Alle inzendingen over ongewone

Maar dit is een hoogst ongewone dag, en voor ik 't weet heb ik al opgehangen. Mijn koude lijf verwarmt zich met verlangen; Mijn lichaam trilt als nagalm van jouw lach....…

Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort van blij.…

altijd al zo daar is men onderling niet uit weet je wat ik zo in jou bewonder hoort ze wel eens van een enkeling is dat je zo uniek jezelf kunt zijn dan knikt ze maar wat als antwoord want zij begrijpt die ander niet zij is zichzelf in voor- en tegenspoed dat is toch niet om je te verwonderen maar daarmee bevestigt ze weer haar bijzonder ongewone…

Geen vreugde niets ongewoons is er in de klank van onze messen en vorken. En natuurlijk weten wij niets van het geluk van reizigers in een avondtrein. ---------------------------------- uit: 'Het karige maal', 1978.…

adem hijgt in droge dorst verslikken giert in boventoon koorts spookt in gedachten geluiden praten ongewoon lippen breken fluisteren woorden die verijlen in de nacht ogen dwalen zoeken liefde voelen dat de handen zijn gevat rood gloeit nu nog ongebroken, maar stilte heeft in rust de genezing al besproken…

Een tijdje geleden toen ik de foto's voor het reisdocument aan de lokettist overhandigde en hij deze met ongewoon grote belangstelling bekeek, mompelde ik: "Sorry, het lijkt wel aangehouden te Bourtange". "Ja," sprak hij, "ze worden al strenger bij de grens".…

zij komt binnen als een paard in troje die rooie met haar klarinet vingert lucht in een voorspelig zuchten tot bloedgeile jazz opent zwart met rode onderkleur in een new-orleanse geur soult tintjes en schurkt zacht tegen tonen van het ongewone dan komt haar klarinet zo zacht nee niet als paard van troje ze laat me smachten naar…

Zo ongewoon, zo bijzonder. Want, morgen kan de laatste keer zijn. De laatste stap, de laatste koffie. Dat, besef ik vandaag als nooit tevoren. Ik kijk haar aan en geniet. Van haar koffie. Van ons leven samen.…

Je maakt mijn wereld open, lang gezwegen over wat ik je breng, vanuit dat land weer te kiezen, vaak langs ongewone wegen, maar op eigen kracht, die steile bergwand te beklimmen, en op z’n beboste flanken te nestellen boven op een macht van de ervaring, om na elke klim elkaar te vertellen, de moed niet te verliezen, wat misschien verleidt…

“Het zout is hard nodig voor de wegen En om als samenleving bij te dragen Wil ik u, als medeburger vragen Graag uw eigen stoepje schoon te vegen” “Mijn uitspraak vind ik echt niet ongewoon Ik houd altijd mijn eigen straatje schoon” ------------------------------------------------------------ …Premier Balkenende wil dat iedereen de sneeuw…

Bijzonder lelijk en ongewoon ogen wangen, neus en oren. De jonge vrouw kijkt vol afschuw naar het monster uit haar schoot dat ligt te krijsen op een peluw in de armen van haar echtgenoot. Ze had er alles voor gegeven maar nu het dan geboren is verwenst ze dit mismaakte leven.…

van de angst Waarin ik geboren ben En mijn hele leven Ben blijven wonen - Heb nog wel pogingen Gedaan om ooit nog eens Te verhuizen, Maar angst hield mij tegen - Was een goede raadgever, Dan weer slecht, ik weet Niet hoe ik hem noemen zal; Maar als ik Dag Bert al Niet meer verdragen kan En ik instinctmatig Inkrimp tot ongewoon…

nog masseren tonen de onrust van het ongewone in het elkaar aankijken liet nog niemand echte aversie blijken de ijzeren kam schraapte alle klitten van decenialang eruit ten koste van een uiterst gevoelige huid in dit woestijnig leven hitte en klimaat hadden verzorging vergeten dus opgelucht keek men elkaar aan en lieten bedachtzaam…

kokend water een zakje thee gewoon een glas dampend hete rooibos thee schenkbare liefde in de eenzame kilte van een eindeloze nacht drinkbare bronsrode moed transparante gouden gloed in die pikdonkere nacht sympathiek troostrijk vocht het niet mogen maken kan je heel diep raken gewoon wat thee door dat ongrijpbare opeens zo ongewoon…

Ik wens je geen 365 dagen vol geluk: een boom moet nu en dan ook stormen doorstaan om stevige wortels te krijgen. Ik wens je een goede gezondheid maar ook soms wat hoofdpijn of andere ongemakken om zieken te begrijpen en nabij te kunnen zijn. Ik wens je succes in je werk maar ook nu en dan een tegenvaller om niet overmoedig te worden…

Ik wens je geen 365 dagen vol geluk: een boom moet nu en dan ook stormen doorstaan om stevige wortels te krijgen. Ik wens je een goede gezondheid maar ook soms wat hoofdpijn of andere ongemakken om zieken te begrijpen en nabij te kunnen zijn. Ik wens je succes in je werk maar ook nu en dan een tegenvaller om niet overmoedig te worden…

het kille halogeen muzikale energie uit kv 622 juichend koestert het allegro zich in het diepste van ons samen zijn roept het voorname adagio in fluisterzachte weemoed momenten op van stromend geluk vervagend in stille verten deint het rondo in kristalschittering dansen wij in een warme blauwe nacht deze magie eindigt boven de sterren ongewoon…

Hij schilderde een sneeuwlicht venster in de kobaltblauwe lucht ervoor een wolk een ongewone het lijkt of Christus in die wolk is opgenomen en wat houdt Hij in de hand?…

vele 'lichtpuntjes' zweven al komen deze veelal uit het niets ze betekenen altijd wél iets maar wat is het doel ervan wijst het mij op wat ik kan, of juist meer op wat te bereiken dat ik sommige dingen niet mag ontwijken maar serieus nemen moet Om te leren wat is goed en welke keuzes niet te maken deze enkel te bewaken Waarom op deze ongewone…

Met ongewone lichtheid smelt de nacht in mijn ogen en verdwijnt gelijk een vroege vogel aan de horizon. Varend op de sterren vraag ik mij af in welke ademtocht de opgang ligt. Bij welke maan kom ik thuis is het te beschrijven een verhaal waarin as in water veranderd.…

AARSCHOT – 8 januari Een trein die op weg was van Hasselt naar Brussel-Zuid heeft een ongewone stop gemaakt. Aangezien alle toiletten in de trein stuk waren, werd een plaspauze ingelast op station Aarschot.…

AMSTERDAM - Doordat mannen die vreemdgaan vaak haastig seks hebben op ongewone plaatsen als de badkamer of de werkplek, hebben zij een verhoogde kans op een penisbreuk. ------------------------------------------------ ’t Idee alleen doet mij van schrik verstijven Ik wou dat ik het niet gelezen had Al doe ‘k het nooit op werkplek of in bad…

ik heb hun stemmen allemaal gehoord in verleidelijk of dwingende toon zij opperden hun mening en helemaal niet ongewoon maar wensen ook bevestiging en graag van hun patroon natuurlijk is er vrijheid van keuze maar de pressie tot accepteren is niet zomaar af te leren blijft een uitvloeisel van macht die zich niet enkel door woorden…

denk je niet terug aan de wind over het water kijk je niet meer naar foto's die nergens over gaan maar vandaag zag ik de wind ongewoon krachtig het water beroeren onder een harde zon en ik zag jou met je hoofddoek en je zonnebril op de foto in een paradijselijke tuin je wou laten zien hoe je er zo uitzag, en straks weer in Afghanistan…

kerst voelt dit jaar broos en ongewoon zo heimelijk zweeft er ongerief rond met afstand en een verkapte mond met reine handen bestuur ik een wagen manoeuvreer ik me langs vakken ‘Kom’ zeg ik tegen mezelf ‘Laat de moed niet zakken’ het feest van licht omringt mij overal de wenskaarten aan het lint met soms een geschreven…

Ze is prinsesje van de straat met liefgeschreven blauwe ogen die verzweven op haar pasjes die ze danst -steeds uit de maat op brekebeentjes die te klein nog zijn maar steeds weer opgetogen me vertellen dat ze met een huppel door het leven gaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes en vertel het ongewone met je springerige beentjes van…

In mij zetelt het ongewone en vergankelijke dat altijd weer om voorrang schreeuwt, slechts mijn hart beheerst het ritme, samen verder dan de niet mis te verstane fluisteringen van een gedroomde onmetelijkheid. dat jij mij schonk in alles wat niet kon.…

Op mijn gitaar kan ik zacht een snaar aanslaan en dan mijn vingers vormen tot een ongewoon akkoord of laat des avonds langs de door de storm beruiste bomen gaan 'k Kan bladeren in een boek met platen of op een nieuw vel van mijn bloc een streep zetten of dwalen naar de stenen bank waar we eens stonden Of met de trein naar Zandvoort naar het…

Een duik in 't woeste water, met ongewoon sterke branding, de zon aan hoge hemel rond de klok van twee. Mijn huid begint te gloeien, kamerwit wordt kreeftrood, in 'n onbewaakt moment aan 'n ijskoude Noordzee. Finale aan de muur speelt Frans blauw tegen een warm rood, op gelaat en schouders neem ik de kreeft mee.…

je lacht mij een heerlijke mond met tanden toe in jouw winkeltje pontificaal sta jij te shinen achter een totaal lege toonbank ook reclames en verpakkingsmateriaal zijn niet te vinden in jouw rusteloze handen op professionele toon vertel jij dat in de winkel alles te koop is juist het ongewone dat smaakt naar zoete tonen…