Alle inzendingen over ontwrichting

er zij licht denk ik even en word zonder zicht voortgedreven als passief verwijlen in de draaimolen van oneindig ijlen ik zwaai naar omstanders in de mist zie slechts schimmen waarvan de armen zijn uitgewist er zij licht vaak door schaduw ontwricht…

ik ben de sneeuwvlok en de kou ontwricht verkeer op wielen mijn adem verstart wat beweegt ik ben de ijzige adem die ledematen bevriest water een glad vel geeft ik houd het land in mijn greep bij min twintig en meer huiver, vlucht in je hol…

Net middenin de moeder aller buien Deelt Femke plotseling mee dat ze vertrekt Dat paarse kabinet heeft haar genekt Ze miste net die échte portefeuille En koud doet ze de deur achter zich dicht Of Nederland is al totaal ontwricht.…

Of zal ik hem straks stiekem beentje lichten, een knietje geven of zijn kaak ontwrichten? Ineens komt dan een schoolse wijsheid op: Leeuwinnen leren heel vroeg aan hun welpen: Vergeet toch nooit dat alle beetjes helpen!…

Helaas, we gaan ontwrichtend voort. We moeten stoppen met die ecocide, want doorgaan is misdadig en perfide.…

Wanneer je huwelijk bijkans gaat stranden -Zo stelt de Christen Unie in Veendam- Zou 't goed zijn als je eens een cursus nam Voor het herstel van oude liefdesbanden Ach, haast geen huwelijk was ooit ontwricht Wanneer zo'n cursus eerder was verplicht…

markant dacht ik de lijnen van het leven te houwen maar in de vlotte slag zag ik de diepte verdwijnen probeerde met subtiel reliëf contrasten uit te lichten zij kregen niet de scherpte die mijn bestaan deden ontwrichten na jaren politoeren ben ik weer trots op de nu zichtbare contouren…

Het kan verslaven en je zelfs ontwrichten Op Facebook woeden nep en nonsens voort Toch is het cool als jij veel duimpjes scoort En jouw verjaardag viert met tig berichten Ook ná jouw dood houdt men je nog in ere: Veel vrienden blijven jou feliciteren!…

confessie depressie belofte ontploftte streep ingreep bericht gedicht ontwricht donker geen licht 't stonk er afscheid bevrijd geen tijd druk geen beetje stuk het vreet je pluk ik nee de kip de dag zonder kop zie hem carpe…

Als er geen engel is die mij de weg naar de hemel wijst Als er in de lucht geen sterren zijn en ook geen maan verrijst Er geen zon is die mij verwarmt en verlicht Ik bang en onzeker, vervreemd, ontwricht de weg zoek naar mijzelf, de wereld om mij heen Mag ik dan bij jou schuilen, bij jou huilen Bij jou alleen?…

ik zie hem nog voor mij zoals hij daar, aanvallig, ligt met licht gezicht, ogen dicht maar zo godvergeten voorbij nog immer niet uit het zicht, duivel uit het hoge noorden die trachtte woorden te vermoorden, het wordt tijd dat jij wordt ontwricht ik begraaf de bijl, die leidt naar strijd en wens jou, en mij, vergetelheid…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

De hele wereld lijkt totaal ontwricht, Wéér wordt aan het geweld carte blanche gegeven, Ebola eist nog altijd menig leven, Misschien draait Rusland straks de gaskraan dicht. Gelukkig heb ik in een speech gelezen: ‘We hebben slechts de eigen angst te vrezen.’…

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

Te gek om over te praten, kinderen ontvoerd, gezinnen ontwricht worden branden gesticht. Te gek voor woorden, lopen leerlingen met wapens de klas binnen, schieten leerlingen overhoop. Te gek om over na te denken, Kan het nog gekker?…

Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker?…

Jij zit daar op de bank ik voel ik hou van jou Je laat me zomaar los en zegt het snel en gauw Ik stik van verdriet mijn keel zit helemaal dicht Dit is niet wat ik wil mijn leven is ontwricht De stilte die is voelbaar wat moet ik nu nog zeggen Jij kijkt ver van me weg mijn tranen niet te dreggen…

Een luisterend oor waarom krijg je geen gehoor de deur blijft dicht je leven wordt ontwricht ze sluiten je buiten alleen omdat je je niet kunt uiten je bent voor hen een vreemde gast ze willen van jou geen last en hebben zeker geen tijd ze schitteren door afwezigheid eigenlijk is dit toch te betreuren dat dit in deze maatschappij nog kan…

ik ben op drift los geslagen van de ankers in vrijheid maar ontwricht heb de schepen achter mij zien branden tot verleden en de dood voel me speelbal van de golven verdwaasd en uit het lood zoek naar bakens die mij gidsen vaar op lichten met een strakke koers naar havens waar ik aan zal meren een nieuwe ligplaats uitproberen…

Ik geef je de vrijheid Want er is voor gevochten Onderzoek de vrijheid Wat het is Door vele uiteenlopende wegen kom je erachter Dat je toch gebonden bent Vastzit Dat alleen de wind vrij is Dat degene die visie hebben Ook stuurloos kunnen zijn bij ontaarding Van rampspoed Die ontwrichtend werkt Waarbij de vrijgevochten mens Door zijn visie…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

HIER het werksysteem daders advocaat respect dus voor zijn mening zoals dit gaat maar jouw medekerkganger hij die zich ernstig misdraagt op deze manier te verdedigen enwel Jezus zo te laten zien ik als gelovige nee mij niet gezien ontwrichting van de bijbel ja joh ga nu maar gratis werken nu blijkt het geloof uitdragen…

Bommenregens vormen Rode plassen in de straat Oneindig groot verdriet Slaat om in blinde haat Met onwaarschijnlijk groot gemak Word de waarheid ruw ontwricht Door de oorlog af te doen Als schoon en doelgericht Vertel dat maar aan de man in Hilla Die het geweld wilde ontkomen En bij zijn angstige vlucht uit de stad Zijn familie hem…

soms wil ik schrijven over mijn gevoel het komt ooit niet verder als denken of alleen praten hoe ik mijzelf bedoel immers je wilt zo graag delen en aan ieder jezelf schenken maar als sluimerende pijn van de ander niet wordt gehoord en ik enkel op eigen schaduw ben gericht dan raakt het geven en nemen verstoord worden wezenlijke banden ontwricht…

de boom staat aan de grond genageld als een verwoestende vuurzee haar inferno uitspuugt de boom, de stille getuige die niet vluchten kan blijft zwijgend staan temidden van een kolkende ontwrichting de boom blijft alleen achter weet hij misschien hoeveel mensen stierven tranen vloeien als de achterblijvers een bloemenzee aan…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

Zaadgoed stuurloos verscholen in het rulle donker ontwricht als herrezen draak vergaart zij moed hervat luisterrijk leven en licht met wortels zuchtend naar diep schepping stuurt vurige bliksemschicht vertrouwen en levenslust sliep in vlammend ontwakende schoonheid ontvouwt zij haar bloesem en vindt een tedere lelie in zachtblauwe tint.…

heb jij mijn evenwicht ontwricht, en voel me heel apart... Ik streel je, met mijn hart gericht, je lippen, en je handen, beroer voorzichtig je aangezicht, en voel je lippen branden... Ik mis je zo, je tegenwicht, in woorden van bedachtzaamheid, heb jij mijn hart overbelicht, vooral in jouw afwezigheid... Ik mis je zo...…

kende je gezicht in je ogen was de wereld ontwricht pakte je hand maar kon jouw gevoel niet bereiken sprak onze woorden de zinnen gingen als wind langs je heen zag je verstijven paniek in kramp de overhand krijgen jij gaat verliezen mijn klein hoopje mens alleen op een wereld die jij niet kent…

Extatisch, tegelijk ontwrichtend en allesomvattend voelt dit meer dan waar! Kan je me horen zonder woorden? De klanken achter tonen en akkoorden. Wil je me voelen in het diepste van mijn zijn? Via het hart kan je het weten een antwoord o zo rein. Jij en ik raken elkaar niet kwijt. Samen zijn wij de ultieme twee-éénheid.…