Alle inzendingen over openbaarheid terug t

na 2 jaar Amerika zijn ze weer terug mijn dochter en schoonzoon, de tijd ging achteraf vliegensvlug twee keer ben ik bij hun geweest iedere keer een mega feest heerlijk dat ze weer in de buurt zijn gezellig en reuze fijn…

Ik keer terug na een lange dag met jou Ik kijk nog achterom Misschien zie ik je nog Maar het is te laat Je bent al te ver weg…

en nu zeg jij dat je hem hebt teruggevonden, dat was al vaker zo, je zegt het met een zucht, maar zo zeker als de zon morgen weer opkomt, hou je meer van mij, want steeds kom je weer terug!…

Jouw leven een stramien van Bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in Bergen van hopeloos met Dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en Begrip voor laten Hoop ik oprecht dat jij voor Later, nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven Nú, in later te plaatsen Trek grenzen vandaag.…

Vanuit het totale niets, Vanuit de morgenglans der Eeuwigheid ben ik in Het licht ontstaan Uit en in dit licht Geboren - licht dat Tijdens mijn leven zo Vaak ontbrak - 't is Mooi geweest hier op Deze aarde waar de een De ander vooral het licht Niet in de ogen gunt - dit Samenraapsel van nietsheid Doet mij vooral terugverlangen…

Haar vriend een zeeman die niet meer t'rug kwam.…

in de moederschoot, wat na de geboorte was slechts een vermomming tot de dorst met nieuwe woorden mij weer wakker kust, om weer even terug te zijn in een ander gezicht.…

Terug naar de bron terug naar in den beginne waar het ooit begon Terug naar het toen het onbeschreven blad voordat alles gebeurde Terug naar het moment voordat je koos voordat je besloot Terug naar de tijd dat je zocht naar wie je was naar wat je wilde Terug naar de tijd dat je dacht dat je het gevonden had en…

is zo voorbij dat kort verblijf in het verleden een flits, maar t was mij zeer nabij in hart en ziel, in lijf en leden…

Mijn weg naar de wereld vind ik alleen als ik uit de beweging stap en in het middelpunt van de woestijn een put sla naar het grondwater in jouw stem, mijn lief, jij bestaat in de tijd die mijn aarde beregent en ik, ik groei alleen als ik jou ken, maar de weg terug na de storm duurt soms lang...…

Terug in de tijd. Dingen ongedaan maken. Weg met alle spijt. En de dingen die mij raken. Terug in de tijd. Weg met alle pijn. Uit het heden bevrijd. Dat lijkt me fijn. Terug in de tijd. Zodat alles beter wordt. Mijn oude leven kwijt. Zodat ik me in het nieuwe stort.…

toen zij in de velden van vroeger liep ver van de smeulende wind en bijtende bergen zag het kind van weleer bloed in het oog van de zon zij begroef ontbladerde dromen onder de steen van het slapende oog nu huivert ze naast zwijgende goden ze hoort het slikken van de tijd het licht is niet van porselein in de velden van vroeger…

Ik sloeg meteen terug Stilletjes wachtte ik ’t even af als nu mensen zouden arriveren terwijl al het donker mij omgaf kon ik hem niet meer smeren Zachtjes sloop ik door het huis en zocht overal sieraden en geld Ten slotte vond ik toen een kluis en brak hem open met geweld Stil wilde ik de benen nemen toen ik in haar slaapkamer keek…

Je hebt ’t gekregen, ’t leven En al leef je ’t met angsten en beven: Beschouw ’t als wonder Ga niet gebukt onder ’t feit dat je ’t straks terug moet geven.…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

't Is kil in mij warmte verdwenen Ik ril en zoek wat zal ik vinden ? 't Is koud in mij woorden zijn weg Een angst sluipt naderbij wat zoek ik? 't Is warm in mij de kilte verdwenen Woorden komen terug heb ik het gevonden?…

Droom voorbij jij vervaagt tot een schim in de verte Langzaam ontwakend een glimlach in m'n hart 'n herinnering Geleefd en gevoeld in woord en gebaar Gezien en geroken jouw huid jouw haar Jouw liefde bracht geluk verdriet en pijn 't Afscheid heftig intens maar volmaakt Jij, alleen jij bent degene die ook m'…

't Kind onwetend zuiver spontaan 't Meisje hopen en geloven nog onbevangen De vrouw bereid tot geven en ontvangen 't Leven eenmaal gegeven geen weg terug ...…

vertonen tonen Geslaakte kreten stilte verstomd 't einde ... zuchtend verzuchten…

't Spel wat óver is, is voorbij, je kunt 't ook óverspel noemen. 't Spel gespeeld door jou en hem, verdriet over liefde, die niet mag. 'k Had zo graag, 'k zou zo graag, ach, 't mag gewoon niet! 'k Zeg je maar één ding, je moet het met rúst laten. Een héél gezin gaat naar de knoppen, omdat jij en hij verliefd zijn!…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

ik ben jouw rots in de branding zeg jij zo vaak maar bij wie kan ik schuilen bij wie kan ik huilen als een kind dat het volwassen zijn soms zo moeilijk vindt en toch ik ben jouw rots in de branding je fluistert en je droogt mijn tranen…

Ik verveel me, kijk naar buiten, wat een regen...naar een rondje om kan ik fluiten. Wat zou ik graag zonnen, op het platte dak van de buren, helaas kan ik slechts naar buiten gluren. Maar morgen weer een dag... in de hoop dat ik dan naar buiten mag!…

het licht beroert en hoe onvolgroeid was ik het dromende kind er werd gespeeld, gekneed, gevormd onder de schaduw van witte onderkleren het schreeuwt het beeld in mij verdwenen toen ik wilde huilen om de pijn die ongetwijfeld komen zou er was niets meer dan lichaam en een volle, vuurvluchtende maan…

Wanneer gespleten tongen woorden slaan en lippen blauw zelfs kou kunnen laten bevriezen zullen veren gedoopt in huid op huid het dons altijd kunnen verbloemen al blijft de gift git het blanke vel leest naamloos…

krijg het beeld niet uit mijn geest helder alsof het gisteren is gebeurd bij elke herinnering brandt ‘t dieper in de tragedie werd deel van mijzelf voedt eeuwig kwellende weemoed de tijdachtige afstand tussen ons groeit het graf erodeert, bloemen verdwenen ouderen sterven en jongeren vergeten graf lijdt onder de tijd die ons scheidt…

Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

Ik zie hem steeds in groot formaat verschijnen In alle praatprogramma's op TV Ook in de krant krijg ik hem steeds maar mee En telkens kruipt mijn hart in de gordijnen Want een keer was genoeg, ik hoef sindsdien De kop van deze creep nooit meer te zien. De foto's van kinderpornograaf Robert M. zijn in de media alomtegenwoordig.…

dat van je hand dat van het woord in de zon dat van je armen om dit alles op een zomerdag witte waterlelieknoppen dat tussen vruchten en de vlinder op een seringenboom dat wat je streelt over mijn buik in een zachte stroom samen als dragers van wat jij en ik verwachten terwijl de tijd kronkelt in het licht dat van je hand intiem zoals 't…

Beter is het, ’t lot in eigen hand te nemen, dan een ander over jouw lot te laten beschikken!…