Alle inzendingen over mist

Je bent als een schim in de mist zoals je daar ligt in de kist ben jij het wel jouw huid strak gespannen en gezicht zo anders kom, praat met me , stel me gerust zeg me " ik ben het, ik rust" ik laat je dan even maar daarna toch zeker ben je niet meer dood braak je het uit ga je leven volgens afspraak.…

in iedere vlinder zie jij haar elke wolk is een teken dat zij bij jou is ik weet hoeveel je mist en zoekt tussen dagelijkse dingen naar even weer die blik of geur herinneringen ik herken haar soms in jou die lach de kleuren van jouw ogen en leun op de herkenning van toen zij jonger was…

Zichtbare lente heeft de kussen geschud, herboren mist in ochtendgloren. Merkstenen van leven, bottende knoppen, schoonheid in versteende sterren. Met alles of niets vergelijkbaar in beweging, er is niets dan tijd.…

dwaalde in gezichten ogen die me misten zag strakke monden die woorden sisten omdat ze alles wisten een hand die streelde ik vond de aandacht fijn zij had dat in de gaten wilde me verlaten alleen kon ik niet zijn ik zag haar vlinder in een gouden vlucht de walging is gebleven ik poetste vuil en rook de rotte lucht…

Een mooie ochtend met een laagje mist. De zon komt op met haar prachtige licht. Stil is het rustig weer. De zon, een prachtige schepping, dat mogen we zeker koesteren. De ochtend geeft glans. Als mens mag je verder gaan in de dag die voor je ligt. Foto Dick Voogd…

het vreemde land waar namen sterven mist neerdaalt je niet meer weet waarom het nu te laat is stopt de tijd komt nooit terug zoek naar sleutels verban de deuren ze gaan nooit open…

Als de eenzaamheid om je heen kruipt je laat hunkeren naar iemand om je heen Als je leeft in de leegte de echo van je woorden door muren wordt gehoord in die stilte ben je dan alleen Als je iemand mist die je koestert en omarmt als je niet kunt zijn zoals je bent en bij niemand meer kan schuilen Als je leven is veranderd en veel…

Sofia is een sofist althans zo denk ik dat ze denkt zoals ze daar nu zit het is net alsof ze wenkt wat is het dat ze mist? Ooit kwam ze uit Duitsland waarvandaan ze vluchtte met velen als ratten van land naar land als je ze ziet, mag je ze strelen uiteindelijk is ze in Israël geland Hoe oud denk je dat ik zal zijn?…

De mist ontzet mijn ogen door mist te zijn. Laat die vervloekte poort toch open, piepende muizen! Zien jullie dan niet dat ik een voorname diamantslijper ben, die terugverlangt naar haar schone inborst, haar edele manier van spreken, haar sexy verschijning.…

Neem me mee op het ritme van je golven jouw wassende water reinigt mijn geest leeg wil ik zijn zodat ik zijn liefde weer kan voelen want dat niet meer kunnen voelen dat mis ik het meest Wat je mist zit in jezelf de bron van liefde is je eigen hart laat je warmte stromen opdat je je eigen liefde niet meer met dat van hem verwart…

Dus wat je ook mist of mankeert, 't gaat erom, dat je ervan leert!…

ik scherpte het onzichtbare glas dat alleen in kleur gevangen nog reflectie had het curfde in oplopende spiralen raakte de hemel daalde glinsterend als waterval stuiterde in duizend stukjes omdat volmaakte schoonheid slechts een moment zou zijn ik heb dat altijd betwist want ook beweging kent zijn eigen mist waaruit feniks…

in mijn natte cirkel hang ik verblind de dove uit gevoelloos voor tekens van leven en van liefde zwemmend in een oceaan terwijl continenten langzaam eiland worden en eilanden verdwijnen in een zoute mist blijft verdriet van gisteren ook vandaag weer huilen zilte fontein die niet opdroogt eeuwig druppels achterlatend…

In wazig zicht zie ik blauwe ogen ongelogen zeggen zij ik hou van jou in mist verloren woorden wil ik horen zachte klanken in de ochtenddauw waar de herfst zachtjes haar weg baant door gevallen letters op weg naar de ijzige kou van weer een nieuw seizoen in het onstuimig leven…

Ze miste steeds d'r echtgenoot en wenste, dat ze beter schoot. Wat was voor haar de reden? Z'n overspel! Dat laakte zij. Ze schoot opnieuw. Toen raakte zij in grote moeilijkheden. Pistoolgebruik was gans verkeerd. Ze werd daarom gearresteerd door 't wettelijk gezag. Ze werd geboeid.…

Even verdween de mist uit je ogen, toen je van mij werd weggeleid, de dood kwam vol mededogen en ik deelde met jou de eenzaamheid. De dood geeft het leven zijn enige zin, maar is hij het einde of juist het begin?…

- Om de glorie, hun ontnomen, In de mist te schreien staan, Als november is gekomen, En de takken traan op traan Op de vochte grond doen stromen, Waar de bladerkens vergaan Na hun goude' oktoberdromen En hun korte vrijheidswaan - Als november is gekomen ...…

Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

Meer vlak en stil flarden van mist om de waterwortelende bomen langzaam staan ze op uit de spiegel een beweging slechts zichtbaar voor eeuwen Lang zat ik er in de boot worstelend met lege uren lege jaren zonder Over de bootrand keek maar één gezicht Met voor de boeg niet meer dan kabbelend water een flits in die beweging van…

De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…

de koperen kop een schijtlijster steekt over en miste me net een kunstige spin spannend draadjes door het bos vangt mijn aandacht monsieur jacques staat te staren in het licht een grijs schilderij grijze stuwadoors van muller en co lossen de zontomaatjes in de rij voor lunch een dagmaaltijdsalade op tafeltjes jacht…

Zelfs iemand die met seks ervaring mist, die weet wat de volgende stap is. En zoals we toen de liefde bedreven, heb ik het hier opgeschreven: Dat ik naar binnen ga via de vagina en dan, vervloekt, verdomd, een explosie komt.…

Stille wegen Slingeren omhoog, de berg op Verdwijnen in de mist Onder de sneeuw Stille wegen Overspoeld door de zee Niemand Behalve die mens Die monnik Die geest Stille wegen Door het zonnige, groene dal Zo mooi Zo adembenemend mooi Tranen in de ogen Stille wegen Stille mensen…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

zijn schim loopt over velden de wegen laat hij, want zijn schapen vragen meer boven hem een zwaluwdans geschreven volgens dat, wat regelloos verschijnt als de dag verdwijnt verdwijnen ook de vogels, tureluurs rond landerijen vleugellam nu hij -verdwenen is ergens in de mist verblijft zijn stap in dat buitenland dat door zijn vrouw…

Om wat hij denkt, om wie hij is Werd zijn leven hem ontnomen, Maar niemand die hem mist. Hier, op het bruine asfalt Stervend en alleen Achtergelaten door de wereld Die waziger wordt om hem heen. Zijn leven werd hem ontnomen En liggend hier zo alleen. Denkend; ik heb nooit echt geleefd En met die gedachten Gaat hij heen.…

wát als alle dieren mensen zouden worden en met dezelfde stap de mensen: goden en de liefde zou regeren en wij de dieren zouden leren niet te doden en elke drijfveer om te handelen niet meer de richting zou ontberen die hij nu node mist en elk denken hielp om te creëren ……………… ik kan erover fantaseren maar wou dat ik het…

De blijde boodschappen verdwijnen in de mist van weemoed en wanen. En toch die jubel om al dat positieve van leven en dood. Om al die liefde die iedereen doet stralen op hoop van zegen.…

stilte gaapt in de rood bezoedelde straat koude mist benadrukt rust met beperkt zicht een vage fietser zoekt als vroege vogel zijn bestemming op volgt de wakkere kater in zijn aangeschoten kop nieuwjaar ligt nog op een oor maar de wekker geeft aan goede voornemens al luid gehoor…

Het is wat in jou leeft wat jij de ruimte geeft veelal tijdgebonden onomwonden Alles op zijn tijd geheel voorbereid in dat levenspatroon leef jij gewoon Wat als je uit die vicieuze cirkel stapt op een dag zomaar uit een ander vaatje tapt Proef en ervaar eens wat je nu mist vertel me, heb je jezelf in wat bij jou past vergist?…