Netgedichten

netgedicht (nr. 4.150):

Uitputting

Je huid kleurt o zo zoet
in lagen van kersenbloed

Je pit put in mijn vleespot,
je naald hecht de verse wonden.
We vliegen als vleermuis en mot
tegen de lamp van alle zonden.

We scheppen in mosselbanken,
het dobberdeinst van ademklanken.

We donderlagen in eendedons,
de verten roepen nu de verten.
We echoën als burlende herten,
donker klopt nog ons hartebons.

We druipen af als oude spons:
stralen stikken voorgoed.