Alle inzendingen over ont spannen

als ik de krampen in mijn lijf verbuig naar positieve energie in aangepaste schoenen overblijf dan gaat het goed, maar ik moet niet weten wie mij moed geeft overeind te blijven als een oordeel dit beklijft ach, de evenknie van wie ik ben loopt zoals ze lopen moet ze danst de foxtrot tot het eind een chachacha of vier flamenco, tot in…

Ontmoeten Mij ontdoen van moeten Ont.....moeten Het niet moeten Ont........moeten Vrij zijn in gaan Ont.........moeten Omdat ik het wil Ont.......moeten Nee het hoeft niet Ont......moeten Omdat het mag Ont..........moeten Hoe moet dat dan?…

Spanje in ont Spanje Spanje uit…

Te vaak Liet Ik mij Voor het karretje spannen En nu Denk ik Te vaak Dat ze mij Voor hun Karretje Willen Spannen…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

Doffe ogen, spanning in je hoofd, emotieloos zeg je woorden die je niet meent. Uit de grijze diepte van je wezen komt een traan, als een sprankje hoop. Weifelend, stap voor stap, kom je terug van de dood lopende weg.…

waar mist licht verschuift komen tijdsbeelden samen een vogel rust zacht…

Ik ben zo ont-zettend blij want vanaf vandaag kan ik zeggen jij hoort bij mij…

Verder Met leren Een eigen draai Aan mijn leven Te geven Mijn eigenheid Ont-dekken…

Treurwilg vallend blad Vlinders die zich ont-pop'pen Heel-al's ziels-ver'Want…

Winter Zomeruur Spring'tij ont-regeld uurwerk Herfst blad schrijft lente…

toen zij draden spande tussen het wolkendek en de poëzie verdween het gewicht van woorden haar pen danste licht uit het lood in de zon de doden kwamen thuis alles schitterde…

als mijn gemoed overloopt van ont of beroering door de alledaagse dingen dan vloeien uit mijn vulpen veel woorden die hopelijk eens groeien tot stijlbloempjes…

De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht. De vraag staat nog open nu de zinnen ontbreken die kunnen ont-vatten het verlangde gehoopte in een woordloos gedicht. Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

In die korte spanne slaat de specht.…

Jij die mij weet te ont-roeren. Jij die je aan mij ont-hult. Ik koester Jou. Jij bent het beste in mij.…

Maanhaiku Het sterrenstelsel samen met de volle maan vallen 's-nachts samen Sporthaiku Badminton de sport het racket als instrument shuttles goed geraakt Crimehaiku Stille getuigen als onwillig slachtoffer die nooit meer spreken Rommelhaiku Het geluid gepaard met lichtflitsen en donder dan opnieuw stilte Intiemhaiku…

Ik zal het nog een laatste keer vertellen U kúnt het zijn, ú bent misschien die winnaar Draai of druk het nummer, ja, begin maar U kunt nu met het juiste antwoord bellen Ach, helpt u mij toch even; ik ben blond Is het UIT-, of is het VER- of is het ONT-?…

go- tha ver- school zich diep in hem liefde aan zie het zoeken zelf- ont…

Och, ooit vergeet ik nog haar klank en ‘t ruiken van die liguster dauwend langs de luiken want dodelijk ont-hegt teert het musje weg.…

Hij legt zijn handen op zijn buik hoe zacht denkt hij buiken zacht als hooi daar ligt hij dan het zomert de uiers spannen ervan…

knoopsgat, ragebol klasbak in draden spannen waken, dispuut... zo muggen en vliegen vangen ze riep...”je laatste minuut”!…

Het lijkt zo al met al een flinke strop Die door de Nederlandse overheden Door het bankroet van IJsland wordt geleden Al eisen ze alsnog hun spaargeld op. Het moet toch minstens één keer kunnen lukken Om veren van een kale kip te plukken.…

Anders wordt 't spannen voor jonge mannen. Maar nu stelt de breedte dan weer teleur.…

Ze waren op hun hoede Toen er een brandje woedde En het erom ging spannen. Tegenwoordig, wat u al vermoedde, Koelen ze op deze helden hun woede.…

Bij 't spannen van zijn boog kreeg hij De Crem in 't oog. Toen raakten zijn vingers in de knel.…

Dag die mij Vriend'lijk opvangt Als ik opnieuw geboren Word, me draagt door De uren die deze Spanne duren zal, En zij die mij Gedragen heeft Mij gewichtloos ' s avonds Weer laat gaan…

tegenwoordigheid van geest verdwijnt in nevel ontneemt aan het heden wat ooit was herinnering keert ten spijt vervlecht in zielenvezel wiens naam herkrast in hout ont-ijst in glas zonder tegenbericht weerklinkt wederhoor vandaag haperen praatgrage monden tongen hun wisselwoorden traag…

Koorddanseres op de spanne tussen dood en leven IJzersterk, de geest oerkracht om te leven Zo vaak balancerend op het zwiepend touw Nooit van het koord gevallen maar aan het einde aangekomen…

Geboren worden Om dood te gaan Is de enige Zekerheid die Mij is gegeven In de spanne die Mijn leven genoemd Wordt - zo is het Nou eenmaal, het Is niet anders, Laat het dan maar Zo zijn - onontkoombaar Verlies waarmee ik Moet leren leven…