Alle inzendingen over machtige koepel

De keizer trommelt op de borst Tot een schicht de koepel trof Een wervelende vuurwolk, koolstof.…

Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen toppen van een zelfgebouwde stad roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn schouders op de koepel van een grote glazen lach Diep daar beneden produceren / consumeren de geprogrammeerde…

Welk een treurig beeld het wereldleed kolomsgewijs de zondige historiën in drama's groen gevat Misdragingen van scheve schaatsenrijders in de koepel van de gordel van de ZKH- en Herengracht De stedemaagdenavel van de wereld heerseres der gouden handel in de groene gordel van smaragd Anno Coronae (vrijgegeven…

(deel II in een serie van vijf) Kerk van de Verlosser op het bloed Kleurrijke koepels met één Van goud. Majestueuze Blikkering in warme zon aan blauw Gewelf Kerk van de Verlosser op het Bloed.…

in nauwe stegen staan nog oude huizen van hout en witgekalkt leem het stinkt daar nog naar kip dronken kip in lokaal bier gekookt de ranke boot vaart nog naar de nabijgelegen brede rivier op de heuvel schittert nog de zon op de gouden koepel van de pagode de mensen branden er nog wierook vrouwen bidden om een kind…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent.…

Het is hen te doen om machtig veel poen. Intussen stijgt de pompprijs alweer ...…

in labyrinten verdwaald zoekt ze met het kind naar een luchtspiegeling de hemel een verdampte koepel verschroeide verlangens in stolpen bewaard gemangeld laveren ze tussen de vervlochten grondtonen van wanhoop en weemoed ze klauteren op rotsig niemandsland de duisternis kruipt met hen mee alle ruwe kanten op moeder wijst naar de…

Er bloeide eens een rode roos die bleek zo mooi en zo rood ze groeide met al haar krachten en heerste zeer machtig maar door een schaar ging ze teloor…

Telkens weer licht temidden van zorgen, telkens toch weer een nieuwe morgen; hoe machtig dit leven, ons zomaar gegeven, voor even.…

Gooit de sigaret Alsof zijn aandeel machtig is In een kleine baan over de balustrade Knipperlichten verdwijnen Tot woorden van tussentijd Het ruisen kristalliseert…

de wereld machtig en sterk en dan komt daar ineens zo'n vleermuis zo'n vlerk vernietigd in één dag het mensenwerk werk…

ben de trap opgegaan heb de veilige koepel van licht verlaten tastte langs wanden hoorde treden kraken wist zo waar ik was maar het benauwde de lucht werd ouder dikker en kouder zweemde naar geuren die raakten aan een onherstelbaar gebeuren nog had ik ruimte moest wentelen in steeds krappere draaien op dat moment scheurden…

ik leefde zonder einde in het middelpunt op de platte aarde elke dag een nieuwe zon waar was de vorige gebleven wachtte ze tot zij weer mocht misschien was ze opgegeten aan de koepel de vastgeplakte sterren ze gaven licht bij duisternis de hemel was dichtbij onbekommerde kreukels en onvolkomen barstjes maakten schoorvoetend…

Machtig mooi ogenblik Kort na mijn hartstilstand Vond zij mijn lippen Zij deed het perfect Wie wil nu niet door zo'n Reanimeermeisje Vol op de mond Weer tot leven gewekt…

tjokvol mokken of narrende natuur tot dradig in verweren machtig zo haar zuur bijt tot op zijn been haar harteloze stem laat liefde raden en etst zij hem…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…

Een slingerende bus vol kippen manden, tassen vrouwen en een enkele bebaarde man begeeft zich door stoffig landschap waar duizenden vragen fluisteren in verte de heilige stad Qom een gouden koepel glanst sprookjesachtig in opkomende zon de temperatuur stijgt naar veertig graden bestemming is bereikt een man in zandkleurige…

De donkre tamarinden Buigen een koepel in de zoele nacht. Hier kan verlangen slechts verlangen vinden: Een enkel mens, die eenzaam is en wacht.…

En het gewelf grijpt machtig elke steen. Geen Uur. Geen Tijd. Over mijn siddrend Zelf, Waaien de stormwinden der eeuwen heen.…

neem me mee oh, machtige moeder en wieg mij in uw zacht gezang laat mij vergeten wat zwaarte is neem me mee om in lichtheid te varen voorbij het gemis…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Die Kracht zo sterk en machtig blijft regeren!…

En tussen de zee en de wolken Een machtige stormvogel zweeft zo trots Als een dreigende zwarte bliksem……

Oma was jij Aardig lief groot machtig? Geweldig mooi sterk prachtig? Ik weet niet welke woorden ik moet zeggen Om mijn herinnering aan jou vast te leggen…

Het beeld dat machtig staat te bronzen bleek waarachtig om de hoek te staan Zodoende liep ik in gedachten te oreren over haar bestaan zouden de stoeptegels nog smachten naar een kronkel van die grootheidswaan?…

Gouden koepels, rode pleinen, dikke hoofden, lange rijen, voedselbonnen op de straat. Mensen verlangen naar eenheidsworst en zij krijgen marsmuziek.…

Oren in koepels. Handen, knieën om mijn kin. Nog zo’n ochtend. Nog zo’n illusie van nieuw begin. Het huis krimpt. Minuten kruipen. Ik ben een klein product. Een tablet in plastic opgesloten. Een paracetamol.…

Een koepel stralen schijnt de late zon. Op ‘t IJsselmeer ligt een gouden streep, 't verguldt een overstekend bootje. Gewillig wiegelen kleurtjes water in en uit elkaar, alleen zacht klotsen. Een sliert aalscholvers slingert boven een horizon van nevel. Een gat in de wolken lijkt een blauw meer, omringd door fjorden.…