Alle inzendingen over onbesproken

Je hoeft niet intelligent te zijn om het woord onbesproken te laten de ziel voert waarheid weg van het moederschip op volle, apathische zee is de geest alleen met de getijden het is niet nodig geniaal te zijn wanneer de dood om de hoek komt met nieuwe spelonken vraagt ratio geen leegte woeste golven bespelen het noodlot…

"Eenvoud, neem de zon, desnoods de maan" zeg je maar je zwerfoog kijkt in leegte van een afstandelijk hart beweegt de stilte, sober in zichzelf gekeerd ziet hij de weemoed van de nog onbesproken zomer.…

onoplettend in mijn ogenblik zat je daar in een schaarsverlichte hoek zo onbesproken en woordgesloten als het nog ongeopende boek met de dunheid van een spiegel zag ik ons aangezicht in het speelse glas onwetend van de loop der nabijheid die voort zou gaan zoals het was…

En ik voel mijn hand door de jouwe heen gaan, ik droom dat je me vraagt in jouw voetsporen te komen staan -Maar de stilte is pijnlijk al worden er wat woorden gesproken- Je vertelt me dat je blij bent met de steun die ik bied, maar zeggen dat jij er ook voor mij bent nee, dat gebeurd nog steeds niet -En al zijn er zoveel mensen aanwezig…

Dan klapt hij dicht zwijgt... hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert de stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het niet Waarom zei je dat dan niet het ergste is de stilte erger dan de storm…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

zonneschijnsel een godsgeschenk De kleur van het blad van bladeren een stille wenk van herfstmaanden nog onbesproken onvoorspelbaar de nukken van't weer De deur.... van winter op een kier?…

als dode mussen in de tuin de gestorven woorden onbesproken zwarte lakens waaronder het veilig schuilen is op een dag verduistert de zon de avond valt uiteen in sombere nachtgedachten en besluit ik de sterren terug te hangen in het heelal waarna de slaap ongehinderd binnensluipt…

ik proef vergankelijkheid op zachte wangen en lees verwarring in jouw ogen onbesproken dit onderwerp 't zal toch niet vermeden zijn stilletjes absorberen we het nieuws ineens voel ik hoe mijn stoel wankelt niet dat er aan de poten wordt gezaagd, of toch.. geduld beoefenen is nu de grootste uitdaging de tijd tikt anders…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

wat nog ontbreekt is een toekomst van onbesproken gedrag alsof niemand het er ooit over heeft gehad; dat verleden voldoorleefde zonder trendbreuk, verankerd in rots, in gesteente van fluwelen bergen de vraag waar gedachten blijven als we het denken verleerd zijn het kennisnemen, zich onthouden van het voortijdig nalaten en dit alles…

Zo 'n Mabel is gereserveerd, want geenszins onbesproken. Wellicht wordt deze parodie, als Friso niet verbruidt, het einde van de monarchie: een koninklijk besluit.…

Er blijven dingen, die onbesproken zijn klein, maar al zou ik ze zingen doen ze evenveel pijn. Woorden uit een zin zeggen vaak heel veel over liefde en haat jouw gevoel, dat ik graag met je bepraat. Mijn hart kan spreken zinnen maken op papier met liefde en veel warmte geef ik het op mijn manier vandaar staat mijn liefde hier!…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

ik zal nooit méér zijn dan de kou uit bomen van winter wanneer het vonnis zich laat herhalen onbesproken in ieder wankelend antwoord omdat men weet dat ik mijn waanzin bevestig in het braken van schimmen net onder mijn huid waar ik hen voed met broze gedaantes en zwartgeleende tijd eenmaal in mijn droom weten…

Wrevel onbesproken seks uitgesteld en leuke dingen, daar komen we niet aan toe Even niet belangrijk Even niet de tijd Even niet de plaats Even niet vanzelf Dan maar over anderen praten en nog wakker in bed plannen maken ze rondspelen over de zachte band van mijn eigen versie van de feiten - een droom die te mooi is om niet te geloven…

Verwijderd van alles wat mens is, terug naar het land van de dieren waar liefde onbesproken altijd voor hem zal zegevieren.…

rozen die spraken zonneschijn gelezen ze dronken de regenboog niets bleef onbesproken wolken werden gevangen veilig verborgen binnenin de regen kleurde oranje sterren lachten zilverachtig harten die smolten openden ramen van de ziel om de schoonheid te absorberen geborgen in 'n zee van goud ©LadyLove…

vierkant is het gedicht dat nauw luistert in dit bos waarvan de bomen iets abstractachtigs hebben ontdaan van hun hout en kleuren steken zij kort en bondig af tegen een witte wand als voorbeeld van onbesproken gedrag er liggen geen woorden voor het grijpen de wind nam alle letters mee het zwijgen staat nu tussen de regels geschreven…

nu is het moment dat eilandenrijken bezwijken onder de druk van celwanden langs het onbesproken kind dat vlucht over bruggen met oppervlakkige pijlers dat niet mag zijn, dat hoort te zwemmen in giftig water zodat het lijf is afgemeerd roemloos bestrijkt daarna een nevel het leven in zee en louter periferie tot ongeboren toekomst gloort…

wat heb ik te willen nu jij in mijn nachten je zinnen laat schijnen even achteloos als de dood die verdwijnt nu jij me verwarmt met je tijdloze klanken mijn rusteloze hart heelt mijn hongerend lijf kom, geef me de toegang tot jouw verste verzen en pas ze diep in mij als waren ze nieuw wek me met een morgen die niets onbesproken…

Er blijven dingen die onbesproken zijn klein, maar al zou ik ze zingen ze doen evenveel pijn. Woorden, uit een zin zeggen vaak veel over liefde en haat jouw gevoel, of ik die win?…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

Ongesproken woorden hangen voelbaar in de lucht ongenaakbaar onbesproken voor de waarheid op de vlucht. Zeg maar niets en hou de schijn op beter dat men nog niets weet maak geen zorgen het wordt beter geen problemen dus vergeet.…

gerangschikt of als wild bouquet herinneringen zijn slechts wat beelden flarden van geweest ze kunnen overdonderen maar ook verwonderen als een pakkend gedicht die je leest een wijze les een warm hart besef van tijd verzwijgen is niet nodig spreken overbodig het is een vreemde wijsheid een gedicht zijn slechts wat woorden onbesproken…

Onbesproken is hij in wat hij zegt in voetbaltaal. Hij dirigeert de kansen van het spel; onderdrukt agressie en voetbalrel. De scheidsrechter beschikt over autoriteit; het is een onmiskenbaar gegeven. Fluit hij uit of fluit hij thuis, met zijn autoriteit beschikt hij over wat in de wedstrijd zal worden voorgeschreven.…

het gezicht bleef bij het lichaam ook toen duisternis intrad de avond viel ver voor de vroegte neer zodat geen woord onbesproken bleef met nauwelijks hoorbare fluistering kon ik het ruisen van populieren horen alsof mij werd verteld waar water en kust tot branding samenvloeien in het zand stond geschreven aan wie deze woorden waren…

mag ik de nacht verdoeken nu jouw licht mijn waarheid is gaan schijnen ik was alleen kon geen kant meer op jij leek de weg te wijzen schilderde een opening volgde stil jouw pad samen hebben we de wegen afgelegd in kleuren omgezet maar iets bleef onbesproken de spoken van de nacht in zwart zijn er nog steeds elkaar geluk beloven…

gestalte gewikkeld, glanzend zwart gelaatloos, gerimpeld aanzienlijk verward blik richtend naar de horizon passie en enthousiasme verloren accepteerde ooit onsterfelijkheid maar wilde niet langer, bij levenden behoren liefde gekend, liefde verloren alles gezien, alles gehoord ik keek naar hem, hij naar mij Hij sprak niet, zei geen woord onbesproken…

Ik ruik het angst zweet van de onbesproken woorden. Gesmoord gegrom klinkt uit stellingkasten en weggemoffeld onder het tapijt zie ik zwammen en bloederige resten. ik hoor de hartslag strekt zijn benen. En biedt mij bokkenpootjes aan.…