Alle inzendingen over mens OR waarheid OR gezicht

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Probeer de waarheid Te achterhalen, die me In flarden en kronkels Omzeilen wil, wat niet Gebeuren zal - zout leg Ik op staarten van hazen Die er met de waarheid Vandoor gaan; en op slakken, De meeste dan hiervan, Want op alle slakken tegelijk Gaat me wel wat ver - Een mens moet zich niets verbeelden…

Het zit namelijk zo, dat het wezen van de mens niet kan worden begrepen zonder kennis te willen nemen van de waanzin - Het is de rauwe werkelijkheid die de mens van goede wil drijft tot razernij, die hem tot waanzin drijft.…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

Al mijn bewegingen gezichten van de niet-waarheid afgepelde gezichten als de kronkels van een weg geliefd, geleefd en toch totaal klaar als een mislukte ode waarvan de kern is blijven hangen wat overblijft is de stam een diepe sympatie iets vol van leven in mij en jou iets wat stroomt…

scheurde gordijnen maar de waarheid bleef verschijnen in glas dat nachtelijk zwart mijn gezicht weerkaatste genadeloos de lijnen plaatste waar ik geen weet van had heb nagedacht zag een leven verdwijnen in het mat van glas nu spiegel ik de dagen zelfs dubbelglas kan nooit twee waarheden verdragen…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen…

Nu is de Waarheid leugenpropaganda Ik las een oud stuk van de KGB Het scheen dat "kameraad Vladímir P. Moreel rechtschapen was en consciëntieus En discipline had"...het staat er, heus Een ja-knikker maakt nooit zijn eigen keus... ____________________________…

De waarheid, Een eeuwige steek in het mensenhart, Die altijd terugkeert in het leven, En al kloppende het leven leidt. Met leugens het leven vergeten, Ontkenning leidt tot zekerheid. Het leven zal de waarheid behouden, Terwijl leugens de mens doen bestaan, De wereld zal leugens ontnemen, Door de waarheid te laten vergaan.…

sneeuw schijnt vegen in een gezicht zwicht voor een vergeten kindertraan in grijsgroene ogen die de waarheid spreken geeft licht aan woorden die liefde verbreken…

Vergeving is een lang en moeilijk woord In waarheid leven In liefde voor het zelf In liefde voor de mens In liefde voor het leven Vergeving is een lang en moeilijk woord…

het vonkte u uit beide ogen de lach van de wijze niet te weerstaan in woorden waar gelogen Nadjezjda Nadjezjda waarheid alleen naar de letter is een dictaat van a tot zet gelogen al heette het de wet Nadjezjda Nadjezjda uw gezicht sprak boekdelen waarheid kent geen regime waarheid fnuikt de beulen waar waarheid in de mens is is waar vrijheid…

Het wezen van 't heelal is energie Het wezen van de mens is zijn arbeid, Door de arbeid is de mens een deel van die Oneindige natuurkracht: de waarheid. Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd, Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur, En haar vermeestert slechts het sterkste vuur, Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…

Er zijn mensen op deze wereld, die een hart behouden dat overloopt van warmte en goedheid om elk ander mens te leren vertrouwen op kracht en waarheid alles weloverwogen tot in eeuwigheid.…

Ik ben DE WAARHEID. Maar helaas ik besta niet meer. Ik besta niet meer sinds mens en eigen mening. Er is wel waarheid maar ach de kunst is het niet het hebben maar het vinden daarvan.…

Waar de schepping De gave van het Woord gegeven Heeft aan hem Die mens genoemd Wordt, die met De gekozen woorden Evenveel de waarheid Spreekt als de leugen Snelheid verschaft, Is jou die keuze Niet gegeven - Je bent die je Bent, ogen die Alleen de waarheid Kunnen spreken Omdat liegen je Niet gegeven is, Omdat het…

door Uw wijzende vinger geschreven, Daar ik niet vruchtloos de waarheid in zoek. Zelf moet gij ’t zoeken en zelf moet gij ’t vinden. Mens, in uw hart, in het Woord, in uw lot, Anders zo spelen de wervlende winden, Mens, met uw hart, uw geloof en uw God.…

Denkend aan slechts jou zie ik wijsheid en liefde Tijd van toen, nog steeds tijd van nu Wij denken zonder tegenzin nooit te sterven Sleutel van de Poort ligt aan het eind van die enorme regenboog Palet van kleuren Zompige aarde zinkt zonder bederven 't licht van de zon Daarentegen ben, hoe je het ook wendt of keert, jij zeer scherp…

U kent wel die verhalen, Over oude koeien uit de sloot halen. Op de foto zie je dat deze daad Moeilijk en ingewikkeld gaat, Om een koe uit de modder te halen. Ook met oude koeien Moeten wij ons blijven bemoeien.…

Ja dan ervaart een mens pas goed, dat waarheid liefde is, en dat hij waarlijk lééft!…

Schilderde de naakte de waarheid met eigen gezicht.…

Je leeft in het heden, Maar, in hoeverre eigenlijk, Want wie je was en werd, De mens die je bent geworden, Is tot zwijgen gebracht Door je verleden, zeker Niet door je dromen, Jouw waarheid verstomt In het zicht van alles Dat je ongewild is overkomen…

Wanneer gezegd wordt niet meer te geloven maar lijdensogen wel worden gevoeld daar wordt het leven in de mens bewogen door Hem die weg en waarheid en het leven is. Geschreven bij het gelijknamige boek van Ödön von Horváth.…

Waar wij dichters menen de waarheid Tot op het bot te ontleden als wij Onze gedichten schrijven, Komt het niet zelden voor Dat wij de waarheid beschrijven Zoals wij die waarnemen - Of wij daarmee ook De werkelijkheid treffen Valt nog maar te bezien: We beschrijven haar immers Zoals wij onze werkelijkheid zien…

in de plooien van mijn gezicht vond ik uitgelezen woorden als verkruimelde gedachten voor een ongeschreven boek waar ik in ongezouten zinnen al mijn waarheid zou verwerken… maar nooit verder ben gekomen dan onverteerbaar oude koek…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

binnen gericht Jouw huilende ogen door zo'n naar bericht Ik wil je graag helpen een vriend voor je zijn Jou zo te zien lijden dat doet mij veel pijn Ik leen je mijn schouder pak jou stevig vast Ik zal voor je zorgen en draag ook jouw last We gaan tot het einde breng jou naar het licht Dan neem ik triest afscheid van jouw lief gezicht…

denk niet bij het lezen van dit gedicht dat ik ooit nog voor je zwicht, hopelijk ziet zij binnenkort je ware gezicht!…

misschien kan ik in jou pijnloos sterven als regen min of meer regen is en de dood met zijn wijsvinger mijn ogen geneest, zacht en onverklaard het zou op stilte lijken; geleend uit schaduwen van glas of op witte vlokken in een hand wanneer niemand merkt dat het sneeuwt, vroeg tegen het raam misschien is mijn zwijgen niet…

speel met bliksem kick op de donder wij klimmen op maar het stopt op zolder de kelder in me kop het huis gaat op slot de ramen slaan dicht het is een wonder eindelijk een nieuw gezicht…