Don Q
Een oudstrijder met een woekerend geheugen
Een vergane edelman
Het vernuftige is vervlogen
Hij troont op een kreunend paard
De prikkels van nu maken hem dol
Spinsels nestelen zich in een verweerde kop
De ontspoorde droom
Het kolkend sop dat ophitst
Want de kosmos bruist door bloed
De maat is lang niet vol
En dan nog meer speeksel verspillen
Aan dure beloftes en hol geratel
Hij steunt op een staf en grijnst naar de verte
In een groene pluizige mantel
Een slobberbroek met slijk bespat
Lonkt hij naar het slagveld van gisteren
Hij roept zijn knecht in ademnood….
Ik kantel!
En de reus valt en het doek ook.
Geplaatst in de categorie: toneel