Hartenkreten

hartenkreet (nr. 8.857):

LIMERICK

Er was eens een man in Turijn,
o nee, ’t had een vrouw moeten zijn.
Het zit weer niet mee,
héb ik een idee
en dan wijk ik weer af van de lijn.

Opnieuw dan, een vrouw in Turijn,
verdraaid, wéér ontspoorde mijn brein.
De plaats maakt wel uit, want
het speelde in Duitsland
en meer specifiek: in Berlijn.

Een vrouw in Berlijn dus, vrij oud,
nee, jóng, hè, alweer gaat het fout.
Ze was trouwens Deens,
ach, u kent haar niet eens
dus uiteindelijk laat het u koud.

Nou ja, ooit was ergens een vrouw
of een man, zie maar, net wat u wou.
Die deed dit of dat,
het maakt weinig uit wát
want de clou is toch vaak nogal flauw.

. . . . . . . .

Een dichter uit oer-Zeeuwse klei
zei over zijn rijmelarij:
“Zoals ik het nu zie
is dit mijn conclusie:
een limerick, da’s niks voor mij”.