104 resultaten.
Het is tijd
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 951 lome slaap
plotsklaps wakker
lachend wezen
verfoeilijke waan
een dromende zot
donkere woeste
tobberijen
minne moeite
zoekt naar troost
schijnbaar het zijn
en te postuleren
onvermogend
schril geschreeuw
naarstig is
dat wat niet zocht
ik heb de tijd
en kabbel voort
ik heb de tijd
heb ik de tijd
nog heb ik tijd
het is ontspoord…
gevangenis
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 645 hij heeft er moeite mee
zijn eerste moord
het woord alleen al
heeft hem totaal ontspoord
in de krant galant
ligt hij in zijn cel alleen
ineengekrompen bij de vraag
moet dit nou echt vandaag?…
uitzicht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 174 ik leef tussen de bomen ontspoord
kijk vanuit het raam naar ze uit
en voel me met ze verwant..
dan stuur ik m'n ogen mee met
de wind, de verte in en stijg
op door warmere gedachten..…
Voetbalvader
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 179 het zal je toch als vader maar gebeuren
je kijkt TV en ziet het carnaval
van dronken dwazen –hoor eens dat gebral-
gehuld in feloranje oorlogskleuren
het zoete leven wordt het zwarte treuren
de hoop verandert in paniekvoetbal
je glijdt verloren in het diepste dal
er valt geen glimpje zonlicht te bespeuren
want tussen de ontspoorden staat…
Fraude en Freud
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 211 De ontspoorde sociaal psycholoog schiftte
toen fraude en Freud elkaar ontmoetten
goed en kwaad in valse geschriften
Voortplanting van een zieke geest
door spraakmakende stellingen
die onthoudt men het meest
Alle geile opwellingen bleken gelogen
hufterig vlees noch vis raakten kant noch wal
en waren volledig uit de duim gezogen
Om stapelgek…
Voor haar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 327 Ik hou van verandering
Van jaargetijden
De opkomst en ondergang
Van al dat licht
De natuur en haar bizarre vormen
Van zwaar ontspoord
Tot evenwicht
Ik hou van het leven
In al zijn facetten
Niet van geluk
Ik heb meer met pech
Het slechte, de pijn
Dat gevoel dat bruist
Wanneer het goed komt
Die terugkeer
Op de juiste weg
Ik hou van…
Humanistische zandtaart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Geef ons een wijs hart om na te denken
Voordat het kwaad in volheid wordt gewettigd
Ontspoord bedorven bloed dat door bloemen
Kruipt tot wanhoop gedreven laat wankelen
Allen die met licht leven onderscheiden
Krokodillentranen van de dood de geest
Van het beest en de in boeien geslagen
Dwalende devoten in kooien gekluisterd
Het is de…
Dominica Resurrectionis
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 526 Wij baren witte ogenblikken:
Schoon te kunnen beginnen
waar je hopeloos was ontspoord.
Royaal te kunnen vergeven
wat men al jaren dwarszit.
Vul je zorgen maar omgekeerd in...
Heden verbleekt het noodlot,
het pijnlijk-nabije einde.
Mensen verplaatsen zich
in de Paasnacht -
en raken niet uitgekeken!…
Don Q
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.029 Een oudstrijder met een woekerend geheugen
Een vergane edelman
Het vernuftige is vervlogen
Hij troont op een kreunend paard
De prikkels van nu maken hem dol
Spinsels nestelen zich in een verweerde kop
De ontspoorde droom
Het kolkend sop dat ophitst
Want de kosmos bruist door bloed
De maat is lang niet vol
En dan nog meer speeksel verspillen…
Jesse,
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.593 zijn juf was bezorgd kan hij het alleen
voor elkaar krijgen, moet ik hem helpen
Jesse is niet meer
angst
troost
maatregelen
wat kan er gebeuren
in een ontspoord brein...…
Centraal Afscheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 836 Nu sluit jij je deuren
daar waar de wachtenden zo vaak stonden
en de reizigers ontspoorden
jij voldeed niet meer
ze slopen je
om je te ruilen voor wat nieuws
nu nog zie ik mijn stappen
door jouw fundamenten
en voel ik de leegte
met gesloten deuren
het is goed
ik zal niet klagen
een stad als dit verdient nou eenmaal…
De Tour in Zeeland
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 267 trui zwoegt over Zeeuwse dijken
en onvermoeibaar waait de westenwind
de Schelde schuimt zover het oog kan reiken
op akkers groeien suikerbiet en bint
gebeier echoot als ontstemde woorden
de doping maakt een mens niet doopsgezind
wee zij die hier de zondagsrust vermoorden
ze draaien eeuwig rondjes om de kerk
de zware straf des Heren voor ontspoorden…
Boer zoekt vrouw
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 197 de arme boer, hij ploegde eenzaam voort
zijn zaad liet slechts verstilde akkers bloeien
de liefde was alleen besteed aan koeien
die zeiden ‘boe’, doch nooit een innig woord
door geiten werd hij vaak geringeloord
geen nageslacht zou op zijn erf volgroeien
hij kon het zware celibaat verfoeien
de trage trekker leek in veen ontspoord
maar zie…
In eigen boezem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 156 De mensen blijken rond die tijd ontspoord;
men schroomt niet zich een hartinfarct te vreten.
Dat is het wat mij zo aan Kerstmis stoort,
ik laat het u hierbij volgaarne weten.…
Sneltrein
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 924 Een sneltrein zonder eindstation
Hier liggen gemaakte fouten
in het heden
Ze zijn niet meer terug te draaien
Ook al ben ik opnieuw in het verleden
De coupé is leeg
maar mijn hoofd gevuld
Ik begrijp niet waarom
het leven geen 2-de kansen duldt
De trein raasde overal aan voorbij
Dus geen inzicht in details
Hoewel het in mijn hoofd ontspoorde…
JE LIET MIJ STIKKEN
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 579 trok met magneetkracht
ik hoorde enkel maar mijn snikken
Wenend omdat je mij verlaten had
en misschien al lang een ander vond
Je liet mij vallen gelijk het herfstblad
in het najaar op doordrenkte grond
Starend in deze stille duistere nacht
leek het of ik van ver je stem hoorde
Waar je ’t alleen doden had getracht
de eenzaamheid van de ontspoorde…
Tussen twee werelden, in beide thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 210 De drugs wringen m'n gedachten in rare bochten
tonen me de mensheid zijn verborgen krochten
maar het zijn paden die ik graag verken
de gek die ik ben
Het rechte noch het kromme pad
een kaart heb ik niet nodig gehad
De Ster heeft mijn pad geplaveid
met ervaring, bescherming en wijsheid
Ontspoord geweest
extreem geleefd
maar kijk me…
in wissels van de tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 751 ik zag het schreeuwen
in je ogen je mond
het zwarte gat dat
woordloos open ging en
groter werd, de wanhoop
die toen aan me vrat
je nam je wereld mee
van zwijgend handenreiken
de korte liefdeblijken
in het weten van elkaar
we golfden en pasten
wisten van tweeduizend jaar
geschapen als een paar
in wissels van de tijd
ontspoord en…
Herinnering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.791 Besef van namen, dagen en de dingen ben je kwijt
en tijd is slechts een breek-
baar stopwatch in de handen van de Heer:
Je broze brein tikt tijd terug,
ontspoord in lijdzaamheid.
De batterij leek leeg: je hoefde van jezelf niet langer meer.…
kindsoldaat
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 851 Een radertje in een machine
niets op zichzelf, direct vervangbaar,
een leven dat vergiftigd wegtikt, explosief,
niets te verliezen,
radeloos, een hoopje mens
een kloppend hart vol jeugdig leven
een speelse creatieve ziel
Symbool van waanzin en destructie
de stempel van een zieke soort
wanhopig zoek ik een geweten
de duisternis, ik ben ontspoord…
In eigen boezem
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 87 De mensen raken in zo’n tent ontspoord;
men schroomt niet zich een hartinfarct te eten.
Dat is wat mij zo aan McDonald's stoort,
ik laat het u hierbij vol afschuw weten.
Misschien dat er bij ú herkenning gloort . . .…
Mag ik je bedanken
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 5.129 Al die jaren zijn
Woorden aan mij voorbij gegaan
Ze lagen in mijn mond
Maar ik gaf er geen betekenis meer aan
Op een dag verdwenen ze gewoon
Misschien was de lucht te rood
Misschien was de aarde te zwaar
Enkel het lichte sterven had ik nog bewaard
De taal passeerde mij zonder te begroeten
Onleesbaar ontspoorden gedichten zonder te ontmoeten…
JIMI
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 720 ‘k Werd dus als pop-idool niet bijster groot,
mijn carrière was al ras ontspoord.
Geknoei bleef het, van elk succes ontbloot.
Toch heb ik al met al niet slecht gescoord.
Die Hendrix hè, die is inmiddels dood.
Ik niet, ik pruts en klungel vrolijk voort.…
Sacramenten des gehuwden
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 328 Sacramenten des gehuwden
de man en vrouw, het gebed
van onheil en zegen een verbond
voor het leven, liefde en onrust
de begeerte naar de daad drijft mijn
wil over strak gespannen prikkeldraad
ik dood en bederf het samenzijn, het hart
struikelt over ontspoorde ideeën, wil
vluchten naar het niets met in mijn
handen de inhoud van mijn kruis…
Nostalgie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 188 Je hoefde weinig te vrezen
want al liep in de rails
zelfs geen kip was ontspoord
en geen mens werd vermoord.
.
Ga je nu op vakantie
dan ratelt je skype
en rebbelt je voicemail
dan roept alles je na
Op een afstand bestuurbaar
elke camera kijkt
controleert je op fouten
waar een boete op prijkt.…
Liefde kan een reiziger wezen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 57 Een trein is ontspoord.
Twee harten die klopten
van louter geluk.
Een droom is vervlogen.
Wat heel leek is stuk.
Een foto van een leven.
Een stoppunt waar het kon.
Een reis die alleen kon eindigen
op de plek waar hij begon.
Aan de bron van de liefde
is slechts de waarheid wijs.…
LIMERICK
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.118 Opnieuw dan, een vrouw in Turijn,
verdraaid, wéér ontspoorde mijn brein.
De plaats maakt wel uit, want
het speelde in Duitsland
en meer specifiek: in Berlijn.
Een vrouw in Berlijn dus, vrij oud,
nee, jóng, hè, alweer gaat het fout.
Ze was trouwens Deens,
ach, u kent haar niet eens
dus uiteindelijk laat het u koud.…
Autoriteit
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 174 Ik voedde mezelf op
Droeg al heel jong de lasten
Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leiden, houdt de kop
Het leven is verdeeld in een systeem van kasten
Ik ben een dubbeltje dat nooit een kwartje zal zijn
Niemand buiten mezelf krijgt me klein
Het leven is een ontspoorde trein
Een klaaglied met een herkenbaar refrein
Samen staan we sterk…
Mijn diafragma?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 26 statief van een mentaal proces wat je voortdrijft
legt je het met een breder diafragma vast
de naakte lens raakt haarscherp het werkelijke
beeld, anders dan je voor ogen had, uitgelicht
in een tegengesteld contrast, elk mentaal
detail wordt getest in de vluchtige realiteit
de waan der dagen die de schrijver belast
door schijn en ontspoorde…
Dichtersdiploma
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 169 Hij keek me aan alsof ik een
zwaargestoorde, ontspoorde TBS-er was.
'Bij jou misschien, maar ik voel niets!',
zei hij defensief en hij boerde luidop
van iets teveel bieren en pittige hapjes.
Voordat ik het toilet verliet, ik zweer
het je, doopte ik mijn rechterhand in zijn
pisbak en sloeg ik op roomse wijze een kruis.…