122 resultaten.
Spijt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 In alle rampspoed was 't ons ontgaan
We weten nóg niet hoe het kon gebeuren
Maar dat we deze misser zéér betreuren
Daarvan kunt u wat ons betreft op aan
Want hoe je ook zo'n bloedbad wendt of keert
Het grootste slachtoffer is altijd Geert !…
Vroegere decors
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 ik verwater
er klinken
geen klaterende
spitsvondigheden meer
kleuren roepen
tevergeefs om het
dansante gaan
ik blijf gewoon staan
in het kijken
kan ik nog
enkel vergelijken
met vroegere decors
de innoverende
details ontgaan mij
raken niet meer
aan mijn vitaliteit
waar ik eerder de
werkelijkheid beleefde
in speelse dromen…
Baken verzet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 298 Mijn illusies zijn verdwenen
natuur verloor z’n interesse
liet me vallen, en kijkt toe
hoe ver ik freewheelend kom
Er gebeurt iets met de tijd
of met m’n tijdwaarneming
als kind zo traag als stroop
nu ontgaan mij de dagen
Ze gaan te snel om te lezen
de week is de nieuwe ‘dag’
code van zeven witte strepen
labelen m’n nieuwe baken…
Als een vlinder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 275 jij bent anders
groter in ogen
liever in je lach
de wereld gaat
aan jou voorbij
maar jij blijft blij
aan kleine dingen
vind jij kanten
die ons vaak ontgaan
in steeds herhalen
probeer jij uren
in leven te vertalen
geluk zit
als een vlinder
op je handen
je koestert
vleugels die
je nooit zal vangen…
Crooswijk vs Cruijff
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Het kan niemand zijn ontgaan, ook Crooswijk niet, had hij nog geleefd...…
ik zwijg
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 877 part
slik slechts even
als jouw ogen schouwen
en je lijf schokt
in een bevende smart
al heb ik weet
van diepe dode grachten
en luchten
zo zwart als roet
mijn ziel kent nimmer
het verstild smachten
dat jou
vereenzamen doet
maar ik zie ook
jong lente groen
in alles ontstaan
als een aardse zoen
die jou uiteindelijk
niet zal ontgaan…
Of je twijfelt of je gelooft
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 312 Of je nu gaat twijfelen of geloven
Gods schepping is uit niets ontstaan
en dat kan niemand meer ontgaan
Hij kon onszelf nog meer beloven…
wacht tot de grote dag is aangebroken
en ‘n paradijs voor jullie zal opengaan
of je nu gaat twijfelen of geloven
Gods schepping is uit niets ontstaan
Kijk naar de sterren, zon en maan
door wie worden…
Clima nova
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Wellicht is het u, als vakantievierende liefhebbers
van het snelsonnet, ontgaan, maar ook ditmaal heeft Wim Meyles ons voorzien van een vredelievend, ironisch doch klimaatneutraal, biodivers
groen vers...
________________________________
Hoe zuidelijk klinkt cabo
vinho verde
Van Baskenland tot Andalusië
En d' oceaankust van Galicië…
Mol
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.517 Slechts de verklaring
is ontgaan.
Ik huiver als ik denk: zelfs met de onderkruiper
heb ik medelijden.…
AANLEIDING TER NEDERDUITSE DICHTKUNST
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.608 Verkeer kan ik uitsluitend ontgaan
op oversteekplaatsen, met armgezwaai,
’t gevaar in dit geval hangt samen met
de weerstand van het skelet.
Ik ben, kortom, een wezen dat huist
in een nest van koffie, thee en tabak.
Daarbuiten ben ik beklaagbaar.
----------------------------------------------
Uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…
De lokroep van de zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 276 Als een bruid in de morgen
ligt de zee in al haar uitgestrektheid
kalm, bijna sereen in volle schoonheid
te wachten op haar prooi
De golven spelen het spel der verleiding
lokkend, fluisterend water
haar golvende rondingen, getooid met
sneeuwwit schuim wenken je naderbij
De wind wakkert aan en de zee die
zich haar prooi ziet ontgaan zweept…
het gewillig riet
netgedicht
4.0 met 70 stemmen 2.879 duik maar niet in het diepe
roep ik binnensmonds naar haar
bewijs slechts eer aan oppervlakkigheid
het is een loos gebaar
dat weet ik goed
immers tot meer is zij niet bereid
het is haar lach die mij overdondert
en zij heeft weet hoe naar lippen te praten
ook de bevallige heupen die haar verschijning
lijken te omhullen ontgaan mij niet…
Christine ........mischien
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 3.005 als een geschrift
verstoken achter woorden
die wachten op morgen,
ontgaan aan het nu.
Verder dan de vriendschap
lag onze liefde niet;
Alleen geduldig dralen
aan de waterput
in de veranda.
De grote vreugde
niet gekend,
het minnen
nog niet gewend
morgen mischien Christine...…
nieuw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 665 zonneschijn zijn die mijn hart vult
Met liefde die je in overvloed aan me geeft
De wind blaast me van mijn voetstuk
Waar ik dacht vast te staan met veel overtuiging
Je zachte golven dragen mijn gevoelens ten top
Waar ze diep vallen in een gemis, als je er niet bent
Je nieuwe wind blaast leven
In de leegte van mijn bestaan
Laat me dit niet ontgaan…
Blinde spot
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 216 Leegte heeft geen vaste plek
Ze roert zich als een blinde vlek
Net als goede satire soms niet
Vacuüm verpakt in loze woorden
Een verdorde dodelijke geest
Uit eenzaam kwaad gefreesd
Is nergens niemand ontgaan
Laat iedereen achter ontdaan
Die kop kan niet meer in het zand
Maar hup, zand erover, in de krant
Verstand op nul gevuld met angst…
Sneeuwblindheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 liet John Lennon
zich vertwijfeld
ontvallen
Terwijl zijn handen zich onzeker
over de pianotoetsen bewogen
En hij voor zijn vrienden
voor het eerst
het magische nummer Imagine zong
Er trok
een collectieve siddering
door zijn toehoorders
geraakt door de onmiskenbare diamant
die niemand kon ontgaan
Omdat John zo lang dichtbij
zijn…
Een bleek zonnetje
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 storm
in met vlagen
hyperactief bewegen
ik kwam je tegen
tussen de buien door
gelukkig geen regen
jij voer uit
tegen mij zonder
een bekende reden
ik liet je razen
trachtte een evaluatie
te maken van jouw averij
pas later in
rustiger vaarwater
kwamen de tranen
het mooi weer spelen
is gedaan donkere wolken
kunnen je niet meer ontgaan…
Een schamele buit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 altijd weer
gooi ik de netten uit
zoek naar antwoorden
op vele levensvragen
de zee lijkt
groot genoeg om
alle opstekers in hun
markante kleur te dragen
vaak rest een
schamele buit als ik
de vangsten binnen haal
hun filosofische waarde bepaal
spartelend aan het
oppervlak is alle diepgang
ze ontgaan in het speelse
van een gemakkelijk…
TIJDSBELEVING
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 248 heeft alleen iets met het jaargetij
En met tegen de eeuwigheid aan schurken
Of soepel als een peuter op zijn hurken
De tijdstroom zien met al zijn muiterij
Zijn dokken, loodsen en relatiescheepjes
Logboeken met van liefhebben de kneepjes
Opvarenden, zij ziet hen met miljoenen
In sloepen en op tankers en galjoenen
Trekschuit en Cheopsboot ontgaan…
Slot
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 251 de wedstrijd was verloren
de zege mij ontgaan
hoe maakt’ ik onvernederd
deez’ afgang ongedaan?
ik zei: ‘hier blijven slapen
lijkt mij geen goed idee
jouw fiets kan niet op slot
straks nemen ze hem mee.’…
Stilte lijkt de spijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 176 geen mens te zien
onder het groene
loof van de platanen
een deur staat aan
ik zie het leven gaan
en treed naar binnen
zet me neer als gast
ik werd verwacht
de maaltijd gaat beginnen
stilte lijkt de spijs
naast brood en vis
gebroken door gefluister
de gastheer kijkt me bij
het afscheid aan het aura
rond zijn hoofd is me niet ontgaan…
NODELOOZE BEKOMMERING
poëzie
4.0 met 2 stemmen 290 Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen
Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan,
Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen,
Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan;
Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken
Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed;
De menigte…
Teveel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Wat ooit bestond tussen zon en maan,
en wisseling der jaargetijden,
de natuur stond ons terzijde,
is dat alles ons ontgaan?
Wij worden nu nog slechts door tijd,
en domheid van een ramp gescheiden,
wie staat ons aan het eind terzijde,
als we de laatste grenzen overschrijden.
We hebben al teveel genomen,
uit welke verten we ook komen.…
Klaasje Zevensterstraat '60
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 85 altijd van genoten
En las de juf een keertje voor
Dan was de klas een en al oor
En werd de dag fijn afgesloten
Één iemand kon een schaduw leggen Over de dag op weg naar huis
Hij joeg mij grijnzend angsten aan
Ik durfde niets ervan te zeggen
Bennie hing aan een klimrekbuis
Zo rood als een kalkoense haan
Zijn smoor zijn is mij toen ontgaan…
Wringen in bochten van onrecht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 202 Dat kan toch niemand zijn ontgaan,
heeft dan in ‘t heetste van ‘t gevecht
niemand naar jou gekeken?
Getekend zoek je naar een teken
dat je slechts even denkt te zien,
je wilt, je hebt toch echt het recht.…
Doorreis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.505 Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van sterren staan,
wat aarde, zee en wind niet telden
en laat geen fluist'ring u ontgaan.…
alleen de klank is blijven hangen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 304 ik dacht de wereld
groter dan mijn handen
ze werkten streelden zacht
hielden jouw vertrouwen vast
ik wilde kracht
toen ik mijn warmte
had verloren van jou
had ik iets meer verwacht
je hebt mijn lied gehoord
alleen de klank is blijven hangen
woorden heb je wel verstaan
maar de betekenis is je ontgaan
ik wil je zoveel zeggen
maar…
Ooit
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Dat wat ontstaat
ontstaat, omdat het moet
schijnbaar
blijkbaar
Ooit
zullen
antwoorden komen
zegt een oude wijze man
die als wacht
de rivier laat stromen
Als een kern is ontgaan
langs het oog van de mensen
zal dit nieuwe ruimte slaan
en kan men blijven zoeken
naar zelfontwikkeling
en nieuwe grenzen
Totdat een reis ophoudt
en de…
de bloemen bloeien dood
netgedicht
3.0 met 133 stemmen 50.860 vervliegen in de wildste geuren
eenmalig springt het zaad
voor even het seizoen ontstegen
een korte sluimering
dan kiemt het volgend leven
ik loop de cirkel
aan de binnenkant
maar zij spiraalt omdat
ineens de ronding faalt
ik nader wat mij is gegeven
ben de lange weg gegaan
een doel is me niet bijgebleven
de opdracht is me dus ontgaan…
Het einde van de wereld
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 537 Als we niets meer om elkaar geven
en leed en armoe ons ontgaan,
als ons hart niet meer kan spreken
en we enkel voor onszelf leven,
als liefde en meelij niet meer bestaan,
dan..., pas dan zal de wereld vergaan!…