Alle inzendingen over natuur heden en verleden

het jaar verdwijnt en neemt z'n doden mee en alle dingen uit het heden verdwijnen daarmee plotseling in een verleden tijd - die waarschijnlijk alle wonden heelt. een klok slaat twaalf keer en de tijd staat even stil..…

O somber, toch zinrijk verleden, Dat immer ver en verder wijkt, Gezegend is het zonnig heden, Waarover nooit een schaduw strijkt.…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

Pijn deed het verleden wat in het heden geschonken is. Het glas geheven met gesloten ogen voor een nieuw begin. Een wonderwereld ver van hier maar het voelt dichtbij. Jij leeft voortdurend dat geeft mijn leven vervolgens zin. Pijn deed mijn gedachten verdwaald staand in het hoge gras.…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Kwam jij daar twee maanden later, terug uit mijn verleden. Terug naar het heden. Alsof jij eigenlijk nooit bent weg geweest. Een nieuw begin van iets ouds. Onverwoestbaar en echt. Overtuigend en mooi. Zwijmel ik de herfst in naar de winter. Met mijn soulmate en liefde. De dagen korter en donker. Maar mijn hart groter en voller.…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

Wij schetsten jouw beeld maar dit beeld kwam niet tot leven Wij keerden terug in het verleden Maar haalden jou niet naar het heden Het lukte Orfeus’ gezang evenmin In Paradisum voor jou, de hel hier voor ons Wij ervaarden de nood om bij jouw dood stil te staan, maar Het dagelijkse leven holde voort, ons voorbij en bijna omver Woorden…

jij schopt sterren wapent zo glas kubust de wereld hebt alles gehad schreeuwde toekomst in schilderend heden vervloekte het nu in nakijkend verleden ik gaf je mijn hand droomde de jouwe jij koos het pigment in onschuldig vertrouwen ik zag je staan op de rede van scheiden jankte onzichtbaar confrontatie vermijdend ik ben…

Ik hoor de echo van het heden Die mij vertelt wat ik nu moet doen Maar ik zie ook een schaduw naar het verleden Die mij herinnert aan wat ik heb gedaan De echo is luid en duidelijk Hij geeft me richting en kracht Maar de schaduw is zacht en vaag Hij maakt me soms angstig en zwak De echo en de schaduw zijn beide deel van mij Ze vormen mijn identiteit…

Ze maken je bitter en vol wrok en houden je vast in het verleden. Begin de dag liever met de bloemen van vandaag die geuren in je neus en je ziel. Deze maken je blij en vol hoop om te laten groeien in het heden.…

De toekomst van het verleden, is het verleden van de toekomst. Het zijn gedachten die nu ontstaan. Illusies die u in toevernu droomt. Onze toekomst en ons verleden, zijn vervormde herinneringen. Meer niet. Nooit minder. Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven.…

Een aanwezigheid ontvouwt zich en maakt me wakker. De nacht spreidt haar vleugels en draagt me door de tijd. Ik zie vader onderwijzen. Zijn zoon leert luisteren. Ik weet dat ik zijn bezit, zijn leerling ben. Ik zie mijn moeder terug. Ik voel haar zeker weten. Zij wist zeker wie ik was. Wie ik werkelijk ben. Haar bevrijde zoon. Niemands…

Langzaam dringt de werkelijkheid tot mij door Het besef begint naar boven te komen Achter mij ligt het verleden Voor mij ligt een open toekomst Ik sta hier, in het heden Met één been in het verleden en met één been in de toekomst sta ik in het heden terug kijkend was zinvol om lessen te leren Vooruitkijkend is daar waar ik heen wil Ik ken…

Als ik wil schrijven een soort gedicht of een lied blijven woorden als op golven drijven en verdwijnen onder koppen schuim vaak over seizoensgebeuren of emoties van vreugde, soms verdriet natuur en vreugde wil ik uiten het ander liever niet teken wat harten in het natte zand terwijl ik bezig ben komt vloed breken golven op het land…

Vandaag mijn fiets grijsgedraaid met blote benen Het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven Het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden voor mij een onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast het mugpeleton…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

vindt een heerlijk verleden dat wij koesterend dragen in het tijdelijke van het heden tot het eind van onze levensdagen ------------------------------------------ -Voor mijn zoontje Simon-…

besef ik nu wat oorlog is ik leef nu in het heerlijk vrije heden en besef hun waardevol gemis hun verloren jeugd en toekomst en hoe ze allemaal hebben geleden en besef dat het nooit ondenkbaar is een stap terug naar zo’n grijs verleden ik heb de oorlog niet gekend ben blij vandaag te leven en kennis van oorlog aan den lijve mis O God…

niet onder  mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie  van het verleden   want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid   alleen is de grote kracht van het verleden dat de scherpe kantjes er zijn afgesneden de splinters, stukjes en brokken uit die tijd liggen…

niet onder mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie van het verleden want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid alleen is de grote kracht van het verleden dat de scherpe kantjes er zijn afgesneden de splinters, stukjes en brokken uit die tijd liggen niet…

In de haven van Antwerpen liet de hoer Ambra of Petra, het maakt ook niet uit... welke naam, haar lippen zien: zij opende zich vol verve om het water te laten binnenstromen. In elke haven elke man een hoer elke hoer een heroïneshot, maar de weg terug is achterhaald. Elke hoer werd hoer gemaakt door iedere man zonder vast lief zonder…

De natuur wrokt niet, draagt de gevolgen als nieuwe vanzelfsprekendheden voort in de tijd, vervult in volle majesteit het heden in zijn klassieke vluchtigheid, kent de eigen wetten door en door, glimlacht om de onvermijdelijke lente. ----------------------------------------- uit: 'Het meer van de ondank', 1987.…

je iets, doe het gelijk uitstel is meestal afstel Geheim is dat we veranderen en dáármee onze behoeften later wordt niets ingehaald Is géén verlengstuk van het heden…

in de aarde onder mijn voeten in de natuur om me heen liggen versluierd antwoorden op hoe, wie, waarom der schepping alles wat er is, ligt aan de streng die heden verbindt met de oerknal de oeroude navel der schepping waar de onderzoekers in afdalen zolang niet alle vragen beantwoord is er ruimte voor dogmatisch geloof voor het paranormale…

het is ook de mens die eigenhandig al komende pilaren bouwt en schreeuwend voor zichzelf weer een toekomst ontvouwt zo ben ik ook aan het aardse eigen, heersend en die graag het nieuwe heden voorbeschouwt…