Alle inzendingen over omhelzen

Stilte kan mij ineens omhelzen ik wil het ook niet ontwijken het voelt als een aangenaam samenzijn Laat mij als een vlinder zijn die de stilte zoekt en zich even terugtrekt in zijn veilige cocon.…

Stilte kan mij ineens omhelzen ik wil het ook niet ontwijken het voelt als een aangenaam samenzijn. Laat mij als een vlinder zijn die de stilte zoekt en zich even terugtrekt in zijn veilige cocon.…

waar tederheid sluipt in begeesterende ogen verlangen zoekt naar zorgeloosheid vind ik troost in omhelzende armen kus jij zacht de eenzaamheid…

Gisteravond had ik alles Je omhelzing was oprecht maar ontoereikend in haar kracht de afscheidskus tot morgen resoluut door discipline Tot de hoek keek ik je na je zag niet om Vanochtend werd ik wakker en stond de afwas er…

Praat regelmatig tegen planten, schenk meer aandacht aan natuur maar vind je een boom omhelzen saai en hou je meer van avontuur probeer het dan eens met een haai of met een kudde olifanten.…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

vandaag zal ze de inkt uit haar pen laten stromen ze zal dichtbij zichzelf blijven vandaag zal ze de woorden omhelzen ze verdragen waar het moet zal ze haar rug rechten vandaag…

diep is de oceaan vurig de branding hij leest zij leest golven huizenhoog hij schrijft zij schrijft letters in het zand hij lieft zij lieft in oneindige tederheid hun omhelzen…

In mijn armen slaap je Ik droom je in mijn hart Ik streel je als een deken Kus het kussen voor je zacht Ik laat je veilig in mij rusten Zal een lichtje voor je zijn Als je langzaam zal ontwaken Uit de omhelzing van de nacht…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Zal het leven met al haar stormen mij omhelzen?…

Op welke schouder mag je huilen, al is het maar voor even Je kleine korte beentjes, rennen terug naar toen Die warmte, die liefde, die omhelzing en die zoen…

dit groeiend groen vijvertje heeft armen die de zon omhelzen ogen die verblindend schijnen en de rondingen van een gulle moederborst het is gevuld met fris, blij, kindergelach met de vrijheid van ongedwongen samenzijn…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

ik zal je wel krijgen zover dat je naar me toespringt als een kikker en dan wij elkaar omhelzen maar wat moet een kikker met mij en ik met zo'n groene glibber? ach, ik zal wel weer naar het water verlangen..of.. vanwege springneigingen?…

wanneer bij de eerste stralen van de dageraad diamanten worden rondgestrooid die met ontegenzeggelijk vele facetten me kristalhelder tegen sprankelen verdiep ik mij graag in de schoonheid en laat me doelbewust door winterse kracht omhelzen…

Jouw woorden omhelzen me en doen verlangen zoals de ochtend zwanger van de nacht verlangt naar de nieuwe dag…

nevel dekt de aarde toe in flinterdunne lagen vogels zwijgen op een tak vol dromen de dag sluit zich met een fabelachtige stilte kon ik dit omhelzen eender zijn in die verademing komen……

voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

Geen wandeling, geen bioscoopje pakken, Niet op bezoek bij ouders, broer of zus, Geen praatje of omhelzing, aai of kus, Niet op café om lekker door te zakken. Zo laat Corona aan ons zien hoe fijn Het was om even bij elkaar te zijn.…

In de omhelzing van de natuur In de kleuren van de zonsondergang wanneer ik door het gras naar de horizon kijk met de aarde voelbaar onder mij met de getijden en de kringlopen van de natuur luisterend, wakker glanst mijn levensgeest in de schoonheid en heiligheid van alle leven…

De dingen doen en aan het einde, basta, geen leer omhelzen. In het halfduister de uitgang raden. Niet in paniek geraken. Hij weet wel dat je komt, het staat in zijn agenda. ---------------------------------------------------------------------------- uit: 'Tot in de nde,nde graad; nestoriaanse kwatrijnen', 1998.…

Als ik bij je was, Zou ik je omhelzen. Als ik bij je was, Ging ik leuke dingen met je doen. Als ik bij je was, Zou ik je zoenen. Als ik bij je was, Zou ik laten zien dat ik van je hou. Als ik bij je was, Zouden we praten over de toekomst. Als ik bij je was, Zouden we denken aan kinderen.…

in het luchtledige bungelen lijnen tussen wat we zien en voelen er gebeurt bijna niets in het spel van licht en lijnen is het alles we houden elkaar vast om de angst onder ogen te komen en de duisternis te omhelzen…

het is als een droom van water die vanuit je handen door je vingers sijpelt het druppelend vallen in een glimmende plas ik schenk mijn dorst aan dit dromende water verbeeld me dat ik goudgevend leef drink van je omhelzing spoel kletsnat in een echo aan…

Armen gaan open voor een omhelzing. Handen klaar om kracht te schenken. Hart vol liefde laat lichaamstaal spreken.…

zwemmend in 'n zee van pijn die onophoudelijk lijkt scheurt de dag open zo lijkt deze nog langer dan dat hij geschreven wordt kleurt het de ochtend grijs in de zoektocht naar verlichting is er niets zo helend als 'n liefdevolle omhelzing van jou…

er is daar de traag wurgende omhelzing van de slang de ijzeren klauw uit het gapende ravijn het zinken in de giftige grond van het walmende moeras de inktzwarte duisternis die het bevende licht verslindt er is daar de verlammende stilte in de angstdromen van de nacht…

in het prangen wrijft het dringen het omhelzen open dat te knellend is, en drukt, en breekt een leegte aan waarin de ruimte zich ontvouwen wil, en zuchtend zich ontvouwt. zo herinnert zich het bloeien dagenlang het prangen nog in het licht dat nu in nachtblauw open flitst.…

Tijdens een nostalgische omhelzing aan het liefdesfront verloren wij zoete woorden in bittere valkuilen. Het begin eindigde met wat nu is moedeloos aanvaarde droefenis.…