Alle inzendingen over onuitwisbaar

lucht Een oase van rust Een vogel zingt zijn prachtigste lied Dat langs de wateren voorbijschiet Onbezorgd Vol goede moed Leven in voorspoed Maar dan opeens vanuit de horizon Een zwarte lucht dient zich aan Woeste golven doemen op vanuit het water En vogels stoppen met het getater Eén moment Het omslagpunt is daar Zijner kracht is onuitwisbaar…

van dansende wu-li masters of de tenenkrommende gal van zwaardvechtende samoerai Als wel naar het zich op schizoïde wijze als een mysogynist verlustigen in het voyeren van zijn bloedeigen alma mater Als pringlevend moederdier kundalinislang kronkelend in de hof van eden Voor hem, puber met de infantiele neigingen naar onuitwisbare…

nog sporen je voetstappen richting zee onuitwisbaar de indrukken ik liep met je mee nog jaren later tekent de omgeving jouw gelopen tracé er lijkt niets veranderd in water en zand gehalmde duinen de basalten pier zij zijn nog hier weer springen wij over de laatste golf die onze afdrukken wist ik kijk naar jou zie eeuwige…

Onstopbare tranenstem onuitwisbaar herinneringsverdriet Hartinslag als bliksem einde der levenslied Antwoord...open verdriet eindeloos Doelloos rondgelopen afstand...machteloos Gedachten ontnemen energie Op het moment dat ik vernam Ontembaar...overmand door emotie Tranengordijn...alles verlamd Één doel voor ogen een schip in beroering…

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden onuitwisbaar ingeprent. Al blijft van deze oude tekst ook als ik die zou herschrijven de eerste versie onbekend.…

in diepe trouw vrede en innerlijke goedheid voor het aanwakkeren van liefde in alle mensen om je heen, in eenvoud en bescheidenheid beheersing te allen tijde in geloof en beleving via simpele daad: alles had op mij onuitwisbare indruk, door geen enkele wind of ellende meer stuk. In dankbaarheid: 'Heer, ontferm u over ons!'…

langzaam vervaagde de hand die mij eens gekoesterd had verliezen herinneringen de indrukken van het bijzondere contact dat de aanrakingen mijn jeugd geschonken had waar wij in samen de onuitwisbare close harmony vergaarden die niet alleen op genen stoelden maar ook de zielsverbanden van de eeuwigheid bedoelden in de oneindig…

al is ja het mooiste het duidelijkste het meest onuitwisbare dat warmte brengt waar de kilte dreigt doe mij maar misschien want ik kan niet kiezen tussen weten van hebben en voelen over houden van wat ooit weer verder moet als een aflopend wekkertje doe mij maar heel misschien op een andere planeet zonder het geratel van opgebruikte…

regen tikt tegen de ruit en maakt lange strepen op mijn gezicht ogen roodbevlekt door de stromende regen ik zeg geen woord en bijt op mijn lip een ijzersmaak en weer die regen ik geef geen kik als een gesloten kist die niet open kan soms heb ik geschreeuwd niet dat het helpt vergeten doet het niet gegrift in mijn geheugen met een mes onuitwisbaar…

Maar onuitwisbaar zijn de dierbare herinneringen.…

ik ben gloorsnikkend hoor haar damp slaat neder de warme schaal derwijze de snik valt achterover over de tong sprakeloos de larynx in de zeep melkwit haar wassende ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen was ik haar uit wellend onuitwisbaar slempt zij mijn overgave de put in mij glorend' is zij zijnde haar kleed lakend' doende alsof het…

Een eilandje in de zee een kleine parel een jaarlijks gebeuren een knal in de stad een gefrustreerde gek een graag schietende een levend kerkhof een totale verslagenheid een onuitwisbaar verdriet een zee van bloemen een pandemonium van rouw een golfstroom aan tranen een zee vol tranen een oceaan vol tranen een verhoogde zeespiegel een…

Woorden vele woorden wachten op antwoorden dansend als accoorden elkaar aftastend schuiven ze ongemerkt dichter woorden verwoorden een diepe zucht naar al dat wat al even in vergetelheid was geraakt nu beroeren de juiste woorden datgene wat verlangen aanwakkert waardoor verborgen rupsen sneller ontpoppen dan ooit tevoren een onuitwisbare…

voor te stellen hoe het precies zou zijn de inzet honderd procent, vrede was de missie in een land dat je vreemd was zo ook de verwikkelingen als 'n vlieg raakte je langzamerhand verstrikt in het web, dat oorlog heet van vrede leek geen sprake, toen granaten om de oren vlogen veiligheid werd bruut omvergeblazen bij thuiskomst lijken beelden onuitwisbaar…

De meesterhand laat zo veel later gevoel nog gaan boven verstand onuitwisbaar: zijn indruk staat er.…

antwoordde zij: - Als ik in de stilte van de sterren woon is er geen stem meer nodig om de alles omvattende leegte te verwarmen, daar buiten heerst alleen koning winter, daar ben ik eeuwen lang vandaan, alvorens om tot mijn kindsdom terug te gaan, zal ik immer zwijgen en alle geluidloze woorden in mijn grafsteen krassen, om onuitwisbaar…

Roerloos als appels op een schaal kijk ik in de leegte van het veld en voel intens op dinsdagmorgen een onuitwisbaar verdriet Tot brakens toe heb ik een torenhoog verlangen naar de kleurrijke dagen hiervoor Ik reik en reik maar kan niet vatten Zonnestralen op mijn huid en haar maken plaats voor tranen van ijs Ik voel geen armen en benen…

het is de vloeiende droom die je over het diep gevoelde leven voert het vergezicht zal helder en onuitwisbaar zijn…

lantaarns meer dromen dan schijnen wanneer geluiden en stemmen in roerloze stilte verglijden, de wereld waziger wordt dan bekruipt ook mij het verlangen hierin te verdwijnen, dichter bij het pure naakte van alle ruis verlost juist dan geeft de mist mij een helder zicht op wat ik zie en wie ik ben wat wezenlijk is en onuitwisbaar…

Zij hebben de kern van ons hart geraakt droegen hun eigen geliefde kleuren waarvan takken traag en uitentreuren op velden verbleven; onaangeraakt ons verbonden onuitwisbaar klaaglied heeft ieder bij de lurven gegrepen wanhopig in maandenlange repen van niet te stollen tranen van verdriet hoe ijzig behouden hooggeplaatste waarin finaal vergane…

Mijn moeder staarde vaak de schrik van bang verleden luisterend naar het vervagen van een overronkend vliegtuig och, mijn vaders stem werd broos als hij over de oorlog sprak dan streden in zijn ogen tranen met onuitwisbaar rauwe beelden zij, en alle anderen met ervaring dat een oorlog het diepste draagt van menselijk leed zwijgen tijdens…

ineens veel blijer maakt dan blij Net zo als die andere 5 letters en dat is Joyce ja dat ben jij Maar dat wisten we al bij je geboorte We kozen bewust voor de naam Joyce Wat voor ons betekende blij   En nu samen met je zussen Charlene en Mandy en wij Zijn we nu enorm "Joyce" dus blij Dat waren we toch al met jou Maar nu met  een onuitwisbare…

Onuitwisbaar stroom je in mijn brandende tranen, ben je diep geworteld in de grond van mijn hart.…

Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar Maar één blik naar beneden en ik zie ze, ze zijn voor mij niet onuitwisbaar. Ik wil dit niet meer, ik heb er geen zin meer in, kon ik er maar wat aan doen. Al vier jaar lang, het breekt me op, geen knuffel geen liefde wat een gebrek...…

Een onuitwisbaar souvenir van ons, wij samen in het ochtendlicht. Voor dag en dauw dat is het punt. Ja, dat. voor Jane…

donker als de nacht zonder vogelzang, zonder bloemenpracht Zonder jou geen lentedag, geen zomernacht zonder jou, voel ik mij in rouw moet ik dat zware kruis alleen nu dragen voel ik dat zielenleed, die hartenpijn zo knagen zonder jou geen verlangen, geen behagen zonder jou, voel ik mij in rouw alleen de liefde blijft nog leven in onuitwisbare…

hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant hij slaat zijn vuisten niet meer kapot noch trapt hij tegen muren in zijn oren suist de dood in tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last diepe rouw balt in hem samen als hij denkt aan dat ene ogenblik van volmaakt kindergeluk…

Het mysterie van het leven laat tekenen aan de enkeling onuitwisbaar voortleven; op die momenten die van geest en werkelijkheid vreemd; nimmer kunnen worden beschreven; die aan de enkeling geeft een kans te leven, die beter leeft. Het mysterie sluit de duisternis voor het licht. Het ziet op ogen en kent elk gezicht.…

Het mysterie van het leven laat tekenen aan de enkeling onuitwisbaar voortleven, op die momenten die van geest en werkelijkheid vreemd, nimmer kunnen worden beschreven; die aan de enkeling een kans geeft te leven, die beter leeft. Het mysterie sluit de duisternis voor het licht. Het ziet op ogen en kent elk gezicht.…