Alle inzendingen over monter

Levendig dartelde zij rond onder de warme zomerzon Wat zij van het leven vond bleek op ’t donkere perron Vrolijk op deze mooie dag lachte zij met vriendinnen Edoch hoe zij het leven zag wist zij alleen..van binnen Monter straalde zij steeds bij de meisjes van de stad Levenslustig leek..zij reeds als zij de hangplek betrad Opgewekt…

En als ze stilstaan om naar iets te kijken staan ze zonder beven stil; de zon maakt van hun oude, montere, blote benen iets bijzonders, als een pose op een plein vol licht.…

De zon in je gezicht, jij in je schik En word je moe van ’t trappen op die brik Dan stop je bij de strandtent voor een wijntje En gaat straks monter verder op je zwijntje. Het is gezond en daarbij kost het niets Zo’n dagje trappen op je ouwe fiets…

allerlaatste keer strak haar gezicht gespannen lijnen vaag een blos ogen met verre blik lippen een streep honderd glazen bollen in alle kleuren van de regenboog kijken op haar neer als ze naar de lift loopt voor de allerlaatste keer zegt ze monter even iets dat op een glimlach lijkt op het bed een bruin hemd haarkap en broekje…

Daglicht toont littekens in het blanke hout dat monter tegen elke verdrukking in leeft. Doofheid verbergt signalen van grof en oud, zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft. Mijn zwijgen belet mij niet om te zien, te staren zelfs naar het verbleekte licht dat een betere invalshoek biedt bovendien. Het is de zon die ik van schuilen beticht.…

Gesneden boegbeeld van een trots galjoen, de borsten monter vooruit klapperende zeilen als de jurken van de hoeren aan de Taag hun keurs omhooggeduwd met buigzame walvis baleinen Zij stoppen zilvergeld in de spleet van een offerkist dankbaar buigt het negerbeeld met tekst voor behouden vaart smeken de zegen af van Isis beschermvrouwe…

Monter wandel ik langs de rivier met een straffe wind in mijn gezicht Scherp spieden mijn ogen in het rond naar dat zeldzame plekje op de grond waar zwijgend mijn droombeeld ligt.…

Ik plavuis mijn hart met het monter koeterwaal betegel een straat die per abuis lijkt te bewegen in de rust van geweven stijgende lucht gelegen goedlachs pittoresk en authentiek monumentaal Gemurmel in de scheuren naar kabbelende dalen schilderachtig tot in de barsten van nieuwe kleuren het bestaan dat doorleeft in Bourgondische geuren achter…

Elke dag opnieuw zagen we haar lichaam vechten, tegen het onvermijdelijke en toch wilde ze geen hulp elke dag weer monter " dag kind, ik ben er nog". Iedere morgen opnieuw bij binnenkomst, niet wetend wat te verwachten lag ze glimlachend in de bedstee. Een gewoon bed was niks voor haar, daar KON ze niks mee.…

In tegenstelling tot Holland Met zijn zakelijke georakel Geloofde Vincent van Gogh In moederlijkheid en mirakels Aan de bedrand veertig dagen Bij een verbrande man uit de mijnen Zat hij in navolging van de Heiland Zorgdragend voor diens medicijnen "Zag je hem met de littekenhalen Als een Lazarus wonderdadig monter Opgewekt de schacht…

In een Amsterdams park waar ik graag kom ligt een vijvertje met in en rondom begroeiing van planten die water minnen en waterbewoners beschutten daarbinnen Lopende richting dit lieflijk geheel hoor ik helder gekwaak uit menige keel, en gelokt door dit monter orkestgeluid wil ik meteen op onderzoek uit Maar dichtbij het poeltje aangeland, voorzichtig…

JIJ STAPTE door een deur op de grond uit de tijd die jij vorm gaf en ik monteer de posten om jou heen zo strak dat je blijft klemmen voorgoed op een kier ODIN IN ZWOLLE kam in zwembroek tocht op het oog dat loenste samen met het andere kleuren maar moeilijk kon onderscheiden vormen des te meer van dreigende wolken…

(bij een foto van Marielle van Uitert) Gevlucht uit dat noodlottige Syrië staat ze nu monter en elegant in de tentopening van het UNHCR te Domiz in Noord-Irak, waar zij lekkernijen uitdeelt. Het meisje met het ijsje kijkt recht in de camera, maar ze beseft niet half wat er gebeurt.…

manke afdwaalkinderen citroengeel verpakt in glas, aas voor haaien Fijngestampte wurmen mengen zij met brood het is later in de week boter bij de vis en gezonder “Koop mijn verse waar in één minuut magnetrongaar” roept de hersenloze noodslager vanaf zijn duwboot “Schreeuwlelijk, hier zijn slechts houtskool en lucifers” is het monter…

Als je dan monter de weg op gaat proberen borden langs de straat je schaamteloos te overtuigen: Er gaat een wond're wereld voor je open als je deze auto nù zou kopen. Een dame met een fluor lach vertelt je dat je niet vergeten mag je deze tandpasta aan te schaffen, en je veel beter nog gaat ruiken als je dit parfum zou gebruiken.…

Misschien zullen studenten er blij mee zijn, zei ze monter. Hij stierf in april na een lange ziekte. Hoewel veel ouder dan ik, was hij nog altijd een student. Hij bleef studeren. Een man met zin voor humor wat mij doet vermoeden dat hij echt van het leven hield. Zijn begrafenis in volle coronatijd kon ik helaas niet bijwonen.…

Als wij ons gewekt weten, is het daar om de klok er op gelijk te zetten, de kalender af te scheuren, de tekst te onthouden en er die dag naar te leven: Dat wij voorwaarts gaan, opgeheven, monter en voldaan. De schoenen weer tot onderdaan, maar eerst de feiten op een rijtje.…

Het heden heeft een overschot in plaats van energietekort kijk maar, het barst van een surplus Aan wat verleden is, geen prul maar savoir vivre, rijk en gul een hervertelling van ons lot Waar Jupiter de oppergod diens Saturnalia ten hemel spreidt met donderend geweld en bliksems schicht uit het gewelf Achter een horizon van tijd…

Ze is er altijd ietwat opgeruimd en monter. Ik zelf ben nooit verlaten, nee nooit verlaten. Omdat ik moeders heb voor me en ik voor hen. De nachten komen met raadselachtige ogenblikken. Waarin ik vlucht bij de moeders voor mij. Want we hebben moeders in de hemel, en moeders op het land en moeders in het water.…

De man oogt monter in de rechtbank. Praat gewoon, wees niet bang. Hij verdwijnt spoorloos naar een strafkolonie. Negeer de bloemen op straat. De overleden playboy, redder en dader, bleef immuun tot aan zijn dood. Iemand begon met het opruimen van de donkere rommelzolder van het verleden. Er zou geen einde aan komen.…

Het hek van Slot Bommelstein staat wijd open, waar twee vertrouwde vrienden doorheen gaan, de vroeg roepende schitterzon verstaan om zich aan hun lezers te verkopen. Zie heer Ollie kaarsrecht luchtig lopen, met wandelstok zwaaien, op de grond slaan. Een licht handtasje trekt blij denken aan, doet op een verlichte reis hopen. Achter hem zeult…

Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag, desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag, het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen, en de trams kronkelen als wormen door haar darmen, veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam, zoals een statige…