Ween niet mijn lief.
Ween niet voor wat gestorven is,
de kim blijft gericht naar het
onvoltooide licht, onttrokken aan
de duisternis in een smetteloze vlam,
die de menselijke ziel heeft ingericht
uit al het as van mensen die ik lief had
en werd ontnomen, een gebalsemd hart
een drijvende kroon in een gelauwerd bad,
hun hoofden gekranst met geurend
duizendschoon, een labyrint van leven
heeft ontward, bracht in dat stilleven kracht
in tijd verstard in alle beeltenissen, die we in
voortgang zullen missen, geen dieper smart
weerspiegelt in een zacht onderdrukte
toon, waarin hun plaats in mijn wereld
werd opgetekend en hebben vertederd,
een onvoltooid gedicht van herinneringen
meen niet dat die onbestorven blijven, de
wezenlijke pijn verdrijft, dus alles blijft
gewoon zoals dat eerder was?
En wie heeft dan de onzin uitgevonden
dat de toekomst wonden heelt en
littekens laat verdwijnen?
... Illustratie: Bron: Zensi ...
Schrijver: Pama, 6 mei 2019Geplaatst in de categorie: afscheid