Alle inzendingen over maanlicht

Geheimen zwijgend onbewogen haar weg gaand zilveren maanlicht.…

maanlicht raakt water overmatig verlangen lost op in stilte…

Fonkeling van ster schittering van het maanlicht ik zie alleen jou…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

Koud als de nacht snel als een schaduw wacht je op haar en glimlachend in het maanlicht laat je je vangen. Haar dodelijke pijl treft je in de borst en liefde te groot snijdt door je hart hulpeloos op de grond bemerk je haar plotselinge dood en glimlachend in het maanlicht ontvang je haar eeuwige verlichting.…

Als wolf eenzaam huilt stromen rivieren afscheid maanlicht over de ziel. Haiku…

[Haiku] daar gaan de wolken één voor één drijven ze weg maanlicht op hun rug…

Maan achter takken – Kijk, denk er niets bij, maar kijk: maan achter takken.…

maanlicht zal ons vinden Sterren ons verbinden…

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

[Haiku] Eindeloze nacht boven een zee vol zeilen waarin maanlicht bolt.…

[Haiku] wiegelend water zomers maanlicht deint breeduit tussen twee schepen…

Maanlicht vormt het levensboek. Vuur bij open haard.…

Wervelende momenten van hoopvolle gedachten in maanlicht voor die ene keer verloren onder voorspoedig hopen naar die ene gedachte…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

dwarrelt sneeuw als hij aan de voet van de duinen uitademt op het vlakke laken rust maanlicht dwarrelt sneeuw die milde nacht…

ik je weg zie glijden vallend door het natte woud op onze rit door het maanlicht onze rit door het maanlicht kom op lieveling een klein eindje maar daar aan de rand van de oceaan komen we dicht bij elkaar verstrengeld in elkaar lief we verdrinken vanavond zinken zinken…

Je leefde in een verhaal toen je een gedicht schreef over het verdwaalde maanlicht boven zinloze planeten op het plafond van jouw geweten en het gedicht was als een brief niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde die je lief had en wist dat je het meende onder het maanlicht van jouw gedicht dat in de onderwereld geen noodzaak had…

Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de nacht een onnavolgbaar spel; met de passie die leeft tussen twee mensen, verbindt zij de eenzamen tot een permanent stel.…

Wie zegt dat maanlicht liefde slijt?…

Zigeuners' maanlicht uit je ogen mijn brede wegen verlicht in het stof glinsteren sporen en schaduw van de muzikant trilt nog zachtjes in mijn navel.…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

rode lichten vervagen, rode lichten vervagen in de verte, regelrecht uit mijn vergezicht verdwijn jij weer, in het donker het maanlicht in.…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

half ontloken maan verwekt een hemels gedicht zo laat nog op straat…

Matrassen op de grond Tedere omarming De volle maan volgt ons liefdesspel Aanraking van lichaam en geest Eenheid We voelen ons verbonden en beschermd door haar zilveren licht Zij neemt ons mee naar een eeuwige Bron van liefde weerspiegeld door de zon…

(in memoriam Bergman, 1921-2009) Boven het oppervlak hangt de maan. Niets of niemand laat zich zien; geen rimpeling in het water, geen ree die zich komt wassen, geen zwijn dat drinkt. De vissen zijn moe of verschuilen zich. Ook zij weten niet dat hun wereld een dode lampion weerspiegelt. Alleen mijn kijken hier verandert de natuur.…

Een prachtige dag alweer zon is reeds ondergegaan laat achter haar rossige banen. Maan weerkaatst feëriek schijnsel in een fascinerend licht ons bootje kabbelt over het meer. Heel passioneel lieven wij elkaar jouw huid zo warm glanzend gelijkend fluweel, een nachtjuweel. In volle betovering blijf je uitbundig stralen. ~*~ Schilderij…

Zonnige wijzers hopen dat u een goede nachtrust genoten heeft. Dat dromenvangers de nachtmerries op stal zetten zodat de rust weder keert. Stille momenten als gebeden rustig als bomen Uw geluk mag herstellen genegen genezen…

in volstrekte nederigheid legt het meer zich neer offert haar rimpels aan de oevers houdt de vissen onderhuids stil om alleen maar een spiegel te kunnen zijn van het magische maanlicht…