Alle inzendingen over onvolmaaktheid

gaven en zo rolde het de berg af onstuimig als het was met witte koppen langs rivieren wispelturig door het land en heilig als het maar kon zijn om iets van dorst er mee te laven Tot in zeeën die wij samen zwommen in ons heerlijkheid met witte parels van geluk waarin wij eeuwig konden draven Ook al waren wij voor anderen in schande onvolmaakt…

Goden of geen goden, zie ons verlangen naar eenwording in geest en lichaam, al lijkt versmelting onvolmaakt, bemerk de edelste vrucht op aarde. Geliefde, het denken aan elkaar is de liefde die niet blust, als twee kinderen die naakt de zee ingaan, mekaar verwarmend tegen de bittere kou vandaag de dag.…

Wat gisteren in levend groen volmaakt was, onder de zoden vers en onvolmaakt, werd de weerstand gebroken, de ochtendkleur een knieval maakt voor de blanco onaangeraakte dag.…

De onvolmaakte waarheid naar een subjectieve waarheid belicht; geeft hiervan een uiting in de vormen van mijn gezicht.…

in onze trots zijn wij vergeten waar de parel van ons wezen leeft zodat de maat waarmee wij meten louter onvolmaakte beelden geeft geen beloning kan ooit vergoeden dat wij ons menszijn ondergraven en daarom moeten wij verhoeden slechts onze eigen dorst te laven geef een ander wat u ook verlangt en plaats uzelf niet op de eerste rij reken…

Dan ziet ze weer het zonlicht, van elke last bevrijd, want al wat onvolmaakt is krijgt daar volkomenheid!…

richting het oosten daar schijnt een zon oneven geheel doormidden binnen naar buiten licht diep vanuit het kunstwerk en daar sta jij volmaakt schepsel in het rood rozen vol goden liefde bedreven in onvolmaakte tijd daar gaan wij meer olie op het vuur en daar gaan we lief bijna een zegelring voor anna de vertaler uit een verhaal…

zo ontstond het zand naamloos en zonder aantal plompe klei en handen met hompen vormeloze scheppingsdrang en de overdaad sneed de kneedbal aan restanten zonder getuigenis kruimels geleend uit dogma vanaf daar was de hemel met lucht om van te leven zo ontstond de mens met het toom van onvolmaaktheid voor hem uit een lange lijn…

van het balkon, te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact maakt met het zorgeloze streepje licht als speelbal van de wind en morgen veegt hij de resten aan van de onvolmaaktheid…

van het balkon te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact maakt met het zorgeloze streepje licht als speelbal van de wind en morgen veegt hij de resten aan van de onvolmaaktheid…

Nog niet geheel bekomen van wat de dag mij bracht drijft mijn pijnen en tranen mij naar ‘t venster in ‘t nachtelijk uur de stilte, de ruimte, de treurige maan rondom bloesem bomen een haan op de kerktoren als teken van onvolmaaktheid en saamhorigheid het lijden en verdriet van de ander in ‘t menselijk bestaan en toch bij…

Wind en adem zijn gevolg van onvolmaaktheid Geloof is niet symmetrisch als kennis genegeerd wordt. Feiten spreken hard de goden zwijgen harder Maar symmetrie is samen. De liefde kan niet zonder haar betekenis een anti-kus moet zoenen Verstand verdwijnt in leegte.…

Jij brengt mij in zwoele duizeling onvolmaaktheden vloeien naar perfectie alles van mij, houd van alles van jou geef jouw alles en ik zal alles zijn dicht bij jou, eeuwig adembenemende streling.…

vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal de jeugd Is in tijden van pandemie niet te benijden Beroofd tussen muren van levenslust en vreugd Och, hoe gaan we verder en stoppen we dit lijden Terwijl de onvolmaaktheid…

Zo was het misschien vroeger; nu mijn droefenis inniger is, Nu voel ik van de Herfst enkel 'd onvolmaakte, vunzige treurnis. Nu voel ik hoe een sterrevende zonneschijn Vermeerdert van dit treurende getij de werkelike pijn; Vermoeid of niet, - wie kan het weten?…

Het pad voert urenlang omhoog bijen zoemen, vlinders vliegen af en aan de wilde bloemen geuren pronken in het zonnelicht weldadig is de eenzaamheid hier vind ik mijn eigen ik zo onvolmaakt, zo verwrongen gehavend door de jaren heen mijn lichaam piept en knarst de stilte vermenigvuldigt zich doet pijn aan opgelopen wonden die ik al te…

nog altijd bewegen je handen in lichte rust als uitvloeisel van het brok dynamiek dat iedereen opvalt die jou voor de eerste keer ziet jouw ogen leggen de stukjes neer die het leven jou brengt jij puzzelt omgekeerd het is geen onvolmaakt beeld dat het bestaan jou geeft het is je lach die de laatste stukjes heeft jij overziet in…

Mensen bleven mensen, onvolmaakt, prozaïsch en dodelijk. Bedreigd als een kwetsbare diersoort nam hij de terugweg van het buitenaardse wezen, rechtstreeks naar boven, steeds verder, tot de motoren knapten, tot de cockpit uit elkaar barstte, tot de vleugels braken, tot zijn lichaam oploste in de dromen die hij maakte.…

Ja, verleid mij maar naar "het vervlochten leven" waarin ik, in mijn onvolmaaktheid en de "ik ben", de gedachte aanraak als een zeepbel, die uiteenspat verdwijnt en verdampt en de wereld, gewoon bevrijd van elke illusie, in haar (h-)erkenning van het NU mag zijn !…

de toekomst die we willen wagen in een onafscheidelijk verbond, met het gezicht omhoog, om nooit meer stil te staan met alle zintuigen weids geopend, in silhouetten van andere culturen lispelen dwingend hun levenskracht in adem-teugen van zuiver licht, naast de klank en ruimte van onze kwetsbaarheid in het menselijke falen, door onvolmaaktheid…

zijnde achter de rug door de glazen van heden wordt nog steeds veel gemeden de ziel doorsneden opgeroepen in diffuus licht waar soms oude deuren zijn gedicht voor het opgestapeld gewicht ik zie om me heen en telkens neem ik steeds beter waar herken ik in jou zonder dat ik nog in de verte staar dat dan ook niemand is ontkomen aan het onvolmaakte…

Op hetzelfde moment genieten ze van nuances en schakeringen in vrije natuur waar mooi en schoon harmonieus met elkaar verbonden zijn; een onvolmaakt nabij Want al met al heeft dit onbekend verschijnsel een blijvende indruk gemaakt op mij.…

Het landschap met verscheidene en verschillende elementen verenigd wekt mijn lichaam meer op dan de blik uit eender welke mensenogen Je uit onvolmaakt op deze wereld terwijl handen geur van ieder seizoen bewaren.…

Het landschap met verscheidene en verschillende elementen verenigd wekt mijn lichaam meer op dan de blik uit eender welke mensenogen Je uit onvolmaakt op deze wereld terwijl handen geur van ieder seizoen bewaren.…

Een mens is enkel volmaakt in zijn/haar onvolmaaktheden, veel is vette pech, een onderdompeling in noodlottigheden. Toch ben ik meer engel dan men denkt. Ben jij hetzelfde. Draven we voort op de renbaan, die we zelf creëren.…

vrijheid een duivel Je moest Luisteren verantwoordelijkheid Nemen, Na lang vechten heb ik mij van die ketens Bevrijd Er kwam ruimte Om te denken Ik wilde een brug slaan Naar jou Dat wat je me kon geven Was niet warm maar koud Jij leefde sober, in eenvoud Met een diep geloof Er was een kloof Bij elke keuze die ik maakte Zag ik het onvolmaakte…

Wanneer de pure zuivere stralen eender welke donkere plek of schaduw innemen, gaat de natuur door met ontplooiing en ontwikkeling waar ik me laat meestromen in onverwacht en plots terwijl mijn adoratie voor haar onvolmaakt en echt nog altijd klimt; een liefde nabij.…

Dat deze nooit eerder vertoonde verschijning met inspirerend, ondeugend karakter altijd op de voorgrond treedt tegelijk wordt het omliggende landschap gedecoreerd met nuances die absoluut niet somber smaken zodat ik me laat meestromen met hun onvolmaaktheid.…

Het landschap met verscheidene en verschillende elementen verenigd wekt mijn lichaam meer op dan de blik uit eender welke mensenogen Je uit onvolmaakt op deze wereld terwijl handen geur van ieder seizoen bewaren.…

Op hetzelfde moment genieten ze van nuances en schakeringen in vrije natuur waar mooi en schoon harmonieus met elkaar verbonden zijn; een onvolmaakt nabij Want al met al heeft dit onbekend verschijnsel een blijvende indruk gemaakt op mij.…