236 resultaten.
Jij die me onophoudelijk lieft
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.076 veld van eer
En de nachten dat jij smetteloos
de onreine pijnen uit mij sprak
en ik als kind mij uitte terwijl jouw
liefde mij beduidde dat ons de eeuwigheid
is gegeven voor en na het sterven
En nu nog steeds mijn lief
vaar ik blind als de nacht
de vondeling is van mijn dromen
en hij kermend mij de slaap ontneemt
ben jij nog steeds de oase…
Begraafplaats Wierum
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.033 Vogel schreeuwt
tegen de lucht.
Zo brons kan dood zijn.
De schelpen zijn een weg
naar Santiago de Compostela
hier in Wierum.
Onwennig liggen zij op
dit eiland zonder branding,
zonder zon. De gloedgele bol
is een roestrood hek, tralies
om het leven.
Mijn liefste!
Mijn medepelgrim van de Weg.
Bewonder mijn vleugels.
Zwever.
------…
tevergeefs
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 194 Ondanks energieke aankleding aan mijn vitale oase.
Een droom met dezelfde kijk en identieke woorden.
Tevergeefs toch een woestijn zonder een waterbron.
Bleek deze ideologie een hoogstaand van andere orde.…
ploert nu koper
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 194 je woestijnt weer
na ons paradijzen
groen wordt geel
verzandt geheel ik dacht
dat jij de weg zou wijzen
jouw zon scheen zacht
maar ploert nu koper
aan een verre horizon
jij was mijn meertje en oaasde
schitterend in kleurenpracht
ik versjok het kale land
jouw hand heb ik verloren
nog spiegel je mij fata's voor
maar de morgana's…
Dromedaris
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 169 Vele verveelde gemene kamelen
dronken met dorstige minderbedeelden
- de dromedaris; zij missen de weelde
van één paar bulten, waardoor zij hun kelen
tot barstens toe vulden zonder herverdelen.
Eert dus de bron als het water er schaars is -
een halve kameel telt voor één dromedaris…
Koffietijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Genieten van koffie voelt als een oase.
Genieten van koffie voelt als rust,
binnen de onrust van onze geest.
Zo wordt koffiedrinken feest!…
Muur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 501 Witte dag
Het dwarrelt
In grote vlokken omlaag
’t is winter
Het mag
Schitterende zonnen
Een horizon
Met bloemen en geuren
Zonder sneeuw
Niet met mij begonnen
Een oase vol gloed
Vol geloof
Met vertrouwen en angst
Een witte, dikke
Muur van voorspoed…
leemte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 162 nacht werd woestijn zonder oase
bergen verbrokkelden tot vallend gesteente...
als lawaai oplost geeft dat stilte
licht dat wegkwijnt wordt duisternis
warmte die wegebt wordt kilte
en wee je gebeente als jij straks verdwijnt
ontstaat er zooo'n leemte…
Gedichten.nl
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 86 Gedichten.nl is een veilige oase,
waar Johan fijne Mostert brengt.
Een hemel, waar jonge dichters,
zich hartstochtelijk mogen uiten.
Een plaats waar een oude dichter,
al jarenlang, zijn mosterd haalt.…
Ingehouden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 groene oase houdt haar adem in
zij wacht op de streling van de zon
die hen zal doen blozen, kleur bekennen
in deze groene wereld
specht moedigt torretjes aan
om tevoorschijn te komen
zodat zijn honger gestild zal worden
in hoeveel bomen hij zal moeten boren
weet niemand…
Een geheel vormend
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 1.402 Zonder enige twijfel
benoem ik jou
tot alles wat mij dierbaar is
en waarmee ik deel
Het samen zijn is puur
en een oase van genot
waar niets voor wijken hoeft
en ik mij geen moment verveel
Pijn doet het missen
van je geluid, je gevoel, je stilte
mijn ziel voelt zich verbonden
en vormt met jou een geheel…
Als de avond valt
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 834 Als de zon haar stralen
heeft verzacht
en de uitbundigheid
van de dag is verstomd
en weer een dag
is weggekust
geven de bomen met hun
onbeweeglijk blad
een oase van rust
en de nacht
alle lief en leed
meeneemt in
onze dromen
wachtend op
een nieuwe dag
die ons weer jubelend
zal verwelkomen…
Jouw liefde
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 985 Pure schoonheid
Ongekend, zo mooi
Alsof ik zweef
Over een helblauwe blauwe zee
Met de roodste zonsondergang
De zon die mijn huid prikkelt
En het water zachtjes mijn vingers streelt
Jij tilt mij
Over mijn angsten en twijfels heen
Jij tilt mij
Naar onze oase van geluk…
Mijn deel van leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 schaduw was
bekleed met
kleine reepjes zon
die dansten op de
warme wind in een
oase met licht als bron
een stukje paradijs
waarin alles vergeten
sneller smolt dan stukjes ijs
ik kuste jou
de nieuwe wereld in met
een schitterend perspectief
ik heb je al
mijn deel van leven
zo godvergeten lief…
Natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 De natuur
zou moeten zijn
een oase
van rust en stilte
schoonheid, reinheid
zachte geluiden
van vogels en krekels
groen, kleuren
van planten en bloemen
Alleen
de mens
hij weet geen
raad meer
denkt niet meer
leeft voor zichzelf
laat de natuur
langzaam
verdwijnen
totdat hij ook zelf
er aan ten onder gaat…
Ruimtepijn
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 53 ver keken
je ogen in het
heldere blauw
waarvan de kou
op onze huid
tintelde en
woorden al
bevroren
voordat hun
tonen
twinkelden
de grootsheid
van ruimte
maakte ons klein
gelukkig brandde
vuur tussen ons
een heerlijke
warmte oase
als deken van
liefde tegen
het verlaten zijn
en ruimtepijn…
Oerang Oetan Apen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 toch ben ik
blijven wachten
met de
wetenschap niets van
de kosmos te
verwachten
rondgezworven
in dorre zandwoestijn
met af en toe een
bron; de oase waar ik mijn
dorst lessen kon
het manna door
hen bewaard
in twee
buideltassen
van het wereldpaard
wedijverend
met een
klein kuddeke
schapen
rondom de
torenhoge
oerang…
Extase
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 58 Het verstand zegt nee maar
het gevoel
Verblindende uitzinnige
extase
Bestormt de hemelboog kent geen oase
Van rust, geen middel schuwt
het voor het doel
Vernedert en bespot de goede rede
De helderheid ervaring juiste
weg
Bezonkenheid heeft er geen enkele zeg
In razernij wordt wijsheid blind gemeden…
Bloemen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 513 Crocus en pinksterroos –
Zijn grandioos,
Hortensia en lupine
Klinken als mandoline,
Lelietje-van-dalen en boterbloem
Ze krijgen verdiend hun roem,
Lelie en alpenroos
Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos,
Pensee en vergeet-me-niet,
Papaver en aconiet,
Lavendel en rozemarijn
Doen mij denken aan een oase in de woestijn.…
Sluitstenen der eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 969 jij en ik
groeiden
aan de zonzijde
van het vrijgekomen land
de nacht viel
langs glooiende
trechterheuvels
enkel ons einde
droeg een krans
van stenen
in de oase van
samenhorigheid
stapte ik
over ijzige dagen
en zag
hoe vlak keien
mijn graf omsloten
in de weidsheid
van stilte
vlak voor het portaal
naar een vrije wereld…
Atalanta
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 Mijn nek, een dankbare oase
voor een afscheidskus.…
Osmose
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 171 Ik zag haar bij de bron
duizend schonen in het gras
oase in bloesem en groen
leek het precies zoals het was
water, satijnen waterplas
gedronken liefde zoveel dat kon,
verdroogd, verdronken in de woestijn,
reeds verloren, voordat je het
verlaten moest, tranen getemd
in een ander gezicht, om te zien,
je bestemming in een
osmose van licht…
thuiskomen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 195 vermoeid
van treinen,
werken en beulen
kom ik aan
op een
vertrouwde plaats…
mijn huisje
de achterdeur
draait open…
een oase van
stilte en rust
begroeten mij
uitbundig,
een warme gloed
omhelst innig
mijn gezicht,
een stille wind
fluistert in mijn oren,
ik kan nog net
haar woordjes horen…
vriend,
wees welkom thuis!…
evenwicht
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.035 Ik keek in het duister
En vergat het licht
Ik keek naar de nacht
En vergat de dag
Ik zag verdriet
En vergat de glimlach
Ik droeg haat
En vergat vriendschap
Ik voelde de koude
En vergat de warmte
Ik zag de dorre vlakte
Maar vergat de oase
Ik beleefde oorlog
Maar vergat de vrede
Ik zag de dood
En vergat te leven.…
Onderhuidse emoties
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 de wereld
staat droog ondanks
het stijgende water
met een sahara vol
onderhuidse emoties
gespannen als boog
wie schiet het eerst
raakt en maakt
contact met de ander
ogen en handen die
feilloos gevoelens ontvangen
reageren op wat zij ontberen
een arm om de schouder
woorden als koele bron in
een vruchtbare oase zonder zon…
WAAR DE OASE LOKT
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 324 Moordend heet
het brandend zand
alles is geel
de wind blaast bergen
een pad ontbreekt
onze leidsman de zon
water onze vijand
slepen voort met onze gedachten
geel wordt toch groen
teruggeworpen op ons zelf
ontstaan zielenspinsels,
die wegvliegen naar verre oorden
waar de oase lokt
FATA MORGANA…
evenwicht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 86 Ik zag de dorre vlakte
maar vergat de oase.
Ik beleefde oorlog
maar vergat de vrede.
Ik zag de dood
en vergat te leven.…
Vrijwillig
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 135 Langzaam telt zij haar laatste zegeningen
langs de krijtlijn blijft zij roepen,
haast onmenselijk, als eenling
in die grote woestijn, waar de wereld
even lijkt te hebben stilgestaan
In de verte waar warme luchtgolven
spiegelend een verfrissende oase duiden
gaat zij op zoek naar haar waardigheid
mompelend wil zij behouden, vasthouden,
maar…
Laat me verstillen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 366 was het maar
de eenvoud die me was beloofd – toch
splijt ik de neergaande dagen en deel
mijn hoop en vrees
Neem nu mijn hart en neem
wat je wilt, want al wat ik heb
is meer van jou – al zijn de lege
kamers wel de longen waardoor ik adem –
Dus laat mijn leven door
de wolken schijnen maar
laat me verstillen wanneer
een satijnen wind de oase…
Web
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 167 De spin zit in het hoofd,
verleidt het gekastijde brein,
verdoofd in een wonderlijke woestijn,
getransformeerd tot schorpioen,
z’n angel doopt in potten vol venijn,
van bloeiende oase tot verdorde jasmijn,
er was te veel beloofd, een web van
gesponnen ijzergaren in het groene ooft,
vangnet voor een stekend visioen,
lief te hebben zonder…