Alle inzendingen over nerveus

Een beetje nerveus, maar vol goede moed Niets wees op een dag vol tegenspoed Een race door het Limburgse groen Draaien en keren over de heuveltoppen Doorgaan waar anderen stoppen Hier is het de wielrenner om te doen Maar plots een gebroken stuur Het doofde mijn vuur Kin kapot, tand gebroken Maar erger nog, mijn droom vervlogen Die anders…

Wist plotseling dat hij haar bedroog Ontzet sloeg zij haar handen voor haar mond, een kreun slakend, volgde meteen de dreun terwijl zij zich vermande Hij hoefde niet te zien 't verdriet dat naar buiten wilde hun toekomst, die hij één klap vilde nerveus slikkend zag zij niet de grijns op zijn arrogante gelaat met 'n waas voor haar ogen…

In een groep nerveuse meisjes, in een damescompagnie herschep Ik levenstragedie in een dromerijfarce... Ananas in Champagne! Ananas in Champagne! Uit Moskou - Nagasaki! Uit New York - naar Mars!…

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

je handen leken heel nerveus ze waren snel speelden hun spel en met intiem gebaar ontvouwden zij geheimen je ogen hielden mij gespannen op mijn plaats ze daagden uit verlokten mij mezelf te vergeten jouw spel ik had het kunnen weten was gevangen in jouw blik met passievol gezicht joeg jij mij heen en weer kwam keer op keer en kreunde…

Zijn hart is vervormd tot een doffe diamant als hij nerveus de sleutel in het slot steekt hij woelt door zijn haar met een trillende hand een vreselijk gemengd gevoel wat spreekt Binnen wacht een kamer met verloren momenten waar zijn vrouw heel rustig op hem wacht een gesprek volgt met vervelende accenten duidelijke taal ontnemen hem plots…

pezen nog bevroren zijn in onvolmaaktheid schemert het besef dat mij in een sprakeloze tuin vervlecht ik ken geen schrift dat eenduidig is van taal en begrip en zonder verwarring louter van zwijgende symbolen, afgesproken zo lijkt het, als een vleesgeworden mysterie daglicht implodeert in het dwangbuis van herhaling zodra zwaluwen nerveus…

hun blikken opstandig handen nerveus nog zijn de vonken niet overgeslagen heeft de overheid enige grip zonder slagen ze bedaren in samen door de somberte weg te zingen op het pad dat een stem in het donker beschijnt waar handen tassen pakken van het strand zonder elkaar aan te kijken want contact is de ziel zien die met…

Al het afwijkende nerveus gemeden, vertrouwend op bewezen smaak. Mijdt u zelfbeschouwende gedachten, schept u iedere identieke dag, opdat blinde regelmaat uw ziel beschut? Of plaagt het verlorene uw nachten? In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

Dan trek ik mijn stoutste paar schoenen aan En loop vastberaden naar je toe Ga misschien toch wat nerveus voor je staan Maar overtuigd van wat ik doe Dan zou ik je zeggen dat vanaf het moment dat ik voor je viel Mijn hart niet meer van mij is geweest Dat je me raakt tot in het diepst van mijn ziel En dat ik van jou houd, met alles wat ik ben…

Een nerveus gevoel bekroop mijn hart, want ik zag hem staan. Verlegen knikte hij naar mij, waarop ik aarzelde en hem een ware glimlach gaf. Het werd liefde op het eerste gezicht en we kwamen tot een mooi gesprek waarin ook liefde ter sprake kwam. Eigenlijk ging het allemaal best wel snel, want er werd algauw gekust.…

Hij is voor mij nr 1 Hij zat op 1 Ze stelden vragen Niet nauwkeurig Herhalend, dus niet luisterend Zenuwachtig en nerveus Ook de aan tafel zittende artsen leken terrein te verliezen Hij was welbespraakt Hij was ook niet zomaar iemand Hij had heel veel ervaring Theoretisch en praktisch Tot het meest intieme toe Het verval van zijn vrouw…

Ze beloven vandaag elkaar de eeuwige trouw, worden in de echt verbonden en dat het wel goed komt met die twee, dat laten die blozende gezichtjes duidelijk zien Hij nerveus, hier en daar wat verschikkend, zij plukt wat aan het boeket, dan komt de ambtenaar en klinkt er muziek, het gaat gebeuren, ze gaan ‘in de echt’.…

Nerveus, bleek, breekbaar als een helder nacht tegen het gloren, zwetend, ongeschoren ondersteboven, in staat om te bekoren. Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht. `t was in dit holste dat hij vegeteerde werd afgezworen liever dan verzwegen eens, af en toe, ten leste vast geregen.…

straat alleen het licht van de lantaarnpaal bestaat het trekt ons aan als wij gaan spelen samen lachen en steeds harder praten maar geeft ook schaduw in de stilte van samen niets is meer zeker in het leven van vandaag cadeautjes en het feest van sinterklaas door woorden van vriendjes of het echt wel zo gaat ik had alles op een rij was nerveus…

Ik ween om CDA’ers die in groot vertrouwen Ooit geloofden in hun leiders te Den Haag Bleef het toch stil bij een benauwde vraag Dan konden zij devoot de handen vouwen waarvan ze nu nerveus de vingernagels kauwen Ik hoor en zie ze knarsetanden; dof geklaag tot hard gemopper, vloekjes en gedonderjaag Hese kelen: grauwen, snauwen, huilend rouwen…

ik zag je ogen langzaam opengaan nerveus knipperend ik keek je hoopvol aan maar uit jouw licht ontwijken kon ik begrijpen wat de uitslag al met jou heeft gedaan in angst en onzekerheden ik heb ze in de lijnen van je gezicht al gelezen we hadden samen nog gebeden al is dat lang geleden onzekerheid bleef als het zwaard…

als vader uit zijn dak gaat vliegen borden door de lucht kalmte kan je redden kees sust moeder dan nerveus maar een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar zijn bijnaam Vesuvius wordt met regelmaat eer aangedaan als vader uit zijn dak gaat kruipen de kinderen onder tafel moeders handen vegen scherven en tranen bijeen maar drift…

Zo klein als je bent Toch ga je het winnen Ik ben reeds nerveus En het moet nog beginnen Dit bordje met pap Scheidt mij van de vrede Wanhopig ga ik voort Met mijn dwang en smeekbede Met rammelaars en spelletjes Met liedjes en een fluit Enkele happen gaan naar binnen Tot ik op de muur stuit Van jouw stenen niet willen Van je tanden-op-elkaar…

Nu het ijs gebroken is twee gezichten zich richten op vriendschap neem jij me mee je praat honderduit en zegt ik ben een beetje nerveus moet nog even wennen dat jij er bent spontaan pak je mijn hand verlegen kijk ik naar je voel me ook wat verloren je woont hier zo mooi in de Vlaamse Ardennen we lopen verder door een…

slingert nerveus niet de lijn op het laken? het velletje bengelt alleszins aan de lip. spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de macht maakt overal vuisten. elk torso ziet zich met eendere hakvingers wijzen.…

Wat zeg je bij zo’n wuifklus wel en niet? W-A die daar zijn moeder apprecieerde En en passant aandoenlijk derailleerde Als was het Ewbanks uit zijn eigen lied Na dagen van lawijt, gedruis, gegil Maak ik me op voor twee minuten stil…

Vast gesjord zit ik bij het piepkleine raam Klaar voor de start, om de lucht in te gaan Toch wel lichtelijk nerveus Uren vliegen over de Atlantische oceaan... Het was niet de eerste keer dat ik ging vliegen, als dat zo was dan zou ik liegen.. Maar dit luchtschip is wel groot Storten we neer, dan vinden 500 mensen wel de dood...…

Nerveus, bleek, breekbaar als een lentenacht vlakbij het gloren, bezweet en ongeschoren ondersteboven, niet langer in staat te bekoren Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht Het waren die nachten waarop hij teerde ‘Waarvan’, werd gezworen doch verzwegen eerst af en toe, tegenwoordig vast geregen kou kon `m niet deren, zoals hijzelf beweerde…

Bestookt door allerlei doelen,gemanipuleerd in keus, wat zou goed voelen, wat maakt nerveus. Oorlog of vrede, maakt het verschil? is het zwijgen of rede, het blijft een bittere pil. Terrorisme heeft ons in de greep, vakanties onder druk, verschrikkelijke nieuwstapes,verscheuren menig geluk.…

Als er lang van tevoren vervelende dingen aan komen,ben ik nerveus, zoals b.v. bij de tandarts. Ben niet zijn grootste fan,en altijd weer blij als ik buiten ben.…

‘s Nachts bij het kampvuur, als de stilte zich op het land heeft neergevlijd en wij gedwongen door de kilte verenigd zijn in schamelheid, als van het hout nerveus een knappen en van het vuur een guur gesis, hoorbaar zijn, wij desondanks dapper proberen te doen, en gewis, dan roeren soms zich de bosschages rondom het lager alsof iets daar…

In je ogen woedt een storm, niet door mij te temmen Je houding is op oorlogspad, niet door mij te remmen Je lippen smakken lustvol op elkaar, niet door mij te voldoen En toch smeken je ogen, om die ene zoen Je voeten schuiven heen en weer, je bent toch wat nerveus Je handen in je zakken en ik heb bijna geen keus Je schouders hangen naar benee…

En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn verbrast Voordat dit vers is afgeleid Maar het gedicht is nog niet af Er is geen wending en geen slot Het kan ook niet meer achteraf Gedichten hebben levenslot Het vijfde zoekt nu serieus Een goede plot en fraai besluit De regels worden te nerveus…

als vader uit zijn dak ging vloog het serviesgoed door de lucht kalmte kees kalmte kan je redden suste moeder dan nerveus een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar de Vesuvius was vaders bijnaam in het dorp als vader uit zijn dak ging kropen de kinderen onder tafel daar zagen ze moeders handen die tranen op scherven veegden…