Alle inzendingen over ontrouw

ik kijk omhoog en omlaag om de leugen te vinden, de ontrouw die de waarheid draagt boven de deur en zo naar je voeten maar de afstand, uitgestrekt in een huis vol gangen, gooit woorden vele malen los elke vlakte wordt vochtig en ruw uitgesproken, de onomkeerbaarheid ik kan falen en uit het raam springen maar het noodlot is…

En toen was ik plotseling alleen de liefde liet jouw hart verhuizen met de waarheid als een blok aan mijn been begint mijn leven nu te vergruizen Alle mooie herinneringen aan jou zijn in gemeende tranen gezonken maar gevoed door jouw pijnlijke ontrouw zijn ze nog lang niet verdronken Mijn vertrouwen is door jou verduisterd en wordt door…

gaf ik het toe, was erg moe voelde vreugde in het geven tijdens de avond zag ik hoe jij bezig was met overleven had ik jouw uitleg niet begrepen je was ontrouw en jouw gerief voelde duister en benepen toen je me terugzag in de nacht had ik te lang op jou gewacht.…

Want juist in die donkere tijden pleegt de mens de meeste ontrouw door onnadenkend te zeggen 'ik vergeet je niet, ik kom weer gauw'.…

een ontrouwe trawant Het is puur Hollands Weer zo onvoorspelbaar Wat wordt ons door de weerman voorgehouden?…

het geloof onvoorwaardelijk in mensen, eerlijkheid de weigering muren te bouwen jezelf ontrouw te zijn doet vaak pijn huil maar verander niet wees trots naïef is alleen jouw schaamte mijn verwijtende verklaring dat van hen niet anders te verwachten valt maakt me bang ook ik ben zo dus kom bij me sla je armen om me heen…

Hij pelt neerlands taal schift fel geel van wit draagt een hoed van vilt waar geen vorm in zit snijdt scherpe bochten in kromme zinnen weet altijd puntig aandacht te winnen eenzaam aan de top hekelt hij ontrouw nekt met grove streken ieder nieuw gebouw maar alles buiten kijf was hij geen alfa betje dan vast een lekker wijf…

Boze woorden galmen nog na Jij zwijgt in een onredelijke stilte Jij geniet in een zichtbaar zwelgen Deze ruzie over ontrouw Ik stik in een ongelofelijk verdriet Ik walg in een zichtbare afgunst Stilte in moordend zwijgen Jij kust in een genadeloze affaire Jij lacht in een zichtbaar genot Boze woorden zijn gezegd Ik ween in een…

o ja, zij liep over het ruwe zij proefde het bittere kruid de aarde sprak geen woord van welkom een relatie was een branden niet van verlangen maar dat van het vuur der ontrouw de aarde sprak geen woord zonnekind, je zoekt op plaatsen waar geen liefde is, geen paleis jouw noden zijn van kristal pure liefde, het hogere al richt je liefdespijlen…

Ik, die de sagen over diens ontrouw in de schaduw voorlas... Zorgeloos? Vandaag sabbel je opnieuw op die grasspriet, onderbreekt je blote voet weer steeds de lectuur, laat ik je haast hoorbaar zeggen: -Voorzichtig! Ja, zo is het goed.…

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen…

van jouw zondvloed is voor mij onpeilbaar, de stroom te sterk en het moment triggert de tijd ver voorbij onze afstand we liepen in lege ruimtes ontvreemdden de zwaartekracht vermenigvuldigden onze handen en kaatsten de dagen erna terug in het boeket dat verloren in het veld vormloos van de dood werd verlost god was eentonig god was ontrouw…

Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond. Met rode ogen van het tranen drogen om het bedrog na het bezonken rood, breekt de ketting zich in losse kralen van bloedrood, bloedeloos tot lijkbleek dood.…

Een Man van 33 jaar wist tranen uit Zijn ogen Hij ziet Jeruzalem en kijkt naar haar Zijn hart wordt door liefde bewogen Zij is de baby die Hij vond terwijl ze alleen was gelaten Hij maakte haar blakend en gezond liep samen met haar door de straten Zij is die mooie jonge vrouw Hij gaf haar die dure gewaden maar ook al was zij Hem steeds ontrouw…

Als een vlinder in zijn vrijheid dwarrel ik in mijn sas over wolken terug naar de tijd waar het samenzijn ooit was het verleden mocht niet baten wat toen gewoon was klinkt nu gek maar waar wij eens samen zaten voel ik nu die lege plek het was te mooi om waar te zijn jij en ik, ik en jij maar ons geluk brengt nu die pijn waarom bleef jij…

wat als je verliefd bent, maar hij heeft een vriendin, ik heb nooit wat voor haar gevoeld, het was allemaal met tegenzin, ik ga met haar uit medelijden, ik kom er alleen niet meer uit, het liefst wil ik bij jou zijn, maar ik ben te zwak voor dat besluit, je woont al acht jaar samen, zo erg kan het toch niet zijn, nu dat ik jou heb leren…

Ik hoor de echo in mijn lach Als een hoon, mezelf bespotten Waarin de lust niet klinken mag Of de waarheid, het bedotten Ik voel de trilling in je stem Als een vriend, mijn lippen kussen Alsof van mij, en niet van hem Als het goudstuk om te sussen…

hij speekt altijd, zij niet, haar zwijgen maakt haar vrij als een vogel in de morgen die met gezang de zon begroet twinkels in besloten ogen roept dat niets echt moet alles heeft te maken met mogen het grommen is voor de beer die 's nachts wakker heeft gelegen van de zorgen om zijn stoere eer en of ze hem reeds heeft vergeven haar niet…

Mijn vader houdt nog zielsveel van zijn vrouw, Maar hij was tot zijn spijt op zakenreis En daarom stelde hij het zeer op prijs Dat ik dit keer mama verrassen zou: Ze kreeg ontbijt op bed op moederdag, Maar niet die vreemde man die naast haar lag.…

En al die gedachten, mijn lekker stuk, aan ziekte en ontrouw en ongeluk slaan ratelend op de vlucht.…

Misschien kon je het niet vertellen In wezen lijkt me dat nu zo gewoon Jij schonk me immers je eerste zoon Nu mag ik hém niet eens meer bellen Lief je had me niet zo mogen kwellen Ik zag mezelf al met die kroon En daarom kreeg ik je verraad als loon Frappant, hoe dat soms op komt wellen Was dit voor mij toen te voorspellen Al dromend naast…

Met mijn rug naar jou toe weet ik dat jij mij vervloekt éénmaal omgedraaid heb ik meelij met jouw simpele ziel omarm je dan stevig ruggewrijvend en geef een kus op je voorhoofd neus en mond mijzelf voorhoudend dat je het nu wel begrijpt begrijp ik het wel waar ik mee bezig ben Kreeg Judas ook geen kus op zijn voorhoofd Marlon…

De cynicus in mij lacht zijn wrange lach, de moralist drinkt zich liever blind, dan te moeten kijken, hoe verlangen de trouw van echte liefde overwint. Ik hou mezelf niet voor de gek, ik hou van één, die niet de mijne is, en zij van mij, al heb ik dan een mooie vrouw, die beter heeft verdiend dan hoererij. De tranen van de moralist zijn…

Ik gaf je mijn vleugels, mijn liefde en trouw. Ik gaf je mijn woord, van "eeuwig bij jou" Verblind door gevoelens, verward en onthutst, bedroefd door de waarheid door elkaar geklutst. Zijn we te blind en onwetend geweest ? Hoelang ettert een wonde alvoor ze geneest ? Nu zoekend naar wijsheid, naar warmte en zon, en vergeten, vermijden…

Er zitten spaties in mijn relaties. Korte pozen tussendoor, waarin ik als zij soms niet daar is, voor even bij een ander hoor.…

Het meisje Waar ik toen van hield Heeft mij vandaag verlaten Vanaf dag één Was ik al Blind En had niets in de gaten - Mijn handicap Was geen probleem - Zo zei ze…

Als mensen ontrouw handelen, dan zullen spijtig genoeg en tot leed van hun naasten vroeg of laat weer indezelfde valkuil vallen.…

Langzaam trek ik de deken van mijn benen Jij ademt zwaar en slaapt nog diep Ik weet het nu zo goed als zeker Ik zet mijn voeten op de grond Met moeite wrijf ik alle slaap uit mijn gezicht Met een droge keel loop ik langzaam naar beneden Ik heb geen zin om ook maar iets te eten Elke hap is er één te veel En in een vieze keuken bedenk ik mij…

Ik vloek de dag dat mij voor ’t eerst verblijd het licht heeft dier verraderlijke ogen; en ’t uur dat ge in mijn hart gekomen zijt en hebt er mijn ziel ganslijk aan onttogen! Ik vloek de vijl van mijn kunstvaardigheid, die blank sleep al dier schone woorden logen, die ’k voor u vond en heb in rijm gerijd, opdat men eeuwig u zoude eren mogen…

Laat me zwijgen wanneer ik mag spreken van schijn en bedrog en haak mijn wiel aan het einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik…