Alle inzendingen over maanlicht

Mijn allerliefste Engel, weet, het was Mijn innige omhelzing, in datzelfde maanlicht.…

je Nederlands docent moet je er immers een cijfer voor geven De Graaf staat te wachten om je mondeling af te nemen maar tot dat moment kijk je nooit terug naar het gedicht over het maanlicht…

Verdwaald in je ogen Een stilte onder het maanlicht Jij en ik Verdwaald in je woorden Een licht in de duisternis Jij en ik Breek de stilte Doof het licht Jij en ik worden één…

(vraag) Wereld in de nacht in het maanlicht roept een uil om zijn geliefde (antwoord) Ik hoor de uil aan en laat het gebed binnen nacht slaapt zacht in mij…

De zwarte nacht valt in de straten `t maanlicht schijnt te kil haar licht een lege lach in verkleumde ogen vertekent een ooit mooi gezicht zijn auto stopt, de prijs bepaalt of ze aan dope komt of niet er komt geen passie aan te pas geen gevoelens, geen verdriet afgewerkt wordt het hoertje afgezet daar waar ze prostituerend stond geen…

bijna viel het pad naar beneden achter de lege schuur, alsof de gekte op het erf had toegeslagen dansende rieken, geile hooibergen kralenkettingen vol geloof die kromme zwaarden met baardenhaar sierden in het stokoude maanlicht dampend kwam het varken naar buiten ik zat op een hekje te kijken toen de porceleinen kopjes kapot werden geschoten…

Daar waar wolven weer gaan huilen over het nachtelijke veld van drie verloren zuchten en een hand vol wisselgeld smeekt een priester in het maanlicht als zijn knopen zijn geteld de volle maan genade voor wat nooit werd doorverteld Achter nachtelijke zuilen wordt er aarde afgepeld voor een dodelijke zonde en een doodgezwegen held door een…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

Zochten wij de maan zagen wij de sterren zochten zij de stenen hun stenen hun ster Zijn zwijgen de wind zijn twinkelen zijn stem deze maanloze nacht zijn stilte zal de onze zijn Stenen tranen op zijn eeuwig bed behoedzaam neergelegd Blijft hij eeuwig boven staan Timo was zijn naam. ------------------------ uit:'Roodvocht', 2003…

Met jou meedrijven, met jou meewaaien, in de donkere nacht terwijl de maan licht geeft, haar kracht schijnt. Ik zie de uilen en de andere vogels in de bomen, ik ruik de bloemen en alleen jouw naam wil ik nog noemen alleen jou wil ik nog kennen en mezelf in jouw ogen en tedere stem herkennen: tot jou, zou ik zo graag willen komen…

Ik stond op 't duin onder maanlichte lucht, Rein blauw, dat plechtig rees en teder helde, - Of 't aarde omveilgen wou - ver achter velden, En ijle bomenlaan naar klein gehucht, En stille duinrij, ingeslapen vlucht Van doffe golven naast de lichtdoorwelde Woelgolven van de zee.…

en als de oude dichter staart naar het apostolisch blauw strelen woorden heel bedaard de rimpels van een oude vrouw en uit haar bloeien rouwviolen droevig, feeëriek en zacht terwijl het maanlicht wordt gestolen uit de geopende crypte nacht en nog steeds zal zijn pen zingen van alle triviale dingen in crescendo en herhaling in symfonische…

ik zag je versnellen in het licht van de maan je haalde me in en ik vroeg nog je naam maar voor ik het wist was je al verdwenen de nacht zoog je weg dwars door straatstenen ik liep dan maar verder alleen naar die brug het licht scheen daar feller en plots dook je op...terug in mijn rug!…

Jouw blote voeten onder wit satijnen jurk de split gaf je benen bij elke stap de ruimte waar je pirouettes in het spotlight cirkelde om je euforie te etaleren in het maanlicht.…

Maan openbaart zich Haar ronde schijf reflecteert Ze beroert mijn hart. Wanneer opkomende maan met rustgevend geluid weerspiegelt in het water, geeft ze stuk voor stuk prachtige schakeringen van allerlei kleuren maar ook haar vlakken en bewegingen laten zich meestromen met de golven van stilte en expressie. Dat schaduwen van enige ongeklede…

De onrust en de lichtbewogen ontvanklijkheid van hare trekken zijn weggewist en overtogen door maanlicht, dat in zachte plekken gestort ligt over kruin en peluw — en dekens die haar slaap bedekken welven het maanlicht tot een landschap, een keten die zijn tere bekkens van zilverglans doet overstromen — hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven…

Glimlachend bij nacht bespraken we bij maanlicht de stand van de zon. Geen inquisitie ontnam ons aards genoegen van een paar biertjes. Ik ben geen type dat zonder telescoop kan vroeg in de ochtend.…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

De gele gloed maakt me bang Vanmiddag al, toen alles wazig werd maar ik even wakker leek te zijn van de pijn in mijn buik Dat mag niet, ik wil het niet Mijn buik moet veilig zijn voor de baby, hopelijk gaat het gauw over hier, in mijn eigen bed o, wat gebeurt er toch? Ik moet eruit, het gordijn sluiten voor die akelige maan Alles is…

In de stilte van het maanlicht droom ik van schaduwen die me weer veranderen in wat ik niet meer droom als jij weer komt en alleen deze nacht nog wachten wil op onze fluisterende liefde en de sterren die graag toekijken…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

toen de noordpool nog bedekt was zure regen slechts een optie heksen paarden in het maanlicht vloekten wij en dronken bloed uit kleine cupjes maar eerst braken wij brood…

Kijkend naar de hemel stromen alle gedachtes weg naar het maanlicht en word ik helemaal fris in mijn hoofd.…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

als in een waan tot de naderende volle maan vannacht van het gevoel verlost als in het niets opgelost elke naderende volle maan aangedaan onderuitgaan in het zachte schijnsel van maanlicht weer herboren opstaan…

In de boomgaard van het oeverland waar de rivier stroomt naar de zee bij nacht als dromen zijn verdwenen pluk ik een appel voor de dorst en niemand onder het magere maanlicht kan mij iets vertellen over de dood van mijn moeder, mijn vader, mijn zoon.…

met mijn hand maar met eb ga ik weer als ik uiteindelijk sterven ga leg ik mijn zilveren harnas af ontsnapt er nog wat maanlicht uit mijn hand…

Onder kil maanlicht opgezweept door herfstwind beukt de watergeest. Zijn titanische strijd ritueel tijd gebonden blussend door zege.…

De branding licht op door maanlicht verlicht en verdwijnt weer in het donker. In deze stroming ontdek ik een eenzaam scheepje dat schreeuwend in de leegte dobbert om hulp.…