4368 resultaten.
lof der traagheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 rode raamluiken schemeren
door de nog kale bomen
een hond blaft achter de deur
door de hoge ramen valt het licht
op twee rode uien en wat roestige spijkers
geleefd stilleven
met een mesje krabt hij een dun laagje
van de aangebrachte verf weg
de poes tilt traag een ooglid op
hij struint wat door de tuin
kijkt naar de gevel, de lucht…
Trein der traagheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Er was eens een fiere Fyratrein,
zo een trein met een fijne lijn,
een trein met zuiders temperament
zonder, zo dacht men, mankement.
Men droeg hem vooraf al op handen,
als redder van de Lage Landen.
Ten einde raad heeft men beslist,
hoewel men het al maanden wist
geen nieuw tijdperk in te luiden,
hem terug te sturen naar het zuiden
want hij…
Het heet traagheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Mijn spieren doen vertraagd
mee, door de kleine onrust
draait heel mijn lichaam
zoals de aarde om haar as
tolt, door heen en weer rond
schietende elementaire deeltjes
Ik zit er midden in en voel
de snelheid niet, éen
met mijn eigen storm, een
en al beweging
Het heet traagheid
maar ik noem het leven…
Gestoord
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 540 Hij wiegt zonder te rusten
terwijl zijn vingers draaien
om wat mij niets lijkt
ik ga naast hem zitten
observerend
stil
tot ik de drang om
mee te gaan in zijn beweging
niet meer kan weerstaan
maar wanneer hij zegt
hou op
zo raak ik de draad kwijt
gek
stop ik verward…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 745 in traagheid van gemoed
de diepte
het oog van de melancholie
en nog altijd
het verstilde reiken
naar de schoonheid
van een onbevangen jeugd
een bevrijding pas
aan de horizon van de utopie
maar desondanks
gaande door het leven
in de schaduw
gaande in weerklank
van het voortbestaan
steeds de lente opnieuw…
Perspectief
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Gekooid
binnen afgemeten contouren
zie je ons zitten
als in een wagon
van de trein der traagheid
hoe achter beslagen ramen
de uren, de dagen vervagen
hoe lang duurt de reis
naar het eindstation
of blijven we nog lang
in de ban
van het ongewisse?…
Mijn zoenoffer!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 181 Ik ben in dit leven geboren
en ik zal er ook in sterven.
Mijn zoenoffer zal het laatste
zijn, wat ik nalaat.
Draadloos...…
Mensenkind...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 187 Mensenkind zo klein
wordt bemind in zonneschijn
lacht de wereld toe.…
vergeet Maassluis niet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 556 de Maasche Sluizenaren nog
na Schiedamsch stokerijen
Vlaardingsch schellevispeekel
verlopen haringvisserij
zo polderig landerig
zo vol van uitzicht
blik op verre verten
zichtbaar grassend land
kassen groene plant
tuurt ter overzijde
pernisse pijpen oliepluimen
bij u de Waterweg door 't land
men ziet de Watersnood
vanaf de wallekant…
Afdruk
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.746 Het perron is nog nat
als zij binnenkomt
en rondkijkt, om
te gaan zitten en
hen te observeren
met de indruk die
zij maakt van trots
om wie zij is en heeft
en het effect
Als zij opstaat
naar buiten gaat
in haar wijd opbollende jas
een geur van Chanel 5
kijkt ze nog eens rond
en laat haar natte
sporen op de grond…
Over onderste boven.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 299 Als baby heb je nog vrij spel
Om de wereld te observeren.
En al doende leer je wel
Dat het leuk is om te proberen.
Het schept meer ruimte in je hoofd
Je komt tot een omgekeerd denken.
Je hebt je weer flink uitgesloofd
Om aandacht te kunnen schenken.
Ook al zie je alles nu onderste boven
Zelf ben je er niet van onderste boven.…
sporen in schemering
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 377 ze weende
want ze kreeg een kamer
en vier hoeken
waarin ze zich kon opsluiten
zelfs toen het helemaal
over was
voor zijn voeten
schreeuwde zij om traagheid
en het naakte van de slakken
die de zonde
lieten neervallen
en verkleurden tot purperrood
-------------------------------------
illustratie: Beeldentuin Dehullu 2008…
De Amstel buiten Amsterdam
gedicht
2.0 met 14 stemmen 7.824 In het lichtmidden van de waterweg rugbuigingen der halende
roeiers. Hof Vredelust zal zijn. Minikasteel. 17e-eeuws werk.…
doorschijnend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 117 vraag ik me af
verborgen binnen prisma’s
licht omgebogen kracht
de macht van een illusie buigt daar mee
tot onder zee en waterweg
waar hun vorstkap smelt
als stormvloed zwelt blaas ik
zijn sprong tot grote hoogtes, zwaar
en vingerloos –en ongekend
herijkt…
Verborgen schoonheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 475 Een waterweg van een dynamische fase
naar de vrijheid over golven van de zee
omarm je vertraagt kalm de deining
en hef ik het glas andermaal met rosé.…
Vogelvrij
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 862 Glijdend door de lucht
Observerend, hoog naar beneden
Een veldmuis in het koren
Aanvallend zonder te horen
Weer een succesvolle duik
Weliswaar instinct
Des al niet te min
Wederom een gevulde buik
Hoog in een boom
Het overzicht terug
Veilig en tot rust
Vogelvrij, voor jou een must!…
Belgenmop
snelsonnet
3.0 met 29 stemmen 1.681 Dat Belgen dom zijn leek ineens ontkracht
Ze blijken heel erg goed in observeren
En in onze premier analyseren
Ze zijn dus toch heel anders dan ik dacht
Totdat excuus kwam, toen dacht ik: waarom?
Dat vind ik nou gewoon weer heel erg stom…
Mijn stem
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 899 Laat me vrij
Laat me gaan
Het is tijd
’k Moet hier vandaan
Zwevend
Over
Landen
Weiden
Stranden
Oceanen
Zeeën
Meren
Naar een onbekend gebied
Vanwaar
Ik kan observeren
Zonder dat men mij
Ook ziet
In die rust
Zal ik dan blijven
Nooit
Door wie of wat gestoord
Misschien
Dat ik dan kan begrijpen
Waarom
Mijn stem niet werd gehoord…
Ballerina
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.063 Je draagt de traagheid van het leven
als een molecule om je heen, een gedaante
van sneeuw, een ode eigen als woorden
dansen in hun wals van vermenigvuldiging.
De dichter rust in haar handen
waar de sterren samenkomen in een
scharlaken glimlach en waar geboorte
tot stand komt in de aarde van
haar hemellichaam.…
wachten
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 445 en ik luister
-verder-
naar zichzelf
woorden
of de mogelijkheid van
binnenin beloften
haastig
druipend op
mijn maanwoning
en zoutiger dan ik me
herinner
je geeft
en ik hoor
-dichter-
bovenwind tegen sterren
klotsen
onrustig door de holle vaart
en dubbelhuidige
liefde
transparant voor mij
door de traagheid…
Noöse
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 Corpus van gedachten
Samensmelting van geest en ziel
Axonen versnellen
Het zelf en het wiel
Elk moment in tijd
Gevangen in traagheid
De impuls sterkt aan
Tot het moment van vrijheid
Overdracht en remissie
Stille duisternis ontfermt zich
Het luide vonken bedaart
Tot de herhaling, eeuwig…
Zonnebloem
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 122 O,ranke bloem van licht
zo stralend als de zon
je groeit maar en je klimt
hoopvol... de wijde wereld in!…
Feeks
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 772 Wat ik niet bereiken kan in jou
terwijl ik observeer en reik
is omgekeerd evenredig aan
wat ik van mij laat zien.
Een meer helder als glas, waarin
kristallen vissen het licht breken
en kleuren tonen, verdwijnt in
één harde klap spoorloos.
Met kromgetrokken tenen en in-
getrokken klauw, hou ik van jou.…
Kwast
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 48 er groeit een dorp
bij een kerk dicht
bij jouw hart
staan koeien
in de weide
je staart verlegen
naar een veranderd landschap
op het natte schilderij
iets goed observeren
naar onbevangen waarheid
is belangrijk, zeg je
en niemand spreekt
jouw verfkwast tegen
in de groene boezem
van de vergeten stad…
Toen liefde vleugels kreeg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 187 Ik zit hier stil alleen
sla hen gade en observeer
en bezweer zonder vergis
dat dit het leven is
" flowen", is al wat er is.
Na deze dans,
vliegen zij weer heen
ieder, voor zich,
opnieuw alleen.…
Krolderiek
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 208 Henk is meer van het weggaan dan het blijven.
Bij hem wordt niet verenigd maar gesplitst.
Toch zijn diverse clubs erop gespitst
om zijn bejaarde aanhang in te lijven.
Zijn komst is een electoraal geschenk.
Het meest waarschijnlijk lijkt me Denk & Henk.…
Dromen met open ogen.
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.393 Vissen duwend, spartelend
tegen de kant waar straks
de waterjuffers over het water
zoeven in de vroege avond
en de muggen zullen dansen
zie ik de kleuren
van dit heftig gebeuren onderwijl
proef ik de geuren van submerse planten
paars rank en prachtig
naast het midden van de vijver
hoger haast nog dan het huis
waar de reiger vroeg al stond…
Avond met haar
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.153 Het was als elke avond met haar
Dat ik het niet voelde
Net als overdag met hen
Observerend
Sportend; werkelijk geen
Centje pijn
Het was als elke avond met haar
Nadat het was gebeurd
Net als overdag met hen
Denigrerend
Spottend; leven was niet
Altíjd fijn
'k Verlang, als elke avond naar jou
Naar toen jij hier nog was
Net als overdag…
ik ben er één met de natuur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 167 zichzelf zien en chocolade
als de teerling speelt ze met grote maten
kleinere hangt ze aan enkels voor de bron
terwijl een stad zich verheft tot aan de horizon
spiegelt ze waarop ze blijft haten
de tovenares van het lentemeer
laat steen als bomen groeien
en paarden uit klompjes brons
ze verrast me elke keer weer
terwijl ik vanuit de bus observeer…
De liefde delen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Hier is het aangenaam
Voel je je fijn
Raakt het gevoel bekwaam
In het eindeloze zijn
Hier ligt de vrijheid aan je voeten
Kun je prachtige natuur begroeten
Ogen delen hier geluk
En plaats je de natuur op een voetstuk
Hier heb je leren relativeren
Mocht je urenlang observeren
Heb je er naar uitgekeken
De mooiste dingen van het leven vergeleken…