Alle inzendingen over op te gaan in leven

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

Wat is een mens nu meer Dan een wezen dat slechts Voor één enkel doel wil gaan: Het leven af te sluiten met een Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…

Je zegt me te vergeten wat er was tussen jou en mij je zegt me door te gaan met leven je liefde is voorbij je zegt me mijn gedachten niet naar jou te laten gaan je zegt me, niet te wachten op een samen verder gaan maar, bij alles wat je zegt vergeet je te vertellen hoe mijn liefde, zo oprecht het zonder jou moet stellen…

"Badeenden zitten vol bacteriën" Bij zo'n vermelding in de ochtendkrant Staat alles plots toch in een groots verband De wereld zit echt vol mysteriën Dan zie ik heel het Al in zeepsop gaan Ons leven uit een badeendje ontstaan…

Later gaan we reizen en genieten Niet langer thuis de plantjes gieten. Later gaan we leven zonder zorgen Niet meer piekeren over morgen. Later verhuizen we naar een mooi, warm land Probleemjes en zorgen, aan de kant! Verdorie, later begint ' vandaag '…

Hoe kan je toch zo stom zijn, ze schaadt je vertrouwen en nog zie je niks, maar hoe kan je nu een leven gaan opbouwen. Leven met een serpent kan je niet, haar schoonheid is dodelijk. Koud in hart en kil van ziel ik zie je stuk gaan van verdriet. Haar blik maakt je blind, haar stem dooft een ander zijn woord.…

Zo zal het altijd gaan. We leven nog, en niet zeuren. Leven!…

Gewoon een minuutje of tien Te kort om weer aan je te wennen Dan zal ik weer gaan En leven we ons eigen leven Een kort intermezzo Samen zijn gewoon even….…

Ik wil nog steeds, nog elke dag, een traantje laten gaan. Want leven zonder jou, kan ik nog lang niet aan. Ik twijfel en ik vraag me af, of dit gevoel ooit went. Of lachen ooit nog kan, nu jij er niet meer bent...…

Als je niet (meer) wil smakken, zoenen en snakken naar seks en lichamelijkheid dan kan je ook nog met een vriend, vriendin, je broer, zus, nicht, neef, tante, oom, oma, opa, vader en/of moeder gaan samen gaan wonen, leven, participeren; met of zonder hond, poes of overige huisdieren!…

Om haar hart een muur gebouwd zo kwetsbaar dansend van donker naar licht in haar een wild verlangen maar zo voelbaar de angst door gaan of leven in een cocon van zelf opgeworpen tralies en stenen als ze eens kon zeggen kon uiten schreien zou ze willen maar om haar hals hangt zwijgend zwaar als lood een parelketting vol van tranen wurgend…

Ik kan niet verder gaan, levenloos leven Er is geen oplossing die mij redden kan, Mijn leven geef ik terug, die ik heb gekregen Ik was nooit of te nimmer, een beste vakman.…

De afkeer, het verzet, het open gaan, en weer dicht gaan. Het leven verstaan. Het leven verdraagt het tot en met.…

sterren schijnen weer de scheppingstijd ik drijf op lichtsnelheid het volmaakte tegemoet een verre groet aan vrienden en verwanten heb alle handen uitgebreid geschud alleen die laatste kus is blijven hangen in haar ogen zag ik schoonheid en verlangen twijfel reist met mij nog kan ik terug om met haar te gaan voor leven en geluk…

Langzaam gaat het leven voorwaarts Stap voor stap over al dan niet gebaande paan Wat gisteren nog nieuw was Is reeds vandaag herinnering En de vraag is waar wij morgen gaan ’t Leven is een trage ontwikkeling Van vele eeuwen rij aan rij Waarin geschiedenis wordt geschreven En zoekt steeds naar de balans Die ons uiteindelijk door hoger hand…

Waarom zou ik nog verder gaan met leven? Waarom ben ik zo somber en ongelukkig? Waarom? Waarom? Waarom?…

lezen over zeven zeeën vliegen daarvoor zijn die vleugels kikkerperspectief je mooie kont ons niet gezien We gaan naar buiten we gaan weer leven we gaan misschien wel voor altijd…

zal ik in de toekomst staan Ik moet nu verder gaan met leven Heb de waarheid lang genoeg vermeden Het enige dat nu nog over is Is een voorgoed verbrand verleden…

Ik zou willen wegkruipen, maar ik heb geen schuilplaats Wanneer zal ik weer gaan dansen, gaan praten, weer gaan lachen,weer gaan huilen? Als de wonden eindelijk littekens geworden zijn, Dan zal ik weer gaan leven, leven zonder pijn.…

Ontevreden zijn om zaken, die ons leven nog niet sieren in het dagelijks bestaan. Die de spanning bij ons opvoeren; en ons klachten geven over wat nastrevenswaardig leek; maar uiteindelijk over minder waarden bleek te gaan. Ons leven is zoveel leuker als het zich nuanceren kan met de goede waarden van de dag.…

laat maar komen laat maar gaan volg je dromen ga er achter aan wees niet bang volg de weg die het leven al lang voor je heeft gelegd vleugjes toeval heeft ze verstopt wat zich plotseling als jouw richtingaanwijzer ontpopt misschien val je maar ga weer staan en loop de weg af die het leven je laat gaan het leven immers bepaalt…

Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen, vallen en verkillen. Lichamen die niet leven wat ze willen. ------------------------------------------------ uit: 'De oevers bekennen kleur', 1994.…

Het komt hard aan Om te erkennen In te zien En toe te staan Dat het nu stil wordt Je zult moeten wennen Dat je moederplicht Nu is voldaan Je kan ze nu Niet veel meer helpen Ze doen het zelf Zoals het moet Los van het nest Gaan verder leven Zelfstandig worden Op eigen voet Laat het los Al is het moeilijk Voel je je leeg En schiet…

Mijn gedachten gaan vrijuit terug waar het begonnen is een schilderij aan de muur dat nooit is afgemaakt Vier muren, een ziel en twee ogen die niet langer zien dat jij mij verlaten hebt om elders door te gaan met leven Een stad zonder stem de wereld slaapt zijn roes uit waar ik alleen wakker ben met sigaretten en mijzelf De wereld…

geloof de wind moet zijn in je mast en niet iets wat je mee draagt als last daarom gaan wij leven want ik heb nog zoveel om te geven…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

Maar zij is er niet - de waarheid, noch de ideale liefde; wat rest ons door te gaan met leven, samen verder – toch?…

meekon dat ik hier, in mijn open raam opeens vleugels kreeg dat ik op zou springen en weg zou vliegen nooit meer terug gaan naar dat drukke leven, vol spanning en bedreigingen waar niemand iets van elkaar vind waar ze gewoon samen rondvliegen stil zijn en genieten dat is wat ze bind…

de man zich onbewust van wat hij gestolen heeft geniet van de zon en het gezang van kinderen die in een lokaal van de school waar hij langs loopt vol overgave een zojuist geleerd lied zingen als hij de rand van de stad bereikt of was het een dorp lonkt het weidse uitzicht vrije schijnbaar tijdloze natuur nodigt hem uit op te gaan in leven…