Alle inzendingen over omdraaien

ik wist dat als hij zou ontwaken hij zich psychotisch kwaad ging maken waarbij redelijkheid zich weer zou omdraaien in het al te vaak gedolven graf het gaf geen pas zich zo te laten gaan geen schat te zijn maar de remmen los dan ziet hij door woede geen bomen maar het hele bos op zich af komen bladeren wuifden takken bogen…

Ik wil een grote bos krullen en een wipneus grote, bruine ogen en een ondeugend lachje Ik wil een grote bos krullen die zwiepen als ze naar me omdraaien wanneer ze naar mijn hand rijkt Ik wil een lach met sterren en billen als de maan rode lippenstift alsof de zonsondergang me zoent Ik wil gegiechel in een rookwolk ik wil muziek improviseren…

maar als hij zo nodig moet zal ik hem, zal ik hem laten komen tot hij schreeuwt om genade - niemand die het hoort De wind zal waaien, het gras zal wuiven en ik zal me omdraaien om te slapen Ik houd van hem, ik weet waarom en hij zou beter moeten kunnen dat ben ik waard, en hij ook Kon ik het hem maar leren…

Alleen als ik de knop omdraai, slaapt alles weer in, tot de volgende opstoot van water uit de stenen bol.…

Abrupt uit mijn slaap gerukt De ochtend nog zo donker als de nacht Een koude rilling die mijn rug afrolt Het bed laat zijn veren kraken Chaos overheerst de ochtendstond Jij bent mijn wakkere wekker Met een hels lawaai Benen en armen die blijven zwaaien Mijn buren zullen zich nog eens omdraaien Maar met die liefde die jij blijft stralen…

de dominee wie heeft dat nou gedaan wie laat daar op zijn vlucht de tuindeur open staan en wij eenmaal binnen zien het lichaam op de grond in een verwrongen houding de laatste zucht nog uit zijn mond zo’n lijk in de suite dat is vreemd gezicht ten midden van het zilver in glinsterend maanlicht dan moet je niet treuzelen direct omdraaien…

jij wees me 'n kant op die ik nooit meer op zou willen jouw kille blik deed haren rijzen aarzelend bewoog ik me richting het gevecht in m'n hoofd duidelijk zichtbaar middels parels de knoop in mijn maag trok samen deed me omdraaien en zette een stap voorwaarts "En als ik nou eens nee zeg" van nu af aan zou ik me niet meer laten leiden…

schrille tonen gedruis dat maar blijft duren maar nu, is de lucht zuiver want het oog der stormen is op mij gericht, intens scheurt de wolkengrens de flarden aan vormen de scheiding der nachten doet mijn dagen kwijnen en ook de zon verkleinen de kou bevriest gedachten en telkens stilt de fluister achter mij aan, stapvoets als ik mij omdraai…

dat doe ik maar en als ik omdraai is zij weg, licht waar zij was, is niet meer…

dit gedichtje omdraaien en schudden als een portemonnee de woorden als euro's eruit hopen dat het goedkomt ik op m'n pootjes en ook nog genieten van dit uitzicht. ja, graag.-…

omdraaien, zien hoe ze terugkeert naar het huis en de kinderen en vlak voor de drempel omkijkt en een gebaar van haast maakt alsof er wordt gewacht verlangen en verlies samen komen zonder bloedbad, maar met zachtheid het hart triest gestemd, opgewekt slaat zodra een merel zijn rollertjes maakt geen weg terug dan zo weg te gaan om te blijven…

de nacht verschoot spontaan van kleur toen jij, slechts gekleed in goed humeur mijn slaapkamer binnen kwam stormen de ochtend in je ogen was reeds gewekt door rommelige lakens die zich nog onbevlekt plooiden rondom mijn slaperige vormen je glorende opkomst was de droom waarmee ik me normaal gesproken loom nog eens slaapdronken omdraai met…

je loopt swingend de trap op de tredes zijn pianotoetsen steeds hoger klinken de tonen je nadert steeds dichter de wolken je staat alleen even stil bij het omdraaien van de partituur (van de bladzijden tegen de muur).…

tafelkleed net past op de hoek van het tafelblad en groot genoeg is om één bestek te dragen ze oefent in haar monologen waar vergissen nog menselijk is als ze zich omdraait en vraagt -vind jij die blouse ook mooi- en ze weer niet koopt bij gebrek aan advies de avonden zijn lang en wanneer ze bang de luiken sluit durft ze zich niet omdraaien…

~~~ de nacht verschoot spontaan van kleur toen jij –slechts gekleed in goed humeur- mijn slaapkamer binnen kwam zeilen de ochtend in je ogen reeds gewekt door rommelige lakens die nog onbevlekt de dag tegemoet leken te geilen je onverwachte opkomst was de droom waarmee ik me normaal gesproken loom nog even lekker omdraai in mijn bedje…

Zet je hart wijd open Ik zal je écht niet kwetsen Niet omdraaien en weglopen Omdat ik van je hou! Stel jezelf open Ik geef zoveel om jou En wacht op de tijd Dat je me vertrouwt! Leer liefde te ontvangen Ondanks je gekwetstheid Ik heb er toch teveel van En wil het aan jou kwijt!…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

In één omdraai liet je iets gebeuren of was het steeds zó gebeurd. Zacht als zijde, fluweel en ongekend opwindend zalig strelend. In het heden laten reuma en artrose zich voelen en is de huid rimpelig geplooid. Toch geniet ik, net als gisteren en weleer, van elke zachte aai door mijn haar.…

en dan omdraaien en weglopen en een deuk in de grasmat schoppen IK WIL WEER GRAS het is toch bezopen door dat kutkunstgras gaat voetbal naar de knoppen ik wil weer gras zoals het was…

Je bent er niet De deur is op slot het is stil in huis Ik denk aan Missy in de andere kamer zie haar ogen oplichten in de mand gespitst op het geringste geluid dat ik maak, een zucht het omdraaien van mijn kussen de gedachte aan een streling Misschien is verliefdheid genoeg zorg en gezelschap kan ik organiseren Ik moet niet alles…

Mijn hart zingt mooie liedjes Dansen in de nacht De dekens om me heen geslagen De ventilator standje 8 Badend in het zweet En mijn hart zingt haar gevoel Al sluimerend in dromenland Terwijl ik door de dekens woel Ik kijk daar naar mezelf Stralend in het witte licht Als ik mezelf langzaam omdraai Kijk ik in jouw aangezicht Dus jij zingt…

Wanneer ik mij omdraai en wegloop wandelt er dan een grijns over jouw gezicht of draai je gewoon het licht uit zodat alleen het duister jouw grimas kan zien zoek jij dan op de tast de afstandsbediening en zap je even langs die jaren waarvan de scherpte, de kleuren en het geluid niet afgesteld hoefden te worden omdat het klopte…

Opgezweept door de muziek dans ik op de tonen van de ochtend adem met volle teugen de nummers van de TOP2000 verrassen sommige stukken mij die me nog niet eerder ter oren waren gekomen, zing ik anderen luidkeels mee verbroederen de klanken groot en klein tot een muzieklievendvolk die dagen omdraaien met de nacht om extra van hun favoriet…

ik zag je nog een keer je hoofd omdraaien wat in het tasje graaien je wuifde met een doek als laatste groet ik wist dat je de stenen zou gaan tellen tot aan de hoek ik sloot de deur proefde nog de oogst aan geur die altijd bij je was als ik je lente zag de zomer liep na jaren winteren voor het eerst weer in de pas ik zie…

Kindje Jezus zou zich omdraaien in zijn kribbe dat denk ik ervan !…

Ik zei niets, omdat ze na mijn stem allerlei nare toverformules op mij afvuurt, die minzame heks, als ik haar ergens weerzie zal ik haar nog dieper aanzien en de betoveringsrollen omdraaien.…

Doezelen en dwalen Niet wakker willen worden Niet willen omkijken Naar dat wat er niet meer is Hoofd voelt vol en leeg tegelijk Vol met cognities en verlangens Leeg qua niveau van energie en vreugde Omdraaien en weer wegzakken Soms gelukzaligheid Heel even op gaan in dat moment Vliegend naar de oneindigheid Naar een wereld zonder betekenis…

Wanneer ik mij omdraai, is er al iemand voor geweest. Voetafdrukken tekenen zich af. Ja…… ik natuurlijk. De bloemen hebben hun frisse druppel ook gehad, hun kopjes staan mij nu aan te staren, hun stengels wijzen weer naar de hemel. Een nieuwe dag is weer aangebroken, morgen herhaal ik het ritueel. Hopelijk.…

Mijn woorden zeggen soms niks Je kunt mijn woorden omdraaien maar ook verbeteren Je kan tegen mijn woorden zijn Maar ook mee eens zijn Ik kan met mijn woorden je beïnvloeden Maar ook je manipuleren Het liefst wil ik met mijn woorden Je liefde geven want dat verdiend elk mens Zo vaak zeggen dat je er toe doet Dat je niet enige bent!…

ik zag je zwaaien je hoofd omdraaien voor een laatste groet tijd vergoedt geen afscheid lucht ging vonken in een spel van ademloze woorden je bracht me bloemen die al zomerend nog bij de lente hoorden ze kleurden ogen met de warmte van je lach in hun glans zou de uitgestelde hemel ook op aarde mogen je hebt het paradijs maar afgebeld…