Alle inzendingen over naamloos OR wereld

jouw kleine leven was te vroeg uit mijn lichaam weggegaan, ik droeg niet meer maar wel droeg ik jouw namen overal waar dichte ogen tegen lege woorden leefden sprak ik ze niet uit, ze kwamen en ze vielen weg maar toen sprak ik een engel, aan een naamloos graf zij gaf je de kleur van zachte hemels en aan mij het kerven, in een oude bedelstaf…

Bedwelmende weelde als een handreiking voor de zon. Het landschap aarzelt onder haar gesternte, spiegelt hoop voor verlangende levens. Ze waakt voor de geduldige lezer gaat onder als de dag voor de nacht vlucht. Een deken voor je wensen om in te wonen, om in weg te kruipen. Verlossing is nabij. Ze is als een gebed voor je adem…

zij spant haar web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen…

geef hun weer namen geef hun 'n gezicht na een zee van tranen in 't vroege schemerlicht breng ze daar waar men reikhalzend op wacht geef hun weer namen geef hun 'n gezicht breng de gezinnen weer samen voor 't rode avondlicht…

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal is het de herkenning die de projectie veroorzaakt of de projectie die de herkenning raakt over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht vrouwen met zalmneusjes mannen die lijken op Pinokkio bij de sloot zitten een paar…

ongenaakbaar zwijgt de lucht zo erg dat wolken knarsen hiervandaan neemt aanwezigheid af, tot dunne gestalten, versmolten met het grijs van hersencellen Hoe laat staan de klokken in de zwak beschenen hemelberm? ook een rietgors mag geen naam hebben in verdwaalbaar moeras, iets zonder vorm is bezig terug te keren, het geheugen te…

Een blauwe maan dwaalt eenzaam over nachtelijke velden de strandjutter vertelt zijn zeewaardige verhaal aan ouderloze buurtkinderen uit een ver land zonder horizon is het de herkenning die projectie veroorzaakt van oermensen in ingewikkelde verhalen of de projectie die raakt soms naakt en onbeholpen in het bewegen in de herfst op straat…

een woest en ledig ideaal wens ik blind voor al het andere -mocht ik mijn kracht vinden wie wekt mij uit mijn half-dood opdat mijn ogen als machtige zoeklichten je in het witste licht zetten opdat onze blik van oog tot oog een star kabeltouw bindt wegvalt van mij alle onwetendheid en onwaarde en in een nieuw en eeuwig begin…

Onze wereld is heilig. Stralend als de zon. Wie heiligheid voelen en ervaren, stralen dat met alle wezens uit. Zeggen liefdevolle waarheid, met horen, zien of zwijgen. God is slechts een naam. God is of juist helemaal niet. Wie weet is God bewustzijn, in ons alledaags bestaan.…

ik heb de bloemen in je voetsporen zien groeien zij markeerden in bloeien het pad van wij nog vaagjes naastgelegen wat wilde vegen verwaaid en ongebaand in een naamloos tegenstreven waren ooit een stel uit chaos en obstakels verbinding was er wel maar nooit iets van een door ons gedragen perspectief wij waren vrij de wereld…

in een naamloos existeren met het unieke dat er is ga ik het opnieuw proberen als de tijd mij dat zal willen leren…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

ik jaag en jacht daal in de wereld af voel kilte van spelonken waar naamloos vuisten op de muren bonken geketend zonder licht probeer de hemel soms te raken in het ontwaken van genot om in overgave eens mezelf te vergeten in het schuldbewuste weten ik wil uren huren om gisteren te verdringen morgen weer te zingen de toekomst is…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Ik heb met jou gewandeld door het koren stilletjes, niemand die ons kon horen wij wandelden door een witte mist zonder dat iemand het ook maar wist wij waren naamloos omdat jij dit verkoos ik ken je lichaam kende ik nu maar je naam.…

Ik ben mijn Naam vergeten, Weet niet meer Wie ik ben, Naamloos drijf ik In de mist van Het vergeten, Alleen wie ik Liefheb zal mijn Naam nog weten - En ook haar naam Is mij ontschoten En wie zij was Ben ik kwijt…

Ze stak hem in haar keel, de boot schokte zich door een storm die de wereld overspoelde. Haar vonnis onverstaanbaar, iets dat zich niet liet schrijven, een vinger in een bloedend oog, en naamloos door de jaren drijven. ------------------------------------------------ uit: 'Neem en lees', het poëziegeschenk 2016.…

Toen zag hij honderd grassen naamloos mooi in bloei en stierf.…

met naam en toenaam vlogen wel honderd vogels in zijn regels rond toen zag hij honderd grassen naamloos mooi in bloei en stierf…

Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

we de wereld hebben stilgezet in het intieme raken laat de humor zich vermaken door een lach die ook bevrijding geeft we waren even beest maar vierden menselijk dat feest…

Ik leed zó veel en in naamloos verrukken Zegent mijn Lied Gods Heilige Naam.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…