In mijn herinneringen voel ik weer je huid, zo zacht en in mijn dromen raak ik je aan Je schaterlacht, maakt me weer verliefd die lieve blik herken ik nu nog in je kind Vier maanden zonder jou hebben mij veranderd ik ben een ander…

dat was in de wonderbaarlijke maand van bloesemingen en overvloed toen mijn borstkas opstoof als papaver ribben in sierpennen uitwaaierden mei mijn magere taal openbrak vergelijkingen vrat als vuur water ik schaamde mij diep naar poldergewoonte in loden jas tussen druppel en wind ongevoelig bij takken struikgewas doornen had ik licht opgevat…

Wat drijft je, vuurt je aan en kleurt je dagen? Waar schuilt het licht dat jou wil dragen en dat je als een kleine vlam behoedt omdat je zonder haar niets echt ontmoet? O ja, de dagen zijn zo vol van zorgen om wat je eet vandaag en morgen en waar je woont en ook nog wat je draagt als je te gast bent bij hem die je vraagt. Maar dat alleen…

Stil glanst de hemel boven een zee, die wild kookt, brullend springt en schuimt: potvissen willen liefde, strijden genadeloos hard. een boomblaadje waait door takken, over vijvers, geeft zich aan het lot, gelijk de parachutist, die boven vreemde grond zweeft. Het fabrieksgrasveld is gemaaid, keurig effen. Maar - die enkele pollen vol…

de bomen strooien blaadjes in vriendelijke gebaren dwarrelt het omlaag afscheid huilt in regen waar ze zacht de grond vinden ontstaat er het patroon van lang vervlogen zomers aan de buitenkant een bloem maar binnen schuift de dag opzij, verloren langs wat ooit nog levend was over kromgebogen gras waait immer wie we waren, wie we zijn…

Je "kwakkelt" wat af, ligt dan thuis, dan weer weken in het ziekenhuis, men kan niet vinden wat je mankeert, maar; Je hebt PIJN. Het vocht hoopt zich op, benen gaan stuk, pillen slikken tot en met, ze kunnen niks vinden maar: Je hebt PIJN. Wanneer er bezoek komt dat je verslag doorneemt, blijkt ook het personeel niet in staat…

ik rol de losse draden maar op kluwens het gebeuren in de eigen kleuren bij elkaar ook zijn er lapjes stof ten dele onbewerkt gerafeld en nog lang niet klaar ik zoek naar een patroon in het mozaïek van maanden probeer toch alles af te ronden van het voorbije jaar op het palet van kleuren opent zich de nieuwe tijd geen patroon nog…

oktober eindigt door een boterzachte herfst wordt bladgoud gestrooid…

Januari de somberste maand van het jaar als de wolken somber en grijs hangen geen tekens verschijnen van het voorjaar om naar een bloeiende lente te verlangen wij kunnen alleen binnenshuis genieten knusjes bij de haard, met een thee of wijn ons lekker in een goed boek verdiepen of met gans de familie gezellig samen zijn januari is nog…

Noem mij een tintelende maand en je neemt 'april' op de lippen, wanneer de bomen barsten van belofte, men weer kwiek wordt door gekwinkeleer. Bekijk de prunus: zoiets teers ontgaat de meeste mobilisten. Je kunt al zonder jasje buiten lopen.…

De korte broek zat heel de zomer fijn Maar ’s-avonds dringt de kou zich in je benen (Wie kou lijdt of juist niet, zit in de genen) De jongeheren worden wél wat klein Doch levensvreugd zit - eerlijk waar - van boven Al willen jonkies dát nog niet geloven…

December in coronapandemie Omíkronvariantepidemie Christallen woordinflatie blasfemie M is de letterklank in Emily Maar wat doet M daar, 't is toch Emilie Met E van epsilon, epidemie? In Duitsland zeggen ze niet nooit maar nie En die premier van China is toch Xi? Alleen niet in Taiwan, zover ik zie En als ik het niet weet vraag ik…

het was in september dat ik je heb ontmoet alsof we elkaar herkenden het voelde zo goed het was in oktober een herfstbos vol geuren we praatten en praatten in dat bos vol kleuren toen werd het eind november we hebben steeds geweten dat het niet zou mogen zijn we wilden dat zo graag vergeten het is nu jaren later opnieuw is het september…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Het haasje maakt zijn laatste buiteling, En 't arme ding Moet duur nu voor de kool betalen, Die 't deze zomer bij de boer van 't veld kwam halen, En waarvoor 't boertje niets ontving; - Voldaan is nu de rekening. December brengt naar oude wijs Ons regen, sneeuw of vorst en ijs. De lucht, somtijds als as zo grauw, Is soms van 't allerzuiverst…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

negen maanden lopen dromen, hoe dat alles toch zou zijn, je bent een wonder, een mysterie, zo volmaakt en toch zo klein. negen maanden nieuwsgierig wachten, terwijl je groeide in mijn schoot. ook ons liefde werd steeds groter met elk stampje, elke stoot.…

De jaarlijkse maand van het herdenken aan zij die heen zijn gegaan zijn overleden, dood zijn gegaan maar niet (nooit) in mijn herinnering want je bent pas echt heel erg dood als er niet meer aan je gedacht wordt de maand in feite voor mij alle maanden gedenken aan zij , hun, hen die leven maar geen (enkele) rol meer spelen in jouw of die…

Al maanden wordt er op je gewacht, Zo gewenst Negen maanden zijn om Zo graag Een week te laat Dan laat je merken; Het is genoeg Je poept in het vruchtwater, Is dat nu al de manier om Te laten merken dat je Schijt aan je ouders hebt?…

Je doet iets wekelijks met hart en ziel, En weken worden maanden, maanden jaren, Gelukkig heb ik iets om te bewaren, Met deze staat de teller op een ‘mille’. Maar morgen ben ik weer gewoon aan zet, Op naar het duizendeerste snelsonnet!…

Het blijft lastig om voluit neer te zetten het blijft een debacle het blijft een ellende om mee te maken het blijft een naar woord het blijft een nog meer waardeloze ziekte Oktober, maand van: kanker, maar eigenlijk dierbaren, is het 't hele jaar: wel elke maand: de maand van die vreselijke slopende neermaaiende nietsontziende, alles opvretende…

De dagen lengen maar het weer zit tegen De sprokkelmaand blijkt veel en veel te nat Het voetpad zijpt en zompt, doorsijperd zat ’t Is droef, net Bloems ‘November’ door die regen Droef ook door wat ik hier níét in ons land zie: De krokussen zijn dit keer op vakantie…

Mijn neef Alfred is naar Irak uitgezonden voor de lieve vrede voor het vaderland en gewoon voor zijn werk!…

Best Female Friends Forever Een moeder Die mijn beste vriendin werd We geloven allebei In meer levens We hebben elkaar In vele gedaanten gekend Er zullen nog vele volgen Een vooruitzicht op een weerzien Dat het afscheid even verzacht Totdat de realiteit toeslaat Van de telefoon die niet meer overgaat Het is stil…