Alle inzendingen over memoriam

Hoe taal verrassing werd een woord inzicht gaf zo simpel als een deur die opengaat op een weids heerlijk landschap of op een stad. Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…

De misthoorn loeit, het geluid is bekend Zodat je er eerst onverschillig voor bent Maar dan ontaardt het geluid in 'n beklemmende kreet Dan voel je, dat je alles nog zo goed weet Je regelmatige gang op die misthoorn af Tot 't huis waar de GELIEFDE woonde... Nu rust ze in haar graf De misthoorn blijft pal op zijn post De mist van het verdriet…

morgen zal zijn als wind stampvoetend tegen licht en zomer immer koel fluitend op vingers als een scherpe noordenwind snijdend door tranen koude lucht zal me plooien naar het graf van dode mensen met zachte beelden in mijn hand ver weg en dicht bij mijn ogen waar ik onafgebroken regen plant morgen zal zijn als wind een laatste…

leidt nog steeds: ik zoek maar vind de weg rond brokken zelfverlies elk stukje “toen” van jou- mama, verkies en koester ik in rijtjes stil geluk zie ik stukjes levensles, beschreven op een vingerhoed vol kleur jouw wereldreis groter niet maar ook niet kleiner dan de wijs van liefde die er is zo rijk is mijn gemis (in memoriam…

Normaal had hier Aar Noordam moeten staan, De plichtsgetrouwe vaste ‘zondagsdichter’. Ons land is een bevlogen Rijmer lichter, Aar is op zijn verjaardag heengegaan. Herinneren wij Aar zoals dat hoort: Aar leeft in zijn totale oeuvre voort.…

Er wordt niets Meer rondgepompt Alle beweging is Overgegaan in Slechts stille Aanwezigheid Wat er was Is niet meer…

of ze straalt) nooit meer haalt de tijd je in je bent ontsterfelijk geworden -in mijn hoofd jouw beeld bestaat nu uit het licht van alles, dat uit liefde aan jouw nagedachtenis gegeven is als alles weer verandert draag jij nog steeds de jeugd van witte vlinders in mijn hart en in mijn eindeloos gemis (in memoriam…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

Er is een tijd van komen er is een tijd van gaan die tijd is nu gekomen en laten we een traan het pad is gelopen de horizon bereikt je ziel meegenomen op de vleugels van de wind Lieve Dora, moge je ziel in vrede leven en rust zacht want de herinnering aan jou blijft bij ons dag en nacht in memoriam Dora van Kampen 28 april 2008…

nu je sterft uit een verlaten lichaam vogels zingen van de voorjaarszorg, uitbundig blij en tomeloos het leven vieren zucht ik vrijer over zeven uren zweeft jouw stille lach zonder machteloze durf een andere tijd tegemoet hoe zoet is dan het sterven blijer zal ik zijn als jij jouw haren glanzen laat in bovenaardse zon In memoriam…

Terwijl stadionlampen Hun licht in aanvankelijke Fletsheid op betonnen Muren werpen Zwermt anderhalf uur Voor het treffen een Golf van tienduizenden Spreeuwen in de Avondschemering Die voor alles het Afscheid in zich draagt, Vormen aannemend Die bol en rond zijn Maar ook langwerpig Als een zandloper uitgezakt Legt ze…

De glimlach die je Door het leven heeft Gedragen, ogen vol liefde Voor hen die jullie samen kregen, Is opgegaan in de eeuwigheid - Sperziebonen uit eigen tuin, In liefde verbouwd, In dankbaarheid geplukt, Liggen door jou gebroken Op schoot, je ogen gebroken Zonder dat je er erg in had…

de dood komt en gaat blijft de trouwste vriend van aarde tot stof waarvan dromen zijn gemaakt ergens daar tussenin ontspringt een woord een vogel zingt een regel ontstaat wat later een gedicht over de liefde op het hoogste punt hoe kan het anders van de Mont Ventoux * In memoriam Ger Klein Ikkink soms wel Ger van Wijck geheten, stichter…

in memoriam Ed Leeflang Ik zie je lopen op de kinderhoofdjes die altijd glimmen langs het plein je stopt, gaat de Auberge binnen Madame, die altijd thuis zal zijn, verwelkomt je: je bent 'te laat en nooit te vroeg', zo zegt haar tegel (ze ging je voor in eeuwigheid dit blauw fluweel dat wacht op dichters, op hun palet veelkleurig woord…

In Memoriam Gerrit Hingstman Royaal kijk jij me Aan vanuit de hoogte Koning op vier benen Edel wat betreft statuur En oogopslag - je ziet Goedkeurend toe als ik Je vertel dat ik je mooi Vind - volmaakt in schoonheid Te midden van dit kristallen Landschap waarin alles blinkt Alsof het van zilver is, en dan Beginnen je ogen te…

In je cocon als onberoerd van vele vragen slaapdronken wiegend in de armen van de dood nog mooi steeds met je haren zacht om je wasbleke gelaat verglijd je langzaam in zijn koele schoot Versluierd in je ogen die me eens zoveel bewaarden rust je nu verstild in je gebaren alsof nooit je lichaam me had toebehoord verlaat je me berustend, zonder…

Kus mijn tranen: Hoezeer heeft het leven mij geschonden, En toch bleef de mens in mij verbonden, Vooral met die, die ik zo lief had, Met wie ik bijna alles deelde wat ik bezat. In mijn jeugd droomde ik van grote daden, Nee, niet in weelde baden, Maar, die de wereld leefbaar wilden houden, Een samenleving waar we samen aan bouwden. Ik…

(in memoriam A.P.) ------------------------------------------- Heden voelen mijn voeten zich goed, 2002.…

draait het leven achterstevoren gaan we terug naar waar 't ooit begon het moment dat hij mij komt halen kijkt hij me recht in mijn ogen aan ontsnappen blijkt een illusie er is maar één weg om nu te gaan als dan de einder langzaam nadert word ik door schaduw overmand rest er niets dan overgave op mijn schouder rust zijn hand *~ In memoriam…

hopelijk komen gaat terecht gekomen in de sluizen van de tijd het oude achter zich gelaten, het nieuwe binnengevaren, niet wetend wat er komen gaat - onwetend van de liefde en het leven dat hen overkomen gaat en van de dood die -nog - niet bestaat n.a.v. reunie klas 1 chr. mulo Ter Apel 1967 in memoriam…

er hing een merkwaardig vuil licht over het verveloze kruis alsof het ingegroeid was, vastgebonden zonder inscriptie ieder dag liep ik er langs raakte het verweerde hout net niet aan doodsbang om met de doden tikkertje te moeten spelen vandaag, jaren later zag ik het kruis weer het viel uit het dunne schrift waarin ik een memoriam…

ontstemd als jouw naam wordt uitgesproken spreekt mijn hart, van slag verslagenheid overweldigt wel dicht ik dit gemis maar ik zit er naast niet naast jou die plek naast me is leeg leeg als mijn zelfvertrouwen onbetrouwbaar voelt wat nieuw is ik vernieuw liever het oude ouder wordende herinneringen ze omringen mijn hart liefde in memoriam…

gegeven in het leven hier op aard klaverjassen in de Baskuul met vette blow deden we zo groot de lol bulderend lachen kon je goed gaf men moed in bange dagen met jongeren werken daar lag je hart morgen 'n nieuwe start maar zonder jou je bent begonnen aan jouw reis op jouw manier eigenwijs wel thuis lieve Tim ~* In memoriam…

as, Old Spice en bier flessen leeg, chaosrommel alweer een goed glas gevuld met gebruikte penselen ik verstop me want verfvingers op smetteloze moeder deur, wij hebben allen aparte kamers en jij een minnares om de hartstocht te delen ik lijk op jou volgens de moeder niet bedoeld als compliment is maar ten dele waar jij had talent in memoriam…

voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout intense ontplooiing op velerlei vlak maakt alledag dragelijker, dan toen toen ze los moest laten, met volle tegenzin op de rand van de einder rooit ze het al zevenhonderddertig dagen, vierentwintig maanden, twee jaar en vaart ze nog iedere dag op jullie liefde *~ Martin Brouwer in Memoriam…

boven dode jaren leefde dat, als zachte troost en warme handen zelfs nu ik je zo verloren ben, groet goud in witte bloemen, eeuwig waar hun naam zich noemt jij en zij bloeien in een ander uur, maar immer mooier dan de eerste dag mijn dochterkind, ik groet graag mee in zachte vlindervleugels en het zingen van mijn lach (in memoriam…

Houten kruis gekanteld Tegen een stenen schuur Knuffels, kaarsen, bloemen Herinnering aan een noodlottig uur Het lijden van nu en van de eeuwigheid Bij elkaar gebracht in de tijd ----------------------------------------------- In Memoriam Kees-Jan Dusseljee die in nieuwjaarsnacht door een eigen gemaakte vuurwerkbom om het leven kwam…

IN MEMORIAM HENNIE JONGBLOED-WEGGEMANS * 15 maart 1937 + 19 april 2013 'k Heb je vandaag Laten gaan, liefste Zus die zo lang ik Me herinneren kan Bij mij geweest is, Zus die zich zo vaak Gelijkertijd mijn Moeder voelde - In liefde laat ik Je vandaag gaan Naar de overkant Van deze oceaan Waar de hemel zich Probleemloos…

hij schitterde in de zon een naam er in gekerfd, een edele naam die in eeuwigheid niet sterft wel duizend keer gezegd over het aangeharkte pad ontdaan van afgevallen blad naar de rustplaats gebracht waar stille wijsheid van oude bomen traag bewegend in de najaarswind troostwoorden fluisteren heb daar de witte steen zacht als een Memoriam…

De winter is uit zijn gewone doen, heeft flink wat kou onder de leden. De koorts loopt verontrustend op, wordt met gebed en grog bestreden. “’t Is zacht”, zegt de een tot de ander, “wat is er eigenlijk aan de hand? Hartje winter, de bollen komen boven, egels scharrelen, klopt van geen kant.” “Effect van de broeikas”, beterwetert de chauffeur…