Alle inzendingen over mot

in het duister van zijn denken knaagt angst aan honderd vragen al even zo veel dagen verliest hij alle tijd in de schemer van zijn hart zaagt twijfel aan zijn poten hakt pijn hem steeds in moten verliest hij alle strijd in het donker van zijn geest maalt waanzin zijn gedachten al, ik weet niet hoeveel, nachten verliest hij voor altijd…

door de sneeuw op een slee van prachtige kleuren trek jij mij voort en ik heb het nooit zien gebeuren ik werd ondergedompeld in een zee van mooie vormen windkracht nul op de schaal van liefde maar het begint nu toch hevig te stormen rollend van een helling prachtig rood ik ruik de heerlijke geuren en bijt weer stevig in onze liefdes moot…

het drama kijft boven het hoofd ze schrijven niet meer maar brullen de letters van het behang dat stilaan naar beneden komt ik blijf stijf mijn lijf ook al stijf van de zenuwen en ik brul uiteindelijk mee dat ze me niet motte hebbe de stilte spreekt voor zich net zoals ik momenteel de advocaat mag niet wil ook niet, zo bang maar…

bereid je maar vast voor knulletjes bloemfestoen sprak een dame bij Eijlders naar haar aard meewarig want ik weur binnenkurt in heugst êggû kring jarig jullie hâhâ zullen het dus sans moi moeten doen zij had echter buiten de waard gerekend die schreef zo 17 feb dicht op zijn raam je mot dan maar naar de deftige dame toegaan die is dan jarig…

Morgen zal ik van je houden Vandaag doe ik nog rot Morgen komt er weer vertrouwen De ganse dag geen mot Ik zal dan laten zien Hoe mooi ik eigenlijk ben Het tegendeel bewijzen Mezelf dan haast niet meer herken Morgen mag je hopen Op een omslag, permanent Je beseft wat je hebt lopen Hoe je mazzelt met zo´n vent Een man van weinig woorden…

ze spert haar ogen wijd om meer te zien dan duizendvoudig bloemen tellen alle motten in het licht verkleuren niet in enkel maar een mager uur ze ziet de vlinders in hun dans naar voren hellen, elk bloemblad vangt er één haar linkerbeen staat vast, het rechter hinkt een rechte weg en sleept de ander mee een keer of twee nog, kijkt ze…

Heeft van het vrouw worden pijn maakt met haar omgeving mot had liever 'n jongen willen zijn zegt, ik maak mezelf kapot. Hopen dat dát nooit gebeurd juiste hulp van artsen, medicijnen want dit is wat je hart verscheurt als je een puber weg ziet kwijnen.…

op zoekt naar hun vraatbeeld of hun rupsjes in mijnen gevouwen die zich nu verpoppen in blaren altijd eenkennig op de plataan of sinds de hongerwinter bij voorbeeld ook op het amsterdamse eikenplein waar de eiken toen opgestookt zijn eigenlijk overal in den lande behalve op de waddeneilanden waar wel platanen staan maar zonder mot…

Verlaat het rijk van de rot waar monden die koud zijn als was rond de tafel kauwen op wat van je rest - handen klapwieken trage motten rond je schedel, liefde duizelt als sigarenrook omhoog tussen de onscherpe messen van woorden - en ga de tuin in. Daar lopen ze ook. Ze zijn jong hun dunne armen wit en onhandig. Ze zien je niet.…

er glijdt een stukje Nepal langs mijn schaduw muren ruiken vers en verzen naar mokka puur en een heel klein beetje Hans ik schroef het uitgebroken licht terug vast in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt tegen de oudste ramen heel even geeft dit leven me het warme zaad vivre et un poème d'amour, des mots…

King Lear De blauwe maan schijnt gensteringen in het bos door geen grens omlijnd spelen diertje en verlos Vuurvliegen trekken partners aan en eters van hun lillend vlees die zonder hen niet bestaan pseudofaag en vuurvliegmees In zweverig toverlicht vliegen witte duiven in de nacht motten onhoorbaar zacht raken, kussen…

mot je een knal?” en dan omdraaien en weglopen en een deuk in de grasmat schoppen IK WIL WEER GRAS het is toch bezopen door dat kutkunstgras gaat voetbal naar de knoppen ik wil weer gras zoals het was…

...en vlug * Ast Carneval moar löss giet met n'n Geit Als 't Carnaval maar doorgaat met een Geit * Wie holt nie van wir schaffen das, 't möt lökke We zijn niet voor wir schaffen das, 't moet lukken * Daat staot te leezn in d'Alberger Bökke Dat staat te lezen in d'Alberger Bökke…

We vliegen als vleermuis en mot tegen de lamp van alle zonden. We scheppen in mosselbanken, het dobberdeinst van ademklanken. We donderlagen in eendedons, de verten roepen nu de verten. We echoën als burlende herten, donker klopt nog ons hartebons. We druipen af als oude spons: stralen stikken voorgoed.…

zacht naar wie weet hengelaars vrolijk toch geen beet met eigen bier op kleine tap wurm glinstert in het zonnetje zilver krioelt in een tonnetje hij lacht en voelt licht gespot gaan fietsers bellen luiden hij zweet geen peentjes wie kan hem nog pingelen balsem kruidt zijne huide engelen zingen in zijn oren wars is de man van alle mot…

modegril er zou een zomer zegevieren maar het blijkt hier nogal nat ontspannend gaan tuinieren alles vochtig ik heb 't gehad ga nu echt emigreren naar 'n heerlijk warm land waar je 't lazarus moet smeren van talen geen verstand spreek met armen en met benen en die warmte wat een genot zal strakjes heel zacht wenen als ik weer op huis an mot…

Motten en muggen liggen ondergronds te ziften in het graf van onbegonnen lente. De buren recyclen de kerstdagen aan gort volgens de formule all I want this Xmas = U De huizen staan bol van duizend mierenlichtjes een cadeauverpakking voor Onze Lieve Heer. Als nu de zon doorbreekt verdampen alle dromen.…

Wordt het de waterman die schenken kan of de wrede Mot die doden voorspelt.…

een sleutel draait in 't slot een deur draait in de muur regels van lange korte, en lange duur wie wil er in hemels naam nog mot! het geheim is een klein geheim in rijm een reisje langs de Donau Rijn de taal is schoenpoets waar liggen de roots zonder herhalingstekens in kots verdwenen was onze trots ek is rooikat hola hagel…

Mijn torso heeft niets van een Griekse god en ook mijn benen krommen eigenaardig mijn haar lijkt aangevreten door de mot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig? En als ik zing dan klinkt het vals en rot nee met mijn stem ben ik niet al te vaardig ook wat ik zeg komt kreupel uit mijn strot maar af en toe ben ik toch ook wel aardig?…

Verstoppingen op het werk uitval en zuurstoftekort afval in het bloed Dus richt de directie zich op de toekomst en sluit ze deuren en ramen tegen muggen en motten Bypasses en bittere pillen helpen niet, dus nog maar een reorganisatie We vergaderen, horen elkaar kakelen, we kwaken onze kwaken rekken tijd en hopen en vieren…

Maar goed, nu alle gekheid op een stokje, wie ben je nu, jij kleine berend botje, niemand vraagt je toch zeg bert, wat mot je met make up, hoge hakken en een rokje? Vooruit, jij berend klaas, doe uit die troep weg met die asse-poes, doe niet zo dwaas wees nou een man en wees niet zo naïef en laat die poppen staan, zeg, asjeblief!…

De avond kwam en de houtskool werd ontstoken en met een stuk karton het vuur aangeblazen Op de roosters lamsvlees gelegd dichtgeschroeid en omgedraaid er hing een geur van ketjap Om het vuur werd naar elkaar en naar een mot gekeken, die in een flits van licht verdween Ook deze huiskamer is onderdeel van een uitdijend heelal,waarin jij…

ze stijgen op van m'n papier als motten onzeker zoekend groeien ze in kracht verdwijnen door het venster, zoemen zacht en springen in het diepe, bouwen vlotten ik blijf hier achter met alleen de botten hun vlees en bloed heeft mij al lang de wacht aangezegd, alles ligt nu in hun macht de sleutels zijn verstopt in smalle grotten ik heb verhalen…

Vergadert uzelf geen schatten op aarde, waar de mot ze verderft en de roest ze verteerd. Waar de dieven ze stelen; hoe groot is hun waarde? Op de dag dat je sterft worden zij reeds begeerd door anderen... Vergadert uzelf dan schatten van waarde, die je nergens kunt kopen hoeveel je ook biedt.…

Is mij een vodderij gevallen uit de pen, (Weet, lezer, dat ik al mijn vodden daar voor ken) Ik sluit ze van mij af en laat ze liggen rotten: Lang, lang na haar geboort onthaal ik ze de motten, En val der met de keur van een vers oog op aan.…

de meeuw heeft het wel gehad met zee duin en strand ziet ze krijsen slaan woest hun vleugels uit op Rapenburg Levendaal Hoogwoerd den Burcht Claresteeg ja op de Stille Mare burgers klagen zeg wat mot dat durven niet meer uit hun huizen een misstand net vele pluizen heden kan ik verklaren: geen tot gering presteren als meeuwenverschrikker…

“Wel godverdomme, niks mag alles mot!” drukte ze uit bij versnellende passen van zwermende zusters, jagend haar vuur. Veinzend in onschuld, voorwaar overstuur zwoer zij op laster van zijn paperassen. Het woord vloeide papa, vers uit een pot.…

Pour arriver je dis les mots qui produisent le son d'une bise. Toi et moi dans le monde.…

Zeg ik mot je wat vertellen, of heb je het al gehoord de buren hebben wat te stellen met hun zoon, echt...die is gestoord die liep gistermiddag joelend rond met een grote groep zielgenoten die vormden daar een front arm in arm dus, heel aaneengesloten dat was naar aanleiding van die dooie weet je wel, die jonge voetbalfan die van die…