Alle inzendingen over negeerde

Je negeerde mijn groet je negeerde mijn armzwaai je negeerde mij en je opgetrokken wenkbrauw was of een mug je raakte, je liep door me heen zoals een mens door een nutteloze gedachte. Een ogenblik lang was de zee zonder branding het strand van beton en scheen de zon met vloeibare stralen huiver over mijn huid.…

Een onaardige man in Naarden Negeerde daar normen en waarden Voor hem was een norm Niets waard, slechts een vorm Vandaar dat hij nergens kon aarden…

Er was eens een schooljuf in Heerde, die 'n voorbehoedmiddel negeerde, maar zonder condoom werd d'r broer toch geen oom, daar geen enkele man 'r begeerde.…

Ze negeerde de uitslag van het referendum en strooide zand in onze ogen kom en zie wat is gebeurd nu heel Europa treurt plotseling verdween al de luister om ons heen…

Het was voor me, ik zag het, ik hoorde het Ik negeerde het, ik deed of ik blind was Het was vreselijk , ik haatte het Mijn hoofd tolde, alles ging kriskras We hadden besloten niet op elkaar te vallen, het is ergens bij mij fout gegaan, maar ik wil het niet verknallen En dit zeg ik nu doodleuk: ik vind je leuk…

Ze was maar een klein meisje Bang en aleen Altijd in het duister En nooit liefde om haar heen Zo'n slecht leven, Op haar jonge jaar Ze zat altijd naar liefde te streven Maar iedereen negeerde haar Ze zat in het licht Nog een laatste keer Ze liet al haar angsten varen En toen was ze er niet meer…

(De fietser negeerde in Vorden de snelheisbeperkende borden. Hij reed ook door rood en twee kinderen dood.) - En zo is-ie een brommer geworden.…

Als ik op onbekend terrein moet wezen, toets ik het reisdoel in op mijn TomTom, want zonder zoiets vindt men je maar dom. Inmiddels ben ik daar wel van genezen. Die elektronica maakt alles stuk. Ik zoek me liever zèlf een ongeluk.…

ik wist de zon zag zijn licht maar gaf hem geen groet liep langs bomen hoorde de bladeren negeerde hun groen ontmoette mensen ieder was druk met zichzelf wakker te wensen zo leven wij langs elkaar heen zonder in de wereld te zijn als wij dit niet meer missen is ons unieke voorbij…

Ik heb zo hard voor jou geknokt Ben vreselijk diep voor ons gegaan Je was zo trots dat ik je wilde Je was zo blij dat ik bleef staan Jouw trots dat werd een hoge muur Ook blijheid bleek van korte duur Per saldo is het niets geworden Ik had zo erg mijn best gedaan Maar jij negeerde alle borden Uiteindelijk ben je toch gegaan…

Samen met je berenvrienden Wachtend op je beurt Uitgekozen door een jochie Aan je pootje meegesleurd Onafscheidelijk en altijd samen Deelden lief en leed Maar toen het jochie ouder werd Negeerde hij je compleet Ineens op een mooie dag Sloeg hij zijn armen om je heen Samen liepen jullie naar buiten Maar plots ben je weer heel alleen……

ik zag je lopen in de stad laarsjes hooggehakt korte rok en broek een snoet die ondeugd spiegelde in ruiten speels bepakt met tal van tasjes flaneerde je met korte pasjes met de zon warm schijnend in je haar negeerde jij bewonderaars toch lachte je naar mij het was heel even hemel toen ging het paradijs voorbij…

Het landschap dat ik negeerde maakte slagzij maar de vleugels in de lucht waren sterk en vastberaden als de duif haar vlucht weet af te maken.…

in een aflopende zomer heb ik naar een plek gezocht waar het geluk nog wilde blijven negeerde ik de oprukkende herfst die zich aan mij openbaarde in een explosie van weemoed heb ik mijn ogen gesloten voor het snel verkleurend blad aan de vermoeide bomen me vastgeklampt aan de te bleke zon die al van ver moest komen...…

Jouw overtuiging overtuigde mij twijfelen mocht niet meer Daarmee zou ik je tekort doen en doe ik je lieve hartje zeer Ik zag de beperkingen voor me en negeerde constant mijn gevoel Alles beter dan jou mis te lopen dan maar liever "op mijn smoel" Nu alweer enige weken later voelt het echt zo vreselijk goed Weet nu ineens weer hoe het…

je las niet wie ik was zag een ander in de woorden ronder dan je zelf als hoekig had je had de slang al lang gezien negeerde twijfels die slapen nog dacht je misschien in onze schrijfsels waarheid bleek een koude douche waar jij met meest van rilde je keek me in jouw spiegel aan ik was het die jij wilde terug naar het spel…

De dood kwam even om het hoekje kijken en beroerde mij sloop duister langszij Zij lachte mij toe lonkte met haar ogen diepe gedachten ontkrachten haar kracht Verward doch vechtend zoog de zwarte blik leven uit mijn lijf de kracht uit mijn geest Ik zette mij schrap negeerde de lokroep gesloten ogen grendelen het licht De dood…

51 Jaar alweer geleden dat stormen de stilte negeerden, en samen met slagregens het land toen regeerden. De zee heeft genomen veel mensen hun leven Zeeland in nood heeft veel moeten geven. De stormen zwollen aan de zee doorbrak de dijken, mensen spoelden aan van levenden tot lijken.…

Ze was een harde werker De kleine, gezette Columbiaanse Chronisch ziek Samen fietsten we stilstaand rondjes Zij copd en ik een knieprothese Gehuwd met een kaaskop was ze De mannen van de anodefabriek Negeerden haar volkomen na het werk Na het werk lagen de vieze kleren Voor het oprapen, spoelden ze pek en Petroleumcokes weg onder…

Meisje van plezier Een grote kruidenier Bezocht een meisje van plezier Toen hij haar kamer binnenkwam Was het het hek snel van de dam En ging hij schaamteloos aan de zwier Chagrijn Een sjeik uit Baghrein Was een echte chagrijn Zoals elke keer Negeerde hij een oude heer En merkte te laat;'t was Magere Hein!…

Ik geloofde je als je door me heen keek liefdevol Ik voelde je verlangen zelfs als je er niet was hartstochtelijk Ik las tussen de regels door als de woorden uit bleven hoopvol Ik zag het niet maar voelde het glazen plafond keihard Ik fluisterde tegen de wind in toen de bladeren vielen ongrijpbaar Ik voelde je warmte en negeerde…

als ik een zwaluw was negeerde ik seizoenen en vloog nu naar het zuiden om jou te kunnen zoenen helaas heb ik geen vleugels alleen wat schrijfgerief zo wordt het geen bezoekje maar enkel deze brief ik wens je alle goeds nu jij verjaart vandaag maar samen met de wensjes zend ik ook een vraag bewaar iets van de sfeer stop wat zon…

De westerse vredesduiven Zien de wereld verschuiven Omdat er geen gepaste antwoorden waren Die de lucht bij veel mensen zouden opklaren Een nieuwe pad Een nieuwe koers Op dit nieuwe gegeven Waar gaat de wereld zich in begeven Rampspoed Door hoogmoed Die de stem van veel mensen negeerden Het volk is gaan spreken De verdeeldheid Is gaan wreken…

Apollo negeerde z'n liefje's geween, telde de korrels in haar hand bijeen, houwde de ouderdomslast uit graniet; met het jaar hield ze de gezondheid niet. 't Minste uit het voorbije leven paart zich aan het allermooiste streven. Een nieuw begin is bij het hoogste bod met lof voor elke zelfbenoemde god.…

Winterdag, begroet mijn ziel neem even mijn gedachten weg langs landelijke kronkelwegen onzichtbaar in gedachten als een clown in droef besef waar de mensen om mij lachten en negeerden mijn humeur slenter ik eenzaam langs de grachten nergens ooit een open deur er slaapt een schim in mijn geweten daar waar de dood de vijand huwt heb…

Je hebt me geplayed ook al zeg je van niet Wees eens eerlijk Dit verdien ik toch niet Ik was volkomen blind Ik luisterde niet naar vriendinnen Ze zeiden: hij geeft niks om je Maar ik negeerde ze Zo creatief ben ik nou ook weer niet Toch zit ik dit te schrijven In de hoop Mijn pijn te kunnen verdrijven Ik dacht alleen aan jou Wilde…

De ramp kondigde zich al ver van tevoren aan, ik had het aan moeten zien komen, toen jij je haar anders ging dragen en een wezenloze blik in je ogen kreeg, en mij slechts nog negeerde.…

Ik zag ook hoe jouw moeder en vader jou aan jouw lot overlieten en hoe zij jou als een vreemde miskenden en negeerden. In jouw geval had ik ook aan de heroïne gegaan om staande te blijven en niet het onderspit te delven.…

', wat hij zwijgend negeerde. 'Kun je die zwaan-kleef-aan Bernlef niet terug sturen?', vroeg hij. Hij hijgde van ergernis. 'Ik heb geen vat op die jaloerse fan', zei ik, 'die is al jaren bezeten door hersenspinsels!' 'Stik toch, stomme vent!', zei hij, 'of denk je soms dat een hersenbloeding jou niet kan treffen?…

Zoals ik dingen die me eerder zouden raken, nu negeerde en uiteindelijk vergat. Maar toen ik dacht dat alles te me machtig was, en ik ver van de weg van hoop was gedwaald. Zag ik het voor me, helder als glas. Al die tijd heb jij mijn gedachten bepaald.…