Netgedichten

netgedicht (nr. 82.432):

Het zwaard van damocles

ik zag
je ogen
langzaam
opengaan
nerveus
knipperend
ik keek je
hoopvol aan

maar uit jouw
licht ontwijken
kon ik begrijpen
wat de uitslag
al met jou
heeft gedaan
in angst en
onzekerheden

ik heb ze
in de lijnen
van je gezicht
al gelezen
we hadden
samen nog
gebeden al is
dat lang geleden

onzekerheid bleef
als het zwaard
van damocles
boven ons hangen
caleidoscopisch
liet jij data zien
waarop wij hoopten
te triomferen

in alles proberen
gaan wij het tij keren
zonder lijdzaam
af te wachten
positief is onze
inzet en met alle
krachten is er mogelijk
uitstel te verwachten