Alle inzendingen over onbepaaldelijk geleg

nee, vandaag doen we niets meer geen ingewikkelde vragen voor ons ligt een leegte naamloos ver weg het land onbepaald de zee morgen is tijdloos als gisteren terloops een gedachte waard liggend op amorfe stranden zijn zon te aanbidden…

de Maasche Sluizenaren nog na Schiedamsch stokerijen Vlaardingsch schellevispeekel verlopen haringvisserij zo polderig landerig zo vol van uitzicht blik op verre verten zichtbaar grassend land kassen groene plant tuurt ter overzijde pernisse pijpen oliepluimen bij u de Waterweg door 't land men ziet de Watersnood vanaf de wallekant…

wie belt er op dit late uur de oorlog is hier al vandaan morgen woont niemand meer voorbij het laatste huis later zijn de ramen toegedekt op een zeker moment valt toekomst steeds verder in de straat, nu zonder mij ooit, achter de tijd in een open veld…

In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade, hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer, emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel nog dicht, twee elastiekjes eromheen. Binnen zaten ze allemaal bij elkaar, een vroeg om zijn vissershoedje, een ander…

Vandaag zou er geen zon meer zijn Voorspeld werd Wind en regen Toen onvoorspeld de zon toch kwam Kwam het mij goed gelegen…

Ik ben door niets en niemand af te remmen, Maandag al krijg ik de gelegenheid. Dat ik nu hoogstpersoonlijk mag beleven Dat Groningen gelegenheid gaat geven.…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

alleen niemand bij mij in de nabijheid die zegt wat ik moet vrijheid onbegrensd lot het lijkt vrij onbepaald totdat de werkelijkheid je weer inhaalt…

Bang voor onheil en gevaar, Voor iets onbepaalds en raar En je neemt een beklemdheid waar. Maar het bangst Ben ik voor ongefundeerde angst.…

Flets ruikt de vroege regennacht en rauwt het natte licht als deze onbepaalde dagen. Niet één die clavecimbelt, mesto cello speelt. Of moet ik in c schrij(v)en?…

de avond is ternauwernood aangevreten door bevroren wolken stroomopwaarts ergens toch moet het daglicht stranden in resten, in randen, in veilige handen voor het geval alledaagsheid aan invloed zou winnen, morgenstond zich in overuren zou ontginnen tussentijds zijn generaties vervlogen naar interstellaire ruimten, genoeg voor eindeloos…

weinig monden praten mij aan hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee…

Aldus met excuses bepakt vertrekken wij voor onbepaalde tijd, met onbepaalde bestemming. Wij waren de laatste dagen bijzonder lusteloos. ---------------------------------------- uit: 'Alsof er iets gebeurt', 2000.…

In China zijn de schoolgaande Chinezen Naar huis gestuurd voor onbepaalde tijd En dat vind ik als leerkracht wijs beleid: Voorkomen is veel beter dan genezen. Dus sluit ook hier de scholen wegens SARS, Maar niet de restaurantjes en de bars.…

Wonderlijk leven vol klankkleur waarin hun muziek ook nog eens voortdurend is doordrenkt van emotionaliteit en hoog activiteitenniveau die ieder van ons kan horen in de ochtend bij verschillende gelegenheden.…

Met dank aan Wil Melkert voor de inspiratie van zijn netgedicht 'Een mentale vlam'. __________________________________ Mijn ik was in de ban van haer fysiek de zachtheid van haer macht en haer bekoring zij wilde mij beheersen zonder storing maer 't grote misverstand maekte mij ziek Haer scheve schaets leek een imperatief zij…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Toen we keken over het water en de wind toevlucht zocht achter een andere rug, of Toen we onbepaald flaneerden met het oog op een ander gezicht, of Toen we die nacht werden verlicht door mijn laatste sigaret, omdat er verder niets was Zelfs toen, was het er…

Ter gelegenheid van cognitieve vaardigheden komt inzicht en rijpheid wier goede voortgang na jaren zwijgen en gepraat de gelegenheid met componenten samenbracht, belangeloos en objectief lijk gesloten vragen uit een boek.…

Op de vensterbank lag ze lekker in het zonnetje. De huismuis liep in de tredmolen, De goudvis zwom zijn rondjes. De klok tikte het einde der tijden Het vloerkleed was nog nooit uitgeklopt De grote baas lag te slapen op de bank. Stilletjes is ze opgestaan. Het geld heeft ze maar laten liggen.…

de keukentafel zet het spoor uit ik luister naar de aangezetenen het schuifelen van voeten contracteert deze bedoening in een mysterieus orakel hun handen spreken met vork en luifel terwijl hun ogen zwijgen over de lekkernijen die zijn gebiologeerd in het groen van een waarlijk bestaan wie kent wie aan deze tafel, al is het wit van uniform…

na een mislukte oogst wordt met geloken ogen de muziek op deze woorden doorgewezen naar een kies; hoelang zal het nog duren in deze onbepaalde ruimte zonder enig benul, onbezonnen, ondoordacht, zelfs niet doenlijk of uitvoerbaar doch te zwaar om te dragen…

Liefde word mij gegeven, tot onbepaalde tijd. En in mijn dromen is de zon aan het schijnen. Toch kan er een tijd komen waarin alles zal verdwijnen. Het is hier donker en koud. Ik kom nooit meer vrij door wat er is gelogen. Ik heb het leven toevertrouwd. Dat was dom van mij, was ik maar weggevlogen.…

Geen verleden, geen toekomst meer het heden onbepaald onbewust van tijd en eind .…

Het tijdstip onbepaald Elk moment wil ik weten Waar kijk je naar als je status staat Op online Ben ik vergeten Kom ik niet eens meer voor Op het smalspoor Van je favorieten Zie ik jou wel online Maar pingen je vingers Met andere zielepieten In het kleine scherm Van nieuwe werkelijkheid Dankzij een softwaremogelijkheid…

Wat een heerlijkheid Nu ik jouw liefde ken En als een marathon Door je hart heen ren Wat een heerlijkheid Om jou te beminnen Strelend en zo helend Gevoel buiten zinnen Wat een heerlijkheid Om te kunnen leven In rust en tederheid Door liefde omgeven Wat een heerlijkheid Nu ik je heb gevonden Voor onbepaalde tijd Door liefde verbonden…

soms laat het raam licht door dat er gisteren ook al was te hooi en te gras op een onbepaalde plek in het achterhoofd, ergens achtergelaten zonder bericht in buurlanden ruikt het naar thuis en thuis lonken de buurlanden overal zijn wijkende wolken maar nergens is een hemel blauwer dan in gedachte aan mijn vroegste dagen…

gevoel geen woorden meer te vinden en dat ik alles reeds heb verkend ja, dat is wat ik daarmee bedoel het leven heeft mij al zoveel voorgelegd of door sprakeloze momenten gedreven er is zoveel gezegd en mateloos gezwegen ik verlang naar het verleden die stuwende krachten heb ze allen bereden ik rust nu in het zadel van heden met onbepaalde…

de balans tussen dromen en leven is soms voor even wazig en zelfs onbepaald zou de last van contemplatie ook wegen op een simpel wezen? Zijn de rede en reflectie middelen tot overleven? Nemen zij ons bij de hand? Is afstomping soms een zegen? Voor ons strijdende geweten we kunnen er soms niet meer tegen we vallen van ons evenwicht…

Slechts bepakt met een saxofoon en wat gedichtenbundels vertrok ik naar het oosten voor onbepaalde tijd. Vierduizend zonsopgangen later, herinner ik mij die dag als de gelukigste van mijn leven. Het gevoel van absolute vrijheid dat ik ervoer op het moment dat de Boeing 747 opsteeg heeft mij nooit meer verlaten.…