Alle inzendingen over mijnen

Jouw tuin en de mijne Een tafel stoelen een kleed borden Zitten alleen of met de ander Pauze van alles en niets Daar kom je dan weer je rokje als een vlag We zijn er weer in jouw tuin of de mijne Een merel zingt de zomer twee glazen groeten elkaar in een lied dat klinkt van jouw tuin tot die van mij…

Weet je nog die ene avond jouw lippen raakten de mijne de mijne raakten de jouwe dat eeuwigdurende hemelse gevoel. Weet je nog die ene avond waarschijnlijk niet want jij bent weg en ik bleef hier.…

Jouw lippen beroeren de mijne M'n hart slaat over Voel jouw warmte op m'n gezicht Jouw ogen boren zich in de mijne Ik open mijn mond ontvang jouw tong je piercing maakt me gek Met knikkende knieën geef ik me over aan de dans van onze tongen...…

Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd, een zuivere vrucht, een reinblank ooft, zo zal het liggen in de schalen van mijne handen, de goudovalen, dat mijne mond het proeven moge het rustgezicht, rijp overtogen, met de lippen, die zwellend openbreken, de volzoete en met de neergestreken koele oogleden en de tere âren in de slapen, de holle…

over míjn vader die àltijd al weg geweest was.…

Vol verwachting een blik terug Een vonk van herkenning Het hart gloeit Het voelt goed Het is goed Zielsverwanten die mekaar Hebben teruggevonden Laat je nooit meer gaan Want ik weet hoe je bent Wanneer mijn handen je blindelings herkennen Jouw handen de mijne Ik ben van jou, jij de mijne…

hoe weinig ingewikkeld is de essentie van leven ik zou voor jou, mijn lief het mijne willen geven…

Jouw ramen beslaan Van mijn onverhoedse warmte De mijne huilen Om jouw ongenaakbaarheid…

Wolkendons hult vóór ons lucht Vormenpracht vult een klein gedachtenrijk als het mijne…

'k Zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier; de zunne kwam gerezen, gelijk een kole vier; de blijde vogels dronken de dreupels van de mei, de morgenperelen blonken en brandden in de wei, lijk vier: 'k zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier. 1859-60…

Ik durf niet zeggen dat zijn gast de mijne is. Ach! ik durf niet zèggen dat hij niet bestaat, misschien. Want hij bestaat in mij.…

Je danste, Als nooit tevoren, Door mij hoofd, Jouw ogen, In de mijne, Niets dan jouw ogen, als je danst...…

met haar kleine broze hand in de mijne keek ik haar aan een laatste blik ik las de wereld in haar ogen…

Zoals Athena uit het hoofd van Zeus beviel, gewapend Zo bevielen piketpalen aan het mijne, geslepen…

Ik wil graag je hart lenen want ik ben het mijne kwijt. Ik mis het pulserend ritme, voel de lege afwezigheid Mag ik je hart lenen om het mijne te achterhalen. Ik wil na zo'n lange tijd niet meer verder dwalen Leen me je sterke hart, jij kunt me kracht verstrekken. Samen zullen we beslist mijn verloren hart ontdekken...…

nieuwe silhouet naar een dag die de mijne lijkt te worden…

Dit lied is voor de Liefste mijn, Dus zal 't als mijne liefde zijn, Als een gesmede keten Van rijm aan rijm aaneengehecht En om twee harten heengelegd, Die van geen scheiden weten.…

O haast gebluste vlam van mijne kaars!…

deze reïncarnatie is niet de mijne! of vergis ik mij nu schromelijk?…

Voorbij de lust ligt het land van ultieme tederheid, waar zich jouw lichaam tegen het mijne vlijt.…

Laat me je gastheer zijn in het huis dat het mijne niet is. Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

Vindt ge daar dan geen gebreken, kunt ge vrij van het mijne spreken.…

de mijne…

behalve als je voor die tijd het mijne reeds hebt gebroken…

Tussen vandaag en morgen In een toekomst die de mijne is En zal worden Het licht doet pijn Omdat de weg ervoor de mijne niet meer is en de grens tussen weten en voelen afwezig is. Voelen is nu weten geworden. De krekels die langs de weg te horen zijn doen me denken aan vroeger nu het voelen bijna weg is en het weten overal.…

af Omdat haar ogen ook een spiegel van de mijne vormden…

je bent In liefde omarmen Met jouw hand in de mijne Valt het heden uiteen Op weg naar verwording Van samen naar een.…

In het zilt van jouw ogen spiegel ik mijn zalig ziel en zie ogenschijnlijk onbewogen je prachtgelaat waar ik voor viel Jouw blik verworden tot breekbaar glas ontmoet de mijne halverwege flinterdun en ik zie alras, je ogen loken en daarentegen, sper ik de mijne werkelijk wijd mijn adem stokt en stokt en stokt omdat ik volkomen onvoorbereid…

Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing, hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken; en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt... Ben ik bedroefd?…

ik heb de dood ontmoet een vriendelijke man bril en witte jas de geleerde titels las ik op de rekening van later pas maar dat terzijde zijn hand was droog de mijne klam hij zei... waarvan ik keek hem aan dacht daar zo het mijne van, zag ineens mijn schoenen zonder veters natuurlijk hoor ik bij betweters hij gaf mij bloemen ik…