1980 resultaten.
Zo moe
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 262 Jullie laten het ons bewust gegund toe
Toegegeven, ik bén moe.
Wens me geluk!…
Moe
poëzie
3.0 met 5 stemmen 991 De zonne zinkt.
Een sterre zoekt.
Een zon die hinkt
wordt opgedoekt.
't Moet wel, 't is wet.
Maar vóór te gaan,
heeft ze in een raam,
de zon, haar ziel
te koop gezet.…
Haute Nature "De trapgans"
netgedicht
4.0 met 42 stemmen 441 Jouw tonen behoren het stilleven,
haar ijle wereld ontwaakt
met een tanende zucht.
Aangekleed met waardigheid
uiteenwaaierend de laatste flarden
in een beltende stem gevangen met beelden
rond de windzuilen van jouw bestaan.
R.J. van Tol…
koud versterven
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 122 nu de herfst zijn intrek neemt
in huid, mijn haar en langgerekte adem…
*
op het laatste moment kwam er nog
de glans van ganzentrek
hoog en ver
gevleugeld onder licht
verschafte het een vergezicht dat
water overwon
de zon vertelde van haar kracht
reeds tanend, tussen winterkou
ze kleurde roder op een boom en blad
haar avondbad…
Gewoon moe...
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 876 Moe van het leven
Moe van het moe zijn
Wie zal het zeggen
Niemand die het kan
Gewoon moe van alles
Moe van het doorzetten
Moe van het altijd blijven lachen
Waarom zien ze het niet
Waarom zie ik het niet
Moe van de pijn
Moe van de verantwoordelijkheden
Waarom is het leven moeilijk
Waarom kan ik niet gelukkig zijn
Moe van alles…
Avondzon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 101 Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager,
hoe het zich een uitweg baant.
Tot de westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.…
Zonsondergang
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 85 Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager
tot het zich een uitweg baant.
Tot westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
de schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.…
Zomer
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 447 Mooie zomer
Tanende kracht
Warme nachten
Serene pracht
Zoete dromen
Liefdevol zacht
Mooie zomer
Verlokkend blauw
Grote baden
Aangenaam lauw
Koude dranken
Verleiden jou
Mooie zomer
Rijpende sfeer
Lange dagen
Naderen weer
Zachte winden
Strelende veer…
Dag vader-dag
netgedicht
2.0 met 94 stemmen 12.286 tijd
lopen herinneringen
hand in hand met de kiezels
van een verloren jeugd
Uitgehouwen staat jouw naam
in de marmeren steen, scherp
doch geslepen kijken levenloze
letters mij aan, verwonderd
lees ik reeds begraven tijd
In dorre grond dorsten plantjes
naar leven, spookachtig verlicht
door een kaars, smelten voor hen
ook de uren der tanende…
Oosterse markt
gedicht
3.0 met 86 stemmen 34.239 Toen hij de markt bezocht
zag hij juwelen
een schat van linde
purper en smaragd
en zijde
om rondom zijn hoofd te winden
tot turban van zijn tanende gezag
en ook een kleine parel
die daar lag
en steeds vergeefs opglansde in de weelde -
die nam hij op
en glimlachte en streelde
mijn dofheid weg
ik zag hoe hij mij kocht
met blijdschap…
Moeheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 56 ik word soms zo moe
van het vechten
moe van de rechten
de plichten en de idealen
moe van alle talen
die van het verstand
en van het gevoel
moe van al dat
gedraai en gewoel
ik word soms zo moe
van de anderen
moe van het veranderen
moe van het leren
en het steeds weer proberen
om te leven en te geven
en je eigen falen te beleven…
het gemarteld vlees
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 209 getemd tot aan de schouders, door
god verketterd en gestenigd door de in dit
leven bezochte graven – er is niet meer
dan de lengte van mijn adem, het geruis
kermt en kronkelt door het rot van herfst
bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer
krast aan het licht
wie draagt die verzwaart, wie geeft die ontneemt
het kloppend vermogen is tanende…
Ankerplaats
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 tot buitengaats reikt mijn verlaten,
valt in stukken mijn kracht uiteen
veroordeeld, tot wijken naar verleden
naar fossielen uit het Laat-Mioceen
aldus, een schaduw waar ik aanlig
waarin ik evenbeeldig verschuil
tevens dorst naar ademwater
in smetvrees aan de klif boven vuil
hangende het verloop in diepte
noch tanende gewaden van heden…
Ik moet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 ik moet ik
Moet ik moet
Ik moet ik
Moet ik moet ik zal ik moet ik zal ik moet en ik Zal
Ik ben moe
Heel moe…
Jaargetijden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 411 Slapend leven ontwaakt
Waar zacht bottende knoppen
Weldra opengaan
Om donzig groen te tonen
Stil ontvouwen zich
De tere vormen
Die in klimmend licht
Tot volle wasdom komen
Hoe kortstondig hun bestaan
Als stralen verzwakken
Randen krullen om
Bij tanende levenssappen
Het ontzielde komt ten val
Neergevlijd op koude aarde
Hoogpolig bruin…
Half September
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 342 De dagen van jagen en veranderen
zijn stap voor stap voorbijgegaan
zo aangedaan ben ik en aangerijpt
en tanend als de maand september
dat vruchten van de bomen slaan
en herfst de eerste kleur bekent
waar zomer zich heeft afgewend
en straks naar oud verleden geurt
en al wat ik heb afgekeurd
zal levend zijn en waar gebeurd
en soms geschikt…
Synapse
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 120 Geacht verstand,
Ik ben moe door gezeur en gezemel
van geïndoctrineerd gewemel
en op kritiek punt aanbeland
Beste synapsen,
Ik ben moe door nonsensicaal gedaas
van betweters en zeveraars
en toe aan een hersenscan
Zeer geëerd onderbewuste,
Ik ben moe door amicale façades
van bedrieglijke mombakkes
Zo moe, welterusten…
Vakantie
snelsonnet
1.0 met 4 stemmen 124 Ik mag het zeggen zonder arrogantie:
Gedichten.nl is uw garantie
voor verse verzen zonder redundantie
met lyrisch optimale resonantie.
Maar heden wijk ik af van de usantie:
Geen snelsonnet, want ik ben op vakantie.…
Muze
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 163 in blue
beschreeuwt ,
al beeldend,
haar schoonheid
die zich tevens doch
onvermijdelijk mengt
met sterfelijkheid
dat is wat ik voel,
het wonderbaarlijke
doet ook lijden,
wordt met melancholie
aangelengd
het is niet enkel
de schepping van een vreugd
vertaald in een sensuele zucht
het heeft ook de dood in zich,
verlies van de tanende…
Levensloop
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 20 een kind wordt geboren
opent z’n ogen en is moe zo moe
maar schreeuwt toch
even hoog van de toren
en wordt de weg die het bij
leven moet gaan opgeduwd
wat een gedoe
een oude man
heeft het einde
van de weg bereikt
en zucht heel opgelucht
want hij is moe zo moe
en zwijgt … overlijdt
en sluit zijn ogen toe…
Wedstrijd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 741 Ik ben moe
ik doe mee aan een wedstrijd
die ik nooit kan winnen
ik ben moe
terwijl ik nog moet beginnen
is de rest al binnen
ik ben moe
ik ben een blok aan mijn eigen been
ik zal slechts nog meedoen aan een strijd
zonder nummer één.…
Hemelse camera ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 57 Op het tanende doek van de leeg
gewaaide decemberlucht, de
grijze zon constant onder,
sterren luieren achter hun vitrage,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
ik deze dag zal velen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, dan ben ik een makkelijk
te verwijderen beeld…
Belegen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 499 wij zijn verguld
met de sprankelende geest
van onze achterkleinkinderen
wij zijn vervuld
met de frisse stimulerende elan
van onze volwassen kleinkinderen
wij zijn gelukkig
met de redelijke gezondheid
van onze al oudere eerstgeborenen
wij zijn tevreden
ondanks de huidige krakemikkige staat
van ons lichaam en ons tanend geheugen
wij…
Overleven
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 645 Te moe om nog door te gaan
Te moe om nog op te staan
Is overgeven dan opgeven
Of is het alleen overleven
En is er dan ook nog leven daarna…
EVEN NIET MEER....
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 651 Mijn hoofd is moe.
Moe van alles, van het gehaast.
Van het gezeur van anderen,als iets niet goed gaat.
Van het zorgen voor,
van alles wat gebeurd is.
Alles wat ik heb ervaren,
is opgeslagen in mijn hoofd.
Mijn hoofd is vol.
Van het verwerken van tegenslagen.
Moe, moe van alles.
Even niet meer...
Maar toch ben ik gelukkig.…
levensspiegel
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.243 in de uren van vermoeidheid
zakt het leven even in
zijn gedachten stroop en plaksel
weinig plussen, veel meer min
in de dagen van het duister
lijkt de zon voor altijd zwart
zoek je schaduw voor je angsten
demp je ’t schreeuwen van je hart
in de rusteloze nachten
brengt de dag een nieuwe strijd
tegen onbegrepen woede
met als bron “verleden…
Zoals de maaiers 's avonds huiswaarts gaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.129 De slaap heeft breed zijn dommelende kusten,
daar zal ik als op stenenblauwe zerk
slapen, de schouders moe van 't hangend gaan.…
B e d t ij d
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 442 het dageind kust mij in
haar roze abrikozenvel
slaapwel
geluiden trekken hun
geruite pyjama aan
gedaan
met twinkeleren, culmineren
toten trekken
gekken
een vogel schrijft een
laatste letter in de lucht
vlucht
en geuren dampen dauw
over 't avondgras
slaapgas
een rijmsnoer trekt
de dichter toe
moe.…
HET MAAKT ONS ZO MOE
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 723 Wanneer trekken we samen één lijn
wanneer geven we onze fouten toe
want zo verdorven en verrot te zijn
het maakt ons mensen toch zo moe.…
Vriendschap
hartenkreet
3.0 met 38 stemmen 5.840 Mijn lichaam is moe,
weet even niet hoe
het verder moet leven.
Dus kan er niet even
een vriend met zijn armen
mijn hart weer verwarmen
en zeggen: 'Kop op
joh, meid je bent top!'…