Alle inzendingen over nostalgie: wat Zoete

Toen ik vroeger als straf op school moest nablijven kon ik echt probleemloos, en zonder te overdrijven, tien telefoonnummers op m'n arm noteren van meisjes die ik wist te charmeren ! Nu kan ik ze allemaal op mijn buik schrijven ...…

een dromedaris en haar jong liggen in de zon te dromen van een oase als plots het wijfje in een geeuwbui over haar schoffeltanden heen haar nostalgie de vrije loop laat en haar bult in gedachten door de woestijn over zandruggen heen op en neer gaat…

Vertrouwen Toebehoren van de meeloper Conventies uitgevonden door Pastoors Moraliteit de zorg van Kinderverwekkers Echte stielen Ware debielen Het heden Het leven Is de onwil van een Romanticus…

In het avondrood van mijn herinnering sluimert jouw naam   En ergens die in mij slaapt de hunker... het verlangen naar jouw wezen... bitterzoet en onweerstaanbaar...  brandend als de zon die goud zaait door het fluisterend graan... teder als de wind die de bloesems streelt van droomrozen in schemerblauw...…

NOSTALGIE Er is voor het poëtische gemoed In t’rugblik weinig prachtigers Dan Gorter, Kloos, die Tachtigers! Dat l’art pour l’art! Die felle gloed! Wie dicht er nog “Ik ging een keer uit vissen...”? Martinus Nijhoff heet nu Driek van Wissen, Rijmt op bestelling slechts... Gaat het gerucht.…

Verbaast kijkt ze naar buiten de grijze wereld is verdwenen een witte is er nu verschenen. Even is ze weer dat kleine meisje een mutsje en wollen wantjes rode wangen van de vrieskou. Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de…

Ben ik de enige Vraag ik me af Die vaak terugdwaalt In het verleden Denkend aan de mensen En het plezier Dat alles gaf Brutaal en fel Zo jong, vol vuur Nog lang niet moegestreden Is het raar Om te erkennen Toe te geven Recht te doen Dat het zoveel charme had Het leven In die tijd van toen…

De oogst geschoren een overschot aan rozen driftig in de knop tamme kastanjes hazelaars in volle dracht en al die noten peren hangen zwaar en appelen die blozen abrikozen ook een drink in de zon een roman van Foenkinos Délicatesse denkend aan Parijs al een tijdje geleden een haiku van mij…

Onvervulde verlangens Naar vervlogen gevoelens Voor ver verleden liefdes Zweven als gepijnigde geheugensteuntjes In een dwalende blinde deken Van bijna gemiste echte onzekerheden Bedekt met donzige rozenblaadjes…

Wat was de wereld gelukkig toen de mail niet bestond en je een brief vol ellende pas na maanden soms vond. Als de zon scheen, gelukkig steeds elk nieuws ongehoord alles goed en gezapig want de post droeg het woord. Je hoefde weinig te vrezen want al liep in de rails zelfs geen kip was ontspoord en geen mens werd vermoord.…

Als kind liep ik door de straten van de oude stad En bezocht ik De tempel van het verleden Ik herinner me dat Oude mensen naar het altaar stapten Om hun schepper te eren, zij baden, smeekten en dankten in vreemde talen die ik toen nog niet verstond. Nu begrijp ik wat ze wilden, Nu versta ik de vreemde talen Nu loop ik door die oude…

tussen rietstengels hoor ik jong eendengekwaak - ik draai mijn trouwring…

naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd café dit zijn nu maar enkele kleine dingen maar weet heel goed het doet zo’n deugd van binnen elk afscheid is er een teveel nostalgie…

Ik kocht een doos met 24 Vegter's-rolletjes bij Albert Heijn. Voor de helft van de prijs. liggend tussen een stapel overgebleven artikelen van Kerst en Oud en Nieuw 2016. Met een gratis spuittuit, maar de slagroom hield ik om persoonlijke redenen achterwege. Ik heb er flink van gesnoept, want er zitten nog maar 3 in. Ze doen me denken…

De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step En die verdween dan in de zware klep Van onze zwarte kachel in Hoogvliet We woonden in een industriegebied Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…

pagadders schieten propjes papier naar mijn hoofd - ze raken mijn jeugd…

Ik zal de plekken van mijn verleden niet meer betreden, want ik houd de betovering intact. De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan…

Verlaten parkbank mijn liefdes zijn verdwenen weggejaagd door tijd…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

Hoe zwaar is mijn hart om te dragen Hoe zwak kan mijn stem om vriendschap vragen Hoe fragiel bespiedt mijn ziel de dagen in de verte en ik zie alleen nog nostalgie.…

Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

We zijn ons eigen publiek van ons is de stad, de fontein speelt mijn toneel, het mag niet maar de nacht is warm en ik heb er zin in Marcello komt de trappen af hij kijkt liever, maar toch bukt hij zich, zet zijn schoenen naast het glas melk en stapt het water in Strelend vouwt hij zijn handen om mijn hoofd, nog zonder me aan te raken…

Zo vliegen de beien uitgelaten in de lavendelstruik van zoet naar zoet.…

Zo verleend de lavendelstruik in de zomer de zoemende bijen plaats aan op alle mooie comfortabele zitjes en bied ze heerlijk zoete hapjes aan. Als spelende kinderen uitbundig en enthousiast, gelijk zo vliegen de bijen uitgelaten in de lavendelstruik van zoet naar zoet.…

Nostalgie die ons belaagt en, wat me van het najaar beklijft, het dorre loof uit takken jaagt. En als het dan daadwerkelijk dreigt dat de herfst zijn intrede doet, de dag weer korter wordt in tijd, maar aan luchtigheid inboet, zie ik ons beider sterfelijkheid.…

aanvangsdromen scheer ik als toen mijn schapen totdat ik licht ga gapen de slaap verdrijft heel kwiek mijn nostalgie over het moderne mechaniek grom ik in mijn droom in de schaduw van die ene grote eikenboom…

Zwarte Woud nostalgie zwaartekracht rond middernacht.…

niemand die ‘t weet dat ‘r eertijds ‘n smetje aan is vast gekleefd d’achterkant ’t was nog boers en plat in 't land één dorpsstraat: ‘t Lage End de smid de wagenmaker één vleeshouwer één spekslager boerinnen lang in ’t zwart klederdracht met gouden spelden zon op oneindig groene velden hollandsch oude pronk en pracht ’s zondags na…

Storing door noodstroomtest Eventjes géén TV Dàt is pas nostalgie Wordt vast een hit Terug naar de tijd van het Evengeduldbordje 's Nachts alleen sneeuw En geregeld zwart-wit…

Jij vroeg was deze hang een zucht Naar Eva's appel, passievrucht, Was deze puur uit nostalgie geboren? Jij vroeg mij naar de liefdespijn Naar 't bitterzoet van rode wijn, Was jou en mij geen morgenland beschoren?…