Alle inzendingen over melkwit

mijn hand glijdt sensueel over jouw zwarte sexy shirt langzaam naar beneden je billen strak in spijkerbroek wiegen zwoel op het ritme van de nacht een stem uit de verte fluistert duivelse verlangens bevangen door wellust geef ik me over aan mijn lijf dat begeerte verraadt in schemer van de maan verschijnt een gloed op mijn melkwitte…

meanderende lokroep van rode aarde ontsproten uit jouw schoot land van wanhoop en van hoop onder medogenloze zon ben ik de mankepoot die struikelend en dansend naar ebbenhouten heupvleiende geoliede vrouwen haar melkwitte stijfgeslagen lichaam in stinkende stoffige stad de ruimte laat terwijl sabar en djembee onbehouwen opzwepend ritme…

er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten met donk're luiken staart het blind, en laat de stroom, die voortglijdt, praten en luistert niet naar 't fluist'ren van de wind maar vroeger, toen hoogmogenden der staten, daar in de zomer poosden van't bewind en staat en krijg, voor huis en vree vergaten en kind'ren stoeiden over 't melkwit…

Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor huis en vreê vergaten, En kind'ren stoeiden over 't melkwit grint, Toen leefde 't Huis en de bevolkte stroom Wiegde de schepen, die blank-zeilig gleden, Vredig van gang naar 't schatrijk Amsterdam…

Op melkwit paard, met telkens wuifgewiek Van d' open kelk der rose rokjes, rijdt Een tenger meisje, als vleugelen gespreid De ranke lelie-armen, bij muziek Brutaal van koper-schetter-jool, bereid Tot vogelzweven, voor verwend publiek, Door linte'-omwoelden ring die, star-comiek, Een clown hoog óphoudt, dat zij 't blank doorrijt'.…

Verhalenvrouw, kom proeven, hier nog wat melkwit vlees. In rusthuizen is het puree, puree.’ ‘Hou ervan als koeien naar je komen luisteren. Tongen in een keurslijf, krijg ik landkaartrimpels van.…

Haar achterlichaam glimt melkwit in het duister, spant zich waakzaam bij elke klank in 't bos, dat luidruchtig rust, stelt het jong tijdens moeizaam stappen gerust, wijst de verborgen weg tussen vlier en braam, draait om boven kruiden, nietig maar heilzaam, die de zwarte snuit gaarne ruikt, nadert, kust...…

En als de lampjes geverfd door God in blauw, melkwit, groen als de sepia, en diep en dieprood, bloedschreiend in de nacht. Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

denkwerk gelikte wonden dan is de zomerdag weer vol vrijheid en ga ik opgelucht de horizon tegemoet landschap komt kleurig tot leven rivieren stromen langs groene oevers zwaluwen vertellen van zomer foerageren in de blauwe lucht maar het zomers landschap blijft een schilderij in toevalligheid van tijd vol zomerse kleuren met melkwitte…

valt, roteert en knalt uit ‘s Mysteries schoot Hier heb ik jou gezocht, gesmeekt om Venus’ grote gunst nog liever dan dat ik Saturnus’ ring mocht dragen of de drietand in Neptunus’ zee Tussen het zachte ruisen van sterren en planeten vind ik geen gelijke, geen magnitude of corona van een onsterfelijke grootte Met nevels, die ik als melkwitte…

De wil gewild te zijn in parrenlampen-maneschijn Jasmijn gehuld in rookgordijn glanzend melkwit parelzwijn cup D velourst in stug satijn De wil ze vilde me in al jouw lust en had me nooit oprecht gekust ze ving me enkel omdat -al die mensen- ik miste de vertoning op jouw witte doek bewust in plaats daarvan heb ik drie bundels…

Volle-melkwit. Geel was een heel oud wit. Groen, een grijzend wit. Het blauw was nog zo bleu. Indigo bleef maar bleken. Violet werd olievet. En verder was er zwart. Elke nacht waren de tijden zwart. Elke zee was zwart, elk woud, elk werelddeel. De kunst was zwart, zo zwart als de wereldziel. De inkt was Oost-Indisch kleurendoof.…

in de zinken goot klinkt de kraaienroffel net als vorig jaar melkwit in de mist op doorbreken de zon - epifaniën onze kraai schrokt alle kokosnoten leeg super zo’n bonus die tortelduif daar traag trippelend in de sneeuw zoekt ie Egidius? roerloos op een tak wachten kraaien in de tuin toch niet op mij?…

Wees een genadig apollinisch licht en maak mijn kleine moeder, melkwit tegen de vliegtuigloze horizon, tot een mythisch wezen op een mythische kust, onkwetsbaar voor regen en de enorme details waarover de krant bericht: Hitler staat voor Polen, Xerxes doet Thermopylae. Ze lacht.…

Hollands vochtige contreien 't Is Nina d'Aubigny von Engelbrunner Tezamen met haar zus de danseres Ze gaan op Hartjesdag de negentiende Per koets op een verkenningsexpeditie En springen bij zonsopkomst uit de veren Een kamenier helpt hen fluks in de kleren Zij zijn wel wat gewend als douairières Twee jonge maagden amper twintig lentes Melkwitte…