Alle inzendingen over nagedachtenis

(vanuit het licht van die ene kaars bepalen of ze straalt) nooit meer haalt de tijd je in je bent ontsterfelijk geworden -in mijn hoofd jouw beeld bestaat nu uit het licht van alles, dat uit liefde aan jouw nagedachtenis gegeven is als alles weer verandert draag jij nog steeds de jeugd van witte vlinders in mijn hart en in mijn…

Huil niet om mij Voor mij geen tranen Geen verwijten, geen verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten…

Zelfs de datum is verdrongen Alsof deze onbepaalde tijd Zich nooit heeft opgedrongen Het stille water rimpelt weer En toont je vroege afscheid En je uitgesloten terugkeer Nu beweegt een andere dag En leidt het een ander leven Jouw ziel in mijn oogopslag De pijn slijt traag en stroef En laat mij weer beleven Wat ik naast jou begroef…

Ik heb je nooit gekend En met gesmoorde keel Word jij meer bekend Als ik je sporen zoek En elk gevonden deel Belees als open boek Dan beeld ik mij nu in Wie jij bent geweest En hoe ik jou verzin En ook die leegte schep Waarin ik onbevreesd Jouw ziel gevonden heb ---------------------------------------------------- Opgedragen aan…

In de boeiende Tom Poesverhalen komt steeds een vereerd iemand naar voren, laat zich, ofschoon overleden, graag horen, mag sterke bewondering behalen. Zijn beschouwen en goedvinden stralen bij elke beleving, gaan nooit verloren, zullen alle avonturen bekoren, geven raad tijdens moeite en dwalen. Heer Bommel is trots op het uitdagen van…

strijden voor een langer bestaan heeft geen zin gehad het hart stopte ermee en je glimlach automatisch slaap maar door rust maar uit je hebt het verdiend lieve vriend ook al was je nog maar éénenzestig reis maar naar een eeuwig bestaan waar benauwdheid geen rol meer speelt --------------------------------------- Ter nagedachtenis…

de lente wist de lichte toon van het vergeten kind vast te houden de zomer liet veelbelovend en gul het zonlicht naar binnen vallen in het najaar voelde je voor het eerst een ongrijpbare splinter in je hand de winter kwam benauwend dichtbij heuvels werden bergen in het grensland transformeerden de witte in zwarte bladzijden…

knakkende bomen ingedeukte of geplette blikken dromen ongevraagd bezoek via een dakkapel straten overstromen zaken die je zomaar overkomen een voorproefje van de hel? Die zich dus niet alleen in vurigheid kan uiten maar ook kan besluiten ons te verwaaien en te laten verzuipen wordt dit de toekomstige norm zal het straks steeds vaker…

.” ----------------------------------------------- Ter nagedachtenis aan Gilles, gestorven 11-02-2004…

in de doodslag van taal smokkelde ik de laatste resten uit haar mond in besef wat ik had gered, wist ik dat het haar oude taal niet meer was alleen het alfabet ving ik nog op de nagedachtenis is een voorrecht mijn enige strijdmiddel is nu mijn pen en papier en teken letterkundige hoofden gerijpt in ruwe bolsters en getekend in zoetheid…

Langzaam lopen is wat je doet tussen de graven en de nagedachtenis. En al helemaal met je zusje - geen vogels - naar het graf van haar zoon, een zondag als andere.…

M’n lieve tante Pietje, de wereld is zo koud. 't Is zo kil om me heen, zo stil, ik ben klein, eenzaam, alleen. Jouw ogen lachen, je trekt me er doorheen. Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok, zo gaan wij naar buiten, waar de vogeltjes fluiten. M’n lieve tante Pietje, bij jou is de wereld vrolijk en warm. 't Is zo vredig om me heen,…

Ter nagedachtenis en tot verwerken van de dood, wetend van die sterfelijkheid schept men er vrede binnen eigen perken. Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid, de bomen, die sinds jaar en dag hier staan zo groots en treffend boven stoffelijkheid. Zij zullen vooralsnog de grond beslaan maar ooit met kluit en al ten onder gaan.…

Dat hij in diepste wezen zelf besliste Over wanneer en hoe hij dood zou gaan En zich derhalve aan het kruis liet slaan Bevestigen ons vier evangelisten. Ook Christus kreeg dus hulp zichzelf te doden Al is dit bij de christenen verboden.…

Het was weer twee november, Allerzielen. Dat zulk gedenken troost schonk, nee dat niet. Ik stond lang stil bij oud en vers verdriet, bij alle dierbaren die me ontvielen. Maar 's avonds dacht ik aan het eigen leven en heb toen blij dit versje opgeschreven –…

bent of kraaienpootjes oud een moeder hebben we allemaal want een moeder staat aan het begin, de geboorte en ons levensverhaal ze heeft over je gewaakt als kind tijdens onrustige nachten verwen haar dus als ze nog leeft of anders met liefde in gedachten geef haar bloemen of een cadeau waaruit ze jouw liefde voelt schenk haar tranen ter nagedachtenis…

lange tijd haar ruime denkbeelden met vreugde of leed verschool zich deemoedig onder de vereerde naam van een Oosterse zangeres deze gedichten geven vele lezers bemoedigend hernieuwde zienswijzen blinden kunnen hen ontvangen als kundige klanken moge haar werk voor ons stervelingen steeds behouden blijven dikwijls herlezen worden ter nagedachtenis…

altijd stil in mijn kast én veilig het werd ook nooit dag of vlammend rood; het geschreeuw verdween samen met de stemmen van voortbewegende ramen die wolken droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen en het maagdenvlies dat zich verborgen hield onder de gescheurde kousjes en jurkjes van mijn pop klaverblaadjes, ter nagedachtenis…

Bedankt voor je gedichten, Marcel, die je met ons deelde je had voor deze site een originele invalshoek het instrument der taal waar jij je liederen op speelde verbond je levenslust met diepgang; 'k hield van je gezoek Zoals je het mysterie van de mens op deze aarde te vinden in 'Arcanum', verzen over de Taro, in dichtvorm wist te schatten…

de bakker had een bloemperk in z'n tuin ter nagedachtenis aan twee poëten en in z'n vak kon hij er goed van eten: hij bakte niet alleen maar wit en bruin. een lekkernij werd door de man bereid waardoor hij rijk werd in de kortste keren. hij liet zich door twee schilders inspireren: de appelbol was zijn specialiteit.…

Nu elke dag ertoe doet tellen alleen ervaringen: nieuwe activiteiten volle teugen schoonheid en aandacht voor mij De rest ruim ik op Wat ik jaren heb bewaard gooi ik netjes weg in cadeaupapier of ik vouw er bloemen van die zullen verstoffen ter nagedachtenis aan mijn gezelschap onze ontmoetingen die niet kunnen wachten We geven…

Vader is -voor mij- pas vader geworden na zijn dood,zijn overlijden Nog zie ik 'm rijden: wind z'n tegenstander fiets met terugtraprem leren tas achterop gebonden Ik zie zijn rug zich krommen renner zonder rugnummer zwijgend in alle talen Een half uur heen door druk verkeer een half uur terug slalom en het -op-en-neer- Voor…

Het was een engeltje uit Gods tuin, Dat hier kwam neergevlogen, Met zoet gelaat en kroeselhaar, En hemelglans in de ogen. En de oudren juichten om dat kind, Het enig hun gegeven ; Zijn lach, zijn kus, zijn schaterend spel, Zijn liefde was hun leven. Zij drukten 't aan hun kloppend hart, Zij wilden 't hier behouden. Zij zeiden, dat zij…

je weet het: deze nacht zal de laatste van mijn leven zijn ik heb geen weet: wat speelt zich af in een onverzettelijk hart en hoofd in deze nacht met de dood in zicht schilder je een vredig tafereel de landelijke boerderij bloembollenvelden de horizon onbewogen onder een zacht wolkendek in deze heldere uren bestaat de oorlog…

in nagedachtenis, schrijf ik aan jou. mams je was een geweldige vrouw. en wil zo de wereld laten weten, dat wij je nooit zullen vergeten. als ik een brief kon zenden, zou ik hem zeker aan jou wenden.…

voor het tribunaal maakte hij zowaar gewag van een voorspelling lang geleden en veel geleden ook dat zweerde hij effenaf aangedaan levenslang mag hij denken en voelen wat het is een ander stil te laten worden slechts getekend in nagedachtenis wat heet, een stukje minder mens zijn dag voor vrij komt nader, is dra daar maar hij blijft…

vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

Ik zal zijn, hier op aarde, met jouw nagedachtenis, liefde en eenvoud. En toch, ook daar, eens zullen wij elkaar wederom begroeten; onze werkelijke elementen zullen zich herkennen in elkaar: lichtlichamen in zielen tussen mist en stofdeeltjes: wij zullen zijn!…

De mens weet als hij wil een kathedraal Van goud en licht en glas in zich te bouwen Verdient dan als hij sterft een hevig rouwen En nagedachtenis in elke taal Hij schreef geschiedenis op grote schaal Kreeg tegenslag en duister te verstouwen Liet anderen gerechtigheid aanschouwen Was voorvechter van menig ideaal Mandela, Gandhi, Marten Luther…

de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen genepen in het tegenlicht met het neon van alle onkleuren je kan alleen niet meer de deur uitgaan tot iemand het leven wendt en de deur dicht doet elk uitzicht verstoken van nagedachtenis…