Alle inzendingen over ontrouw

In de diepste kamer van mijn ziel verborgen in het oneindige Is de liefde veel te groot overdondert steeds de grenzen Alsof je met je hele ziel mijn binnenste omsluit Onwerkelijk, verdwaasd en loos de weg naar jou is ver in tijd, in daden, in onze naasten in onze kinderen en dromen wachtend steel ik bij wijle je tijd minuten zijn uren…

onschuld ontmoedigt de spiegel onder de koude kraan wast de man de geliefde van zijn handen - tevergeefs - wanneer zijn hoofd thuis zal komen hij weet het niet in haar omgewoelde bed sudderen zijn hersenen na zijn gezicht stroef van ranke vingers hij pakt zijn scheermes en hakt ze af zijn dunne huid wijkt uiteen het geheim…

Je besloot het te verkwanselen voor leugens en ontrouw. Wat wil je nou nog meer, naast een fijn gezin? Mensen die van je houden..je vrouw..je kind. Ik ging op mn knieën..staan kon ik niet meer smekend me geen pijn te doen maar wat deed je me een zeer.…

Haar gezicht, het lachte opgetogen haar stem kweelde ‘t vrolijkst lied De enkeling tuurde haar in de ogen en ontdekte daar het groot verdriet Haar aanblik, ‘t leek zo onbewogen het zei niets van wat was geschied Van gedroogde tranen in haar ogen nadat hij haar om een ander verliet Haar oor,'t was zolang voorgelogen al wat het vernam, geloofde…

Daar gaat mijn liefje, er vandoor met een ander, voorbij mijn geluk.…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

samen sponnen zij het web van werk en thuis nog hechtten zij in verre draden familie vrienden aan het kruis waarvan de mazen kleiner dan de prooi vangsten garandeerden van divers allooi maar haar trekdraad bleef de gouden ring want angst voor echtbreuk zat er altijd in…

mijn opvolger in haar bed, - waar ze bij voorkeur optreedt - weet niet hoe ze ook mij ooit dankbaar fluisterend tegen mijn wang vleiend vertelde dat het onvoorstelbaar lekker was hij beseft nog niet dat hij reeds, op zijn beurt de horens draagt: de dumpingbrief is reeds geschreven als hij onwetend voor het laatste met haar vrijen mag…

Zij is een mooie, slanke, goedgeklede vrouw. Haar man, dat is een hard en machtswellustig beest. Terwijl ze afkeer in zijn hele houding leest als zij voorbij marcheert, roept hij schijnheilig wouw! Hij domineert, hij is pervers en commandeert. Hij, die weer eens een zogenaamde meeting heeft en zich met smoezen in het nachtcircuit begeeft,…

Daar sta je dan met je goeie gedrag, bloot en beschaamd, je onnozele lach. Ik weet, en jij zegt dat je eigenlijk moet gaan dat een vrouw op je wacht niet ver hier vandaan. Je zoekt je kleren. Ik slik en ik zwijg, geef slechts een kort knikje alsof ik begrijp. Mijn ogen betraand op de grond gericht, daar waar m'n trots naast jouw…

Songtekst Waarom Heb je me Verlaten Ik houd zo oneindig veel Van jou Echt, Ik had niets In de gaten Overtuigd van onze Eeuwige trouw Hand in hand Loop je met die Ander Haar buik rond van Nieuw geluk Ik merk dat ik steeds meer Verander Alles wat ik liefhad Is vergrijsd En stuk Rimpelloos Haar gave gezicht Is dat…

een zacht gebaar waarmee hij haar de stoeprand wees de knik, een hand het lachje van begrijpen toch wist zij zich van beiden nog de wijste er zijn geen woorden meer er is ook geen verzetten gevangen in haar regelzucht van rust de stille tucht voor buitensporig gaan hij had de naam van een charmeur kende kleur en…

Het ruikt naar suikerspinnenbos fluweelwolken schaduwen over de gelokte haren van de geknielde vrouw een gebroken vleugel trilt het schors tekent groen afzonderlijke gezichten bereiken de grond waar boomverlatende takken zoeken naar werkelijkheid de dwaas de romanticus ontrouw verliest zich in brandend verlangen de ander bidt tot één…

Mijn ogen zijn gesloten maar ik wacht op jou de nacht is zo lang Als ik de tijd overbrug naar de te vroege ochtend heb ik je slechts kort gezien Waarom ben je me ontrouw als ik je hard nodig heb ik wil je, maar jij bent elders Wees mijn vriendin vannacht net zoals we eerder samen lange nachten doorbrachten Kom in mijn hoofd dan…

hij is een kind van zijn tijd weet niet hoe spelen met twee kan leiden tot meer hij gooit veel liever zijn pc tegen een muur bij het minste defect of aarzeling, hoe artificieel ook ziet hij enkel een ontrouwe vriend het soort dat weigert uitleg te verschaffen en dom voor zich uit staart het is een zwart gat dat hem levenloos verwelkomt…

Ik mag het gevelde bos niet raken zoals de dij van een vrouw, de draken daar zijn sober en zoals het lijkt voor eeuwig ontrouw even dacht ik nog dat er hoop zou gloren een vluchtig verlichtend moment dat de liefde opnieuw werd geboren en dat ik alsnog word bemind nu gloort er slechts nog herfst in de sintel van mijn kruis en worden herinneringen…

Ik daal even af naar de prachtige jaren toen de zon nog over mij heen stroomde ik mijn gevoel op goed vertrouwen liet varen en ik nog liefdevol over ons droomde Die tijd van verlangen naar elkaar is in een storm van ontrouw vergaan vervolgens brak onze gevoelige snaar en heeft mijn tijd heel even stilgestaan Een warme periode is abrupt afgesloten…

Van meisje werd je een volwassen vrouw en met volwassenheid kwam de ontrouw, jouw vertrek met het eerste beste veer. Toch is het een onschatbaar godsgeschenk dat ik nu weer vol warmte aan je denk.…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

de hemel bleek weer paradijs met Eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten de…

alleen de nacht brengt donkere ramen neemt de leugens in bezit verfraait de kamers met lege tafels …de waarheid blijft onuitgewist alleen de nacht verzamelt de schaduwen vult de hoeken met gelogen woorden verbergt de tijd tussen woedende tanden …verraden hebben jouw ontrouwe handen alleen de nacht vlucht voor de dag kropt alles op wat…

ik graaf de stilte op schep ze tot wolken en tengere draadjes weef ze in een bruidssluier vlak voor het altaar ontkomen aan het licht adem jij vage beloftes sleep ik mijn naam tot in je schaduw ontrouw en dode woorden rukken de nacht uit elkaar alleen het gangpad blijft over en schijnt door een bleek wit gelaat niemand zal zich…

de hemel bleek weer paradijs met eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien weer toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten…

ik heb je godvergeten lief jaag alle duivels weg die van je houden laat ze waarheid zweren op de bijbel die ontrouwen het zijn valse goden met geschenken die je laten denken aan liefde die met warme ogen je een gouden toekomst doen geloven je zwaait met sluiers en onthult voor wie wil kijken er is niemand om te vergelijken vrienden…

ik heb je lief en jaag de duivels weg die van je houden laat ze de waarheid op de bijbel zweren die ontrouwen het zijn valse goden met geschenken die je doen denken aan liefde die je warmen met ogen je een gouden toekomst beloven je zwaait sluiers en onthult voor wie wil kijken er is niemand om te vergelijken vrienden heb je al genoeg…

intense liefde Gestorven door jouw hand En het mes dat mijn hart doorkliefde En nu, decennia later Kijkend vanaf het duister hemelrijk Zie ik in het gitzwarte zand Een roos groeien uit mijn lijk De weerloze, eenzame, rode roos Een laatste teken van mijn liefde voor jou Verschrompelt plots als je langsloopt Want je was me al die jaren ontrouw…

Haar zeeman, haar dief, haar soldaat, haar dappere ontrouwe lief die het niet helpen kon. ------------------------------ uit: 'Kindsbeen', 1995.…

stem is die van duizend snaren Bewogen in een zachte wind Die vrolijk speelt met haar gouden haren Haar gezicht onschuldig als van een kind Haar taille slank als berkenbomen Haar handen blank en glad als elpenbeen Ogen om steeds van te dromen Om haar bekoring kan niemand heen Geen mens zal haar ooit kunnen behouden Al is ze ook niemand ontrouw…

stilte het is er in een kamer zonder ogen ontrouw door de tijd vooraf alsof ik zeeziek word in een beker met water gevuld; een waarheid waaraan leeuwen likken en daar beginnen te vechten gekooid met witte, wilde manen die soms samen vallen in één enkele nacht stilte en het meest nabije als een zachte beweging van een wimper in jouw…

Iedere dag een nieuw Dillema om jouw ontrouw te maskeren het uitzicht fraai zie hoe het genieten is landschapswaarden, lijvige heuvels ruige rivieren, bibberende beken bomen die langs lanen staren bladeren melodieën logboeken vol groen en in het bij je zijn klinkt een lied van hetzelfde gezicht ogen die naar een verte staren is…