Alle inzendingen over niemand

Wil niemand het meer horen Binnen in me schreeuwen de onmacht en de pijn Binnen in me voel ik angst Binnen in me voel ik verdriet Binnen in me voel ik het verlies Binnen in me voel ik de eenzaamheid Binnen in me hoor ik de gewonden schreeuwen Wil niemand dit dan horen ik schreeuw het uit Stop mensen stop dit is genoeg dit was te veel Vrede…

Nagenoeg niemand nog nuchter, neergestort. Niemand kan het leven laten, maar laat het leven z'n beloop voordat je het leven laat.…

Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood. De kansen die jij vergat. Je koos ervoor, misschien bewust, nog voor ik je gedag had gekust, nog voor ik 'vaarwel' kon zeggen. Waarom? Jij kan het niet uitleggen. Maar ik wéét dat je ervoor koos.…

acht mijn lege blik, Niemand acht mij als ik smeek: Scheld me alsjeblieft eens uit Schop me, terg me, duw of sla Maar doe niet, doe toch langer niet Alsof ik niet besta…

ik niet ik hield van je zoals je was niemand die je nu nog ziet maar je diepste kern zal ik bewaren je hebt echt reuze pit ik stop je in de aarde door jou blijf ik fit jij mijn lekkere pruim bent niet te evenaren…

Ze praat honderduit, Maar niemand kan haar horen. In haar hoofd zijn duizend gedachten, Die haar de mond smoren. Ze is de beste vriend, Voor ieder die haar nodig heeft. Ze werkt samen met haarzelf, Terwijl ze naar haar doel streeft. Ze laten haar totaal vallen, Ze kan het niet helpen.…

luister, luister dan en hoor hoe een godverlaten kind in een lijf vol liefde schuilt maar zijn onschuld toch verloor ik noem je 'lieve' keer op keer omdat ik geloven blijf in de warmte van het leven ondanks winter in mijn lijf niemand die ik paaien wil niemand die ik storen zal in een stad gevuld met leven is het ware leven stil…

Het lijkt zo weinig van betekenis, maar zonder die basis zou niemand bestaan Met deze gedachten laat ik je weer even gaan Maar denk er nog eens aan!…

Mijn lach is een leugen het hart gebroken als nooit tevoren niets is nog lief niemand is thuis het is het geluid van duister dat kruipt onderhuids vannacht wou ik dood geen kleur meer zo verdoofd niemand is thuis enkel nog zwart leeg is mijn hart hard is de steen dat vastzit aan het been zo ziet de dag eruit de dag alleen nooit meer…

Zo vrij als een vogel, zo voel ik mij Hoog vliegen boven land en rechtdoor zee Niemand kan me raken, niemand me treffen, maar wie vliegt er mee?…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

Ze staart naar buiten naar de drukke wereld de regen tikt tegen de ruiten de mensheid kent geen geduld De duikplank is hoog niemand die haar ziet ze houdt het niet droog maar springen durft ze niet Ze staat op een groot plein haar dierbaren om haar heen om dichtbij haar te zijn maar toch voelt het alleen “Waarom begrijpt niemand mij…

Als later toch mocht blijken Dat ik het allemaal verkeerd heb gedaan Zo achteraf bekeken Altijd tegendraads ben gegaan Dat waar niemand op gerekend had Toch ten uitvoer heb gebracht Vaak over glad ijs gegaan Veel dunner dan 1 nacht Bruggen bouwde en weer afbrak Waar niemand het mogelijk achtte Ongeduld omarmde, drammerig Nooit uitblonk in…

hij kwam uiteindelijk nog zelden buiten een keer of twee per week: de superette waar hij op niemand - niemand op hem lette hoe vaak heb ik die man te kort gedaan als de gehaaste stappen die ik zette alweer eens op de hindernissen stuitten van zijn recalcitrante oude kuiten ik zag geen kans om met hem mee te gaan zo'n senior, daar…

Vrolijk opgewekt en niemand die iets merkt aan mij, Maar toch schuilt er iets in mij Dat mijn papa niet meer bij mij kan zijn. Het brandt, het vreet van binnen. Niemand die iets merkt, geen mens die het ziet Het zit van binnen. Het brandt, het wil eruit.…

De tijd daagt alle mensen voort In slechte en goede tijden Zijn stem wordt niet gehoord Niemand kan de tijd vermijden. De tijd staat nooit eens stil Ook al wil men dat wel eens graag De tijd vraagt naar niemands wil Of het nu snel gaat of soms traag.…

Wat is het moeilijk om alleen te zijn Als je denkt dat niemand om je geeft Geen mens die echt met je meeleeft Dat veroorzaakt veel verdriet en pijn. Niet even een praatje kunnen maken Je voelt je dan zo eenzaam en alleen Stil verdriet, met niemand om je heen Soms kun je helemaal van streek raken.…

Niemand hoort heden slavin te zijn van niets of niemand Me niets meer waard vinden, geen recht van iemand. Dat nijdige scherpe mesje mezelf aan de pols geplaatst Dit volgzame kindvrouwtje zegt: rot op en zorg dat je je haast!…

verkrijgen aan de hemelpoort geven zonder overwegen ruimhartig met hun daad zo groot bieden die iemand die niemand een kleine kans hem te ontspringen hij die hun geen uitweg meer bood een kans op overleven zij zijn het die in hun hart die zachte stem van hogerhand hebben aangehoord en begrepen…

Is het zonde dat er mensen om mij geven Waardering voor mijn zijn Niet langer angst en beven De schoonheid van mijn brein Is het erg te worden begrepen Terwijl de uitleg niet bestaat Geen vertrouwen in iemands strepen Omdat het nergens op slaat Er is niemand gevonden die boven mij staat Want ik houd niemand klein Iedereen is even belangrijk…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit gedicht. De meeste mensen slapen. Zelf waak ik wonderlijk. Lang leve contrasten. Gisteren was het licht. Vannacht is het donker. Wie kent de morgens? Wordt morgen grijs? Dichters vermoeden veel of iets. Ze willen er graag over schrijven.…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

Een politicus uit Den Haag drinkt zich vaak een stuk in z'n kraag, hij is een vreemde vent waar niemand echt aan went; maar toch mag iedereen hem graag.…

Ze roddelt over iedereen Niemand blijft gespaard En ik maar piekeren over het waarom... Dat is zij toch niet waard...…

de klank van woorden is voor hem voldoende om te schrijven dat echter niemand hem begrijpt daar wil hij blind voor blijven de waan voor zinnen is voor hem de reden om te leven maar voor één lezer van zijn werk wil hij zijn leven geven…

was jij het die mij liefhad beminde en streelde mij kuste op plekken waar niemand ooit kwam of was ik het die steeds dromen bewaarde en hoopte op brandende liefde een eeuwige vlam…

terug bij vroeger bij de evengrote verlatenheid onder twee ogen en duizenden gedachten dat mistroostige gevoel met de wrange vrijheid je erbij neer te leggen als het zakdoekje van niemand zeggen…

Niemand herkent je meer als je je doel bereikt hebt, o domme, natte beek. ----------------------- uit: 'Gedichten', 1984.…