Alle inzendingen over onvoltooide mens

Breek op en verdwijn in de nacht; zie niet om naar het huis van uw hart. laat uw leven liever vergaan en verbloeden in eenzaamheid dan nog langer de wegen te gaan waarvan iedere steen u weer zegt wat gij hebt misdacht en misdaan. ga heen en weiger te staan voor de bloedraad van een gericht waarin gij uw jeugd hebt verteerd, uw gloed en uw…

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

"Wie zegt mij dat het verraad niet herleeft in een ander land? waarom vluchten uit weerzin en leed, waarom hopen dat men vergeet wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt? slechts zolang de herinnering nog werkt is mijn leven mijn eigen bezit, onverschillig of het bestaat uit vervoering of nederlaag. als ik opbreek en wakker word in een nieuw…

Pesten is uitgegroeid tot een WERKWOORD, voltooid HEDEN Wanneer het erin sloop, geen mens met normaal VERLEDEN kan hierop antwoorden. Jammer toch, dat blijkbaar het werkwoord PESTEN niet tot ONVOLTOOID VERLEDEN, kan worden berekend, EXCLUSIEF BTW. Want de prijs, is altijd te hoog!…

Eeuwigheid scheppen uit onvoltooide tijd. Wat voorstelbaar is onvoorstelbaar maken. Zo leven mensen die liefde delen. Zo voedt liefde een moedig mens.…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Schubert, hoe teder vol verwachting, een iets melancholiek klonk zijn onvoltooide door de kamer Ik zei nog tegen je laat de liefde tussen ons nooit voltooid zijn want dat is het einde…

Je zal voor altijd bij mij blijven Als wond diep in mijn hart Zo zal ik ook over je schrijven Als gemiste kans met valse start En toch zijn er die momenten Waarin ik in het verleden dwaal Moeizaam terug probeer te halen Hoe het precies zat, allemaal Maar hoe hard en diep ik ook zal graven Hoe goed ik ook probeer Met jou te loodsen naar…

Schubert op zijn mooist Ook al heet ze onvoltooid Laatst nog eens gehoord ?…

nu de lucht geklaard is wil ik de aarde loslaten misschien ben ik morgen al voorbij de zon geef je me nog een kus voor ik aan gewicht verlies of wil je nog even praten over de allermooiste dag die in een nacht begon alsof het een vlinder was en wij de vleugels…

Verleer mezelf niet te overschatten, verwen het maar als het onderhuidse kind, is het moeilijk in te schatten waar je de oprechtste tranen vindt eerst ontkende ik de waarheid, er bestaat geen wereld van gelijk, nooit een waarde zonder enige broosheid naast het verspilde schroot, beleer de tijd, alles blijft in wezen onvoltooid.…

als golvend gras wuiven onze haren onze ogen een verre blauwe zee vier voeten in het gele korrelzand in dit zachte landschap vergeet het hart waar het om huilt niets is geheel en al voltooid…

De mens, die machteloze mensen, in de onvoltooid verleden tijd, zijn woord en leven gaf. De man, die sprakeloze mensen, leerde spreken. Die grote Friese dichter, die over grenzen heen kon kijken, spreekt ook vandaag tot ons. Kom samen naar hem luisteren, wanneer zijn standbeeld, ons de toekomst laat zien.…

in een onvoltooid vers met onafgemaakte zinnen zo veelzeggend zijn dat iemand er kippenvel van krijgt iets losmaken dat nooit heeft vastgezeten het gevoel vertolken van je naasten als een vorm van helderziendheid een vleugje zout in een schrijnende wond gooien en als een lafaard op de loop gaan voor je daden of anders gezegd de mens…

Niet dat de grens is overschreden Van het onvoltooid verleden Maar ik werd erop geattendeerd door hen. Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

Onvoltooide tijd geboortebewijzen het tegengestelde.…

Dienen we over dit kind te waken voordat de mens z'n toekomst ondermijnt om niet verder van z'n essentie af te raken en uiteindelijk in het 'niets' verdwijnt behoeft een kind zich niet te bewijzen en treed het toe tot het gilde der ware wijzen.…

, een labyrint van leven heeft ontward, bracht in dat stilleven kracht in tijd verstard in alle beeltenissen, die we in voortgang zullen missen, geen dieper smart weerspiegelt in een zacht onderdrukte toon, waarin hun plaats in mijn wereld werd opgetekend en hebben vertederd, een onvoltooid gedicht van herinneringen meen niet dat…

feit Dat in staat stelde zich te vervolmaken Terwijl men toch zo onvoltooid was toebereidt Deed zijn gedachten verstrikt raken Daar dit leidde naar de mogelijkheid Van een almachtig veroorzaken…

Reizen en zwerven Elke keer weer onvoltooid Mooiheid van een droom.…

Beschaamd om de onvoltooide dromen ben ik het kind dat geen schuld kent alleen de warmte van een hart…

voor mij een nieuwe God misschien Zag er zijn handen in het donker eens zo leeg hij had geen zorgen onvoltooid was er de God die er mijn aanblik had gezien…

Hol in de lege kamer vol met emoties Eenzaam verslagen verminkt met pijn Ziet hij haar poserend op erotische foto Weet hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig…

Zij doet mij denken aan jou de Hurkende vrouw* Een onvoltooid werk van Auguste Rodin Uit de tweede helft Negentiende eeuw 'k Zie in jou haar dwaling hier Terwijl mijn hand jouw Mooie borst beroert Moe, doch niet echt voldaan Glijdt haar hoofd heel zacht Totaal onverwacht Langzaam op haar rechterknie Terwijl de schaduw In volle glorie…

éen rode knop tooit nog de uitgebloeide stokroos geen bij zal komen haar bloei is bevroren door bijtende nachtvorst een heroïnehoertje sterft door een overdosis zij is uitgetippeld haar naam is Roos…

Ik zwijg omdat ik sprekend niet ben te voeren een eerste schreeuw waarin de boeken opengaan die mij gelezen hebben voordat ik kwam, uit een onvoltooide schrift dat vroeger licht gaf.…

bliksemslag soms als bloementooi en uiteindelijk de littekens van verval achterlaat, maar in het binnenste blijft het wroeten, het zaad in de kiem van rusteloze wensen gedragen door de hoop en getroffen door dezelfde onovertroffen koppigheid, het mechanisme van overleving, waarmee illusies zich staande houden, soms reëel en vaak onvoltooid…

Een meesterlijk plan onvoltooid. Kramp van het lachen naar bushokjesdames. Even was er een interactie voorbij.…

Gister is nu, vandaag is nu, morgen is nu slechts onderbroken door korte verhaaltjes uit een onvoltooid maar lang verleden tijd die zich blijven herhalen in het absolute nu als krassen op een oude langspeelplaat de bladzijden die ik nog graag met haar zou willen lezen zijn vastgeplakt en opgesloten in haar onvoltooide levensboek ik heb…

Verzet tegen een onvoltooid verleden. Weerzin tegen wat nog komt. De lat die steeds maar hoger ligt. Doelen die verdwijnen in de mist. Wachten op verwachtingen. Onvoltooide dromen. Zie! Een duif vliegt door de straat. Luister! Wind suist door de hoge bomen, als muziek die dove oren streelt.…