9817 resultaten.
Dicht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 221 De zon schijnt
Maar ik voel zwart
Iedereen lacht
Maar ik word getart
Getart
Door verdriet
Langs buiten
Zie je het niet
Het is mijn masker
Ik zoek de kracht
Ik lig ervan wakker
In de nacht
De nacht
Duurt lang
Het zoeken naar woorden
maakt me bang
Ik zoek licht
Tevergeefs
Want vanbinnen
Zit ik dicht…
Ik vertel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 206 Papa
Ik wil zo graag met je praten
Maar je bent er niet
Over de kleine dingen des levens
Leuke anekdotes
Over jouw kleindochter,
Jouw lieve deugniet
Over hoezeer we je missen
Hoe je in alles bij ons bent
Over ons verdriet
Over de schone dingen
Je zou al glimlachend knikken
En zwijgend genieten
Ik weet dat je ons op de een of andere…
Als het verdriet te diep is
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 208 Als het verdriet te diep is
Als de tranen niet meer komen
Dan denk ik in mezelf,
De tijd heeft de pijn doen intomen
Maar niets is minder waar
Ik lig te woelen,
En kan geen slaap vatten
Net daarin sluipt het gevaar
Als de eerste vogels ontwaken
En de onmacht is aan het kolken
Als de ochtendzon schijnt over de daken
Dan zoek ik jou in…
Locked
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 138 De dagen worden lichter
maar ik word zwart
het is hier donker
koud en bar
Ik werd
gekatapulteerd
naar het verleden
het is terug dof
hier in het heden
Ik wil er uit
maar zit zo vast
het zit op slot
het is een last
Ik wil wel huilen
maar het komt er niet uit
alles is locked
het zit onder mijn huid
Het zijn emoties
die het daglicht…
Wachtkamer
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 621 In een wachtkamer voor gekwelde mensen
Met hartzeer en onverwerkt groot verdriet
Staat een groot beeldscherm vol herinneringen
Waarin je de pieken en dalen van je leven ziet
Je kunt er je mooiste dromen even herbeleven
Maar ook de dalen komen langzaam voorbij
Het is de bedoeling dat je die emoties verwerkt
Zolang je in de wachtkamer zit ben…
Soms
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 214 Soms was er een schaduw
om mij heen, klein stukje
onverwerkt verleden er
was twijfel en ook angst.
Huilen in stilte van de nacht
het was mijn innerlijke strijd
ik hield het goed verborgen
maar jij las het in mijn ogen.
Jouw liefde verdreef de pijn
gaf mijn leven weer kleur
zal het nooit vergeten maar
het heeft een plaatsje gekregen…
Bestaansgrond
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 383 Je hebt ooit een bres geslagen
tussen angst en liefdesleven
afgrond om alleen te dragen
in een diepte zonder streven
zo bloedeloos alleen te zijn
in vervorming van verlangen
met bergen onverwerkte pijn
om je ziel mee te behangen
als slachtoffer van ongeloof
draag ik jou getergd op handen
vlieg naar jezelf over de kloof
als bestaansgrond…
Hoe diep de afgrond is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Hoe diep de afgrond
Is waar langs ik
Gelopen, soms geslopen
Ben, kan ik van hieruit
Niet zien, geen meting
Mogelijk om deze diepte
Te peilen en van de juiste
Mijlen te voorzien,
Afgrond met op de diepste
Bodem een sediment van
Onverwerkte emoties die
Mij met alle geweld
Naar beneden trekken, en zonder
Mededogen naar zich toe…
De verdronken...
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 692 De verdronken emotioniste
droogt haar tranen.
Ze trekt haar lach aan
en baant zich een weg langs
weggeworpen dromen en
stukgeslagen illusies
Niemand ziet haar.
Verdwaald in het labyrint van
doodgehoopte toekomstdromen
uit het verleden.
Niemand hoort haar.
Zelfs zij zelf niet.
Ze leeft in het morgen
van gisteren
terwijl…
Verdrongen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 121 De pijn slijt niet
Ondanks de tijd
Wat mis ik je...
Ik wil roepen en tieren
Maar niemand hoort me
Warme waterdruppels
Staan te dringen
Maar ze vloeien niet
De pijn voelt des te scherper nu
Verdrongen
Maar constant aanwezig.…
Onrustig weefsel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 57 ik schreeuw
maar hoor
geen geluid
trek vacuüm
net onder de huid
waar onrustig
weefsel chaos
genereert die
ik niet beheers
in het
dagelijkse en
normale uiten
komt wanorde
naar buiten
nu stapelt het
in wachten
op de trigger
flikker op
stroomt onmacht
met fijngevoeligheid
verwoestende kracht
uit het stuwmeer
van onverwerkte…
Scherven
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 636 Onverwerkte pijn
zal er, spijtig genoeg, voor eeuwig zijn.…
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
jouw koolstof brandt weer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 460 ik zie de schetsen
van je hand
jouw koolstof brandt
weer in verwisselbare lijnen
je verblaast het stof
en scherpe contouren
laten je hart weer in
het zichtbare verschijnen
zacht in pastel
ben je gaan kleuren
voorzichtigheid in rozerood
toenal proefde ik je geuren
je beeld komt op uit
onverwerkte contrasten
herboren laat jij je…
Zonder noorden komt niemand thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 162 Zolang je nog maar weet
waar het noorden is
de weg omhoog
Vluchtend beland je
in het verhaal van een ander
weven zich draden over elkaar
vormend een grillig patroon
zoekend een nieuw bestaan
uit onverwerkt verleden
in het heden van
wie wegtrok met de noorderzon
ontladen door een hert
ontvouwend je a-vier
ontwapent zich
de hartstocht…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
Bewust of onbewust?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 Tijden sluipen
onverwerkt door
het donkere bos gemerkt
de toverstaf van het seizoen
wat niet toevallig voorbij kwam
takken hebben hun bladeren
vrijwillig afgestaan, troost
als groeisel op de kale
stammen rijpt het mos
non-perfectie van ieder
gevoelsmoment, onmogelijk
uit te drukken in een expressie
van de taal naar ieders
dialect…