Alle inzendingen over moeilijk

Is het inderdaad zo moeilijk te luisteren trek ik jouw aandacht beter door te fluisteren ja, nu ben je eindelijk aan het focussen ik heb al veel verteld ondertussen je hebt de draad nu snel weer opgepakt zo wordt jij door het leven gepakt en gezakt begrijp nu, ook ik heb behoefte aan een open oor nu val ik tenslotte toch onder jouw gehoor…

zocht in windsels stil verdriet ik had dat niet mijn moeder uitte zich slechts stroef met scherpe sneden brood het mes op tafel liet ze schrapen maar toch werd vaak het heft haar wapen en het ging soms hard, bij ieder woord ook zij probeerde goed te zijn haar opvoeding nooit cru, er brak een waas van tranen rond haar mond die moeilijk…

In een moeilijke tijd als deze, ben je soms blind voor de gelukkige momenten. Geluk is als de zon schijnt, dat mogen we niet vergeten. Mooi, is het als je ergens mee geholpen wordt, ook dat is geluk. Gun elkaar het geluk dat is toch het mooiste. Als je liefde ontvangt, kan je er heel gelukkig van worden.…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

en de nobele nimf Eva vereert mijn adamsappel en slikken wordt moeilijk en praten lukt niet meer en ik verlies alle puntjes op alle i'tjes, maar vind er twee terug om te plaatsen op de 'ij' van het woordje 'paradijs' waar Eva en ik zijn aanbeland.…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

Je voelt het, want een moeilijke periode lijkt voorbij. Op afstand dichter bij elkaar komen, mooi dat het waarheid mag worden. De tranen, zullen ze wegvloeien als je elkaar weer van dichtbij mag zien? Het omhelzen en het knuffelen moet nog steeds op zich laten wachten.…

Moeilijk om warmte en geborgenheid te oogsten van een dor land. Waar zaden van onkruid schijnheilig, onder een deken van grond, veilig wachten op de eerste lentezon. Een enkeling trotseert de onontbeerlijke onherbergzaamheid van onredelijke kou en storm. Paste zich aan en zal overleven.…

Ruimt groeit almaar, moeilijk definieerbaar, een prettige doezeling. Morgen komt de tijd weer opzetten, agressiever dan ooit. Agenda's vullen zich met schijfjes tijd. Talloze hekken staan in de weg. Angst grijpt ons aan.…

mijn slaap was kort vannacht warrig waren de gedachten die bleven schimmig in onbekende verte hangen ze zijn dan moeilijk te duiden, of er nu engelen zongen dan wel sissende giftige slangen zich in het bewustzijn dwongen zeker is dat een zware klok het zesde uur verslaat en terwijl een zebravink ontwaakt neigt de hemel naar ontluikend…

Leegte gevuld met stilte omringt door muren Geluiden ver weg, gedempt verstrijken in uren Elke band verbroken geen licht ziet de duisternis Eenzaam wachtend op eindig verdwalend in pijnlijk gemis Decennia verloren gegaan herinneringen worden vaag Ziekte sloopt meer dan zichtbaar en uit zich in geen vraag Te lastig, te moeilijk wat…

Je bent niet uit mijn gedachten Niemand die de pijn kan verzachten Ik mis mijn moeder nog steeds Ik kan het moeilijk geloven Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen De hemel in In mijn dromen geef je tekens Van leven Maar op deze harde aarde zie ik je niet Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken Ik huil om je, en lach…

Jezus is mijn toeverlaat In zorgen en moeilijke tijden Zal Hij nooit van mij scheiden. Jezus is mijn toeverlaat Bij Hem ben ik veilig en geborgen Hij zorgt voor mij, iedere morgen. Jezus is mijn toeverlaat Hij is de Heiland in mijn leven Ik wil mijn hart aan Hem geven.…

nee dat nooit de tijd leert om genade te vragen en te geven nee nooit weer nooit je was klein jong en stoer hield je groot een hele vent nu ben je echt groot ouder verweerd en weet je dat je soms maar heel klein bent en heb je geleerd het zonder genade leven is een verdomd moeilijk te volgen levensparcours…

Zo moeilijk. Alsmaar zorgen maken? Alsmaar piekeren? Alsmaar tobben? Laat dat maar!…

Dan is het moeilijk om door te gaan. We wachten dan op een zachte bries. Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…

altijd maar naar woorden en momenten van vertedering zoeken terwijl je weet dat ze moeilijk te vinden zijn toch zijn er nog dichters die niet van ophouden willen weten en blijven dichten tot de dood een punt zet achter het leven…

Ik vraag alleen een beetje moed, om iets te doen, wat moeilijk is, waar durf voor nodig is. Waar zit nu toch het knopje, ze stil te zetten, even stop. Maar tevergeefs... ze geven het nooit op.…

Ik geloof het niet, waar komt hun preek vandaan Ontspoorde jeugd die ouders niet verstaan Hen slechts met grote nitwitmond pareren Door juf of meester niet te corrigeren Volwassenheid is moeilijk aan te leren Is dat wat in verkiezingstijd nu geldt Voor 't CDA dan oorlog en geweld?…

De vleugels tot stompjes verworven niet bruikbaar op deze planeet doet haar best om mens te zijn maar acht zich niet geschikt zij begrijpt de mensheid niet ziet hoe traag deze leert die niet voldoende lijkt te beseffen wat nu echt belangrijk is stort steeds opnieuw de wereld in een malaise van duisternis waarin welkome lichtpuntjes soms moeilijk…

Wat ik je zeggen wou, ik weet het wel, Gedachten zijn soms moeilijk te verstaan En meestal gaat het om die andere dingen Waar geen gewone woorden voor bestaan. Wat ik je zeggen wou, het zit vanbinnen. Dus let niet op het geen ik zeg of niet. Dit is wat telt: iets tussen ons, dat je er bent, gewoon mijn griet.…

leven na de dood terug naar de eerste klas om te leren vier ogen simpele lesstof een moeilijke school de gouden meester stelt me op de proef valt een blad niet ver van de boom de volgende noot klinkt uit een instrument de schommel in de lucht op een mooie pinksterdag samen in de zon voel ik mij een prinses aan zijn witte hand…

Dat consequenties naar de duivel leiden Is stellig bij dit kabinet bekend. Wel lukt het de regering consequent Een beetje consequent zijn te vermijden. Wie zwabbert en wie zwalkt in zijn beleid Weet zeker dat hij consequent zijn mijdt.…

Mijn verzen kan Ik met droge ogen Voordragen, zo mooi Als het publiek het Maar wil, ik doe Heus mijn best ze Zo mooi te lezen Dat de woorden van Mijn gedicht als Sieraden achterblijven Bij de mens die luistert - Een uitzondering ken ik Slechts - die ene regel Die mijn vader en mijn Moeder raakt brengt mij In mijn weemoed…

We mogen weer een Waterschap gaan kiezen Op die lijst staat ook menige partij Maar die van mij zit er nou net niet bij Ik had dus wel behoefte aan adviezen Het Kieskompas bood mij niet veel escape Dus wordt het toch: God zegene de greep…

Zelf weet ik hoe moeilijk dat is, omdat ik elke dag m’n beste vriend mis. Een naar bericht, kan men overdonderen, meestal, maar niet altijd, komen er toch wonderen. Soms fluistert m’n vriendin in m’n oor: ‘’het is moeilijk, maar het leven gaat wel door’’. Dat kan ik wel weten, maar kan ik alle nare dingen ook ooit vergeten?…

Vriendschap is een open deur een huis om in te schuilen en als het soms eens moeilijk is een schouder om op uit te huilen vriendschap is aandachtig zijn en steeds opnieuw luisteren naar verdriet, weemoed, angst en pijn en tussendoor een bemoedigend woord fluisteren vriendschap is verbonden zijn in angst, verdriet en lijden en als de ander…

opkleurend naar de wind het had gesmaakt was eerst verdiend in een honger krijgend gevoel door de exotische specerijen in het natuurlijk garen nam ieder zijn deel elkaar bedankend voor net iets teveel het oogstfeest dat later de vaten deelt heeft een warme saamhorigheid gegeven voor deze leefgemeenschap op de randje van het moeilijke…

de oppervlakkigheid van m’n woorden Want het is alles wat ik je kan geven Terwijl je zoveel meer verdient Het spijt me dat ik niet kan zeggen Dat wat jij al zolang zou willen horen Het spijt me, ik ben te bang om die grens te verleggen Terwijl ik dat juist zou moeten doen Wil je me vergeven Voor het verdriet dat ik je breng Het is zo moeilijk…

Ik ben blij met al mijn vrienden die er altijd zijn voor mij dat die in moeilijke tijden zeggen: Niet Ik, niet jij, maar wij! En ook wil ik nog zeggen, dat wanhopen niet mag want altijd zijn er sprankjes hoop in wat voor situatie, in elke levenspuinhoop vouw dan je handen samen en zie de mooie afloop...…